जगद्गुरू संतश्रेष्ठ श्री तुकाराममहाराजांच्या वास्तव्याने पावन झालेले देहूगाव व जेथे महाराजांना पंधरा दिवस समाधी लागली असा भामचंद्र डोंगर पाहण्यास गेलो. त्या विषयी...
भाग १ : http://www.maayboli.com/node/45931
भाग २.१ : http://www.maayboli.com/node/45966
या ग्लेशिअरच्या आम्ही दोघं इतके प्रेमात पडलो की परत पुढील वर्षी इथे यायचच हा निश्चयच केला आम्ही.
उरकून घेण्या सारखा
सुर्यास्त पहायचा
वाघ मागे लागल्या
सारखा किल्ला चढायचा
डोळ्या ऐवजी कॅमेर्यानेच
जास्तं निसर्ग पहायचा
ताजी हवा फुफ्फुसात
भरून घ्यायच्या ऐवजी
बका बका शेंगा खायच्या
वर सतत फोन बघायचा
तेव्हा माझ्या जवळ
अजिबात फिरकू नका
असं त्यांना स्पष्टपणे
समुद्र किनारा म्हणाला
-सत्यजित खारकर
भाग १ : http://www.maayboli.com/node/45931
२. ग्लेशियर नॅशनल पार्क : An eternal beauty
आतापर्यंतच्या फोटोत त्या त्या ठिकाणची सुंदर फुले दाखवत होतोच. पण ते निवडक होते. त्यापेक्षा
खास फुले मला जागोजाग दिसत होती. ही तिथली रानफुले मला नदीकाठी, कड्यावर, कपारीत कुठेही दिसत.
यापैकी अगदी थोडीच मुद्दाम लावलेल्या बागांतली होती, बहुतेक अशीच उगवलेली.
मी यावेळेस चांगल्या म्हणजे योग्य वेळी गेलो होतो तिथे, म्हणून मला ही रंगांची उधळण अनुभवता आली.
एरवी तिथल्या अगदी कमी काळातल्या उन्हाळ्यात एक जीवनचक्र या झाडांना पुर्ण करायचे असल्याने,
त्यांना पण घाईच असते.
1.याला जास्वंदीच्या कुळातले म्हणावे का ?
मध्यंतरी येसोमिटी नॅशनल पार्कवरचा लेख वाचला नी आमची या नॅशनल पार्कची ट्रीप आठवली नी त्या अनुषंगाने गेल्या अनेक वर्षातील अमेरिकेतल्या विविध नॅशनल पार्क मधील भटकंती आठवली. देशामध्ये असताना कान्हा, रणथंबोर, बंदिपूर, रंगनथीट्टू, भरतपूर अशी अनेक जंगले धुंडाळून झालेली होती नी या नॅशनलं पार्कस च्या भटकंतीला मी फारच सोकावले होते. त्यामुळे अमेरिकेत आल्यावर इथली नॅशनल पार्क बघण्याची उत्सुकता होती. नी गेल्या दहा वर्षात ग्लेशियर, यल्लोस्टोन, ऑलिंपिक, येसोमिटी, डेनाली, बॅन्फ व जास्पर, ब्रायस कॅनयन, झायन ई. पालथी घातली.
तांबड्या घटांनीच व्यापले होते
ते सौंदर्य नभाचे खुलले होते
तो अथांग सागर, सुरेख किनारा
ते लोभस रूप मनी उतरले होते
स्वच्छंदी सागर मनमौजी लाटा
आज मनाचे रंग बदलले होते
मी ही त्या क्षणी जरी बुडून गेलो
चांदणे शशीचे तरंगले होते
जशी विरघळत होती संध्याछाया
तसे माझे 'मी' पण हरवले होते
पावसाने उघडीप घेतलेली.. हिरव्या निसर्गाने रानफुलांचे आभूषण परिधान केलेले.. सैरवैर सुटलेला वारा... निळ्या नभात मेघांची सुरु झालेली धक्काबुक्की.. सुर्यदेवांना लपाछुपी खेळण्यास मिळालेली आयती संधी... तर एकीकडे चांगला पाउस होउनही केवळ एकच ट्रेक झाला म्हणून वैतागलेले संसारग्रस्त दोघे... आता ट्रेकला वाट करुन देण्याची मनाला लागलेली ओढ.. दोघांना शनिवारीच ऑफीसला सुट्टी लागलेली नि दोघांच्या सौ. लोक्स कामावर गेलेल्या म्हणजेच ट्रेकला अगदी निर्धास्तपणे जाण्याची मिळालेली आयती संधी... !
टिटलीसहून परत येताना लुसर्न इथे थोडा वेळ थांबलो. एका रम्य सरोवराच्या सभोवती वसलेले हे गाव.
या गावातून रिगी / फिलाटस आदी पर्वतांचे दर्शन घडते.
तसे गाव निवांत असते पण आम्ही गेलो होतो त्यादिवशी कसलीतरी जत्रा होती, त्यामूळे भरपूर गर्दी होती.
गावातले मुख्य आकर्षण म्हणजे सरोवरावरचा लाकडी पूल. मूळ पूल १४ व्या शतकातला होता पण सध्या आहे तो १९९३ साली नव्याने बांधलेला.
पूलापेक्षा सुंदर असते ती त्याची सजावट. दोन्ही बाजूने अखंड फुलाची मालिका असते. त्यांचे रंग, पाण्याचा रंग,
पूलावरुन दिसणारी दृष्ये आणि पाण्यातले पक्षी...
1
