जिम कॉर्बेट या व्यक्तीविषयी माझ्या मनात आत्यंतिक आदर आहे. काही वर्षांपूर्वी त्याचं मॅन-ईटर्स ऑफ कुमाऊं हे पुस्तक पहिल्यांदा वाचलं आणि कॉर्बेटचं अफाट धैर्य, जंगल ’वाचण्याची’ त्याची असामान्य क्षमता, सर्वसामान्य माणसाबद्दल त्याला वाटणारी मनापासूनची कणव, लिखाणात मधूनच डोकावणारा खास ब्रिटिश मिश्किलपणा आणि या सगळ्याबरोबरच, आतून येणारा खराखुरा विनम्रपणा असे त्याच्या व्यक्तिमत्त्वाचे अनेक पैलू मला खूप प्रभावित करून गेले. मग त्याची ’माय इंडिया’, ’ट्री टॉप्स’ अशी अजूनही काही पुस्तकं वाचली आणि त्याच्याबद्दलचा आदर वृद्धिंगत होत गेला.
दैवी आणि तेवढच दुर्मिळ फूल म्हणून ब्रम्हकमळाची ख्याती आहे.
मायबोली गणेशोत्सव २०२४ घेऊन येतोय आपला लाडका खेळ - प्रकाशचित्रांचा झब्बू.
माणसाच्या आयुष्याची मुलभूत गरज.... प्राणवायू व अन्न. हे दोन्ही आपल्याला मुबलक प्रमाणात देणारी वेगवेगळ्या प्रकारचे वृक्षवल्ली.
आपण शहरात, देशात, परदेशात, गावात, खेड्यात कुठेही रहात असलो तरी या ना त्या प्रकारे या वृक्षवल्लींशी नाते जोडून ठेवतो. कोणाची स्वतःची एकराने शेती असेल तर कोणाची परसातली बाग तर कोणाची छोटीशी गच्चीवरची किंवा टेरेसवरची बाग..
मायबोली गणेशोत्सव २०२४ घेऊन येतोय आपला लाडका खेळ - प्रकाशचित्रांचा झब्बू आणि आजचा विषय आहे देवघर.
देवघर किंवा देव्हारा ही प्रत्येकाच्या घरातील पवित्र जागा. घर लहान असो वा मोठे, त्यात एक जागा भगवंतासाठी असतेच. मनाला प्रसन्नता आणि शांती देणारी घरातील स्फूर्तीदायी जागा.
तुम्हाला तुमच्याकडे असलेली जी प्रकाशचित्रं पूर्णपणे प्रताधिकार मुक्त करावयाची असतील, ती यात झब्बू म्हणून देणं अपेक्षित आहे.
मायबोली गणेशोत्सव २०२४ घेऊन येतोय आपला लाडका खेळ - प्रकाशचित्रांचा झब्बू.
एखादी कलाकृती निर्मिताना त्यात योग्य समतोल साधला जाईल, सिमिट्री सांभाळली जाईल याची आपण आवर्जून काळजी घेतो. पण सगळ्यात मोठा कलाकार निसर्ग, जेव्हा अशी सममिती सांभाळतो तेव्हा ते दृश्य केवळ अवर्णनीय असते. मग त्या उजव्या-डाव्याचा समतोल सांभाळणाऱ्या डोंगररांगा असोत, डेरेदार वृक्ष असोत वा ढगांनी काढलेली नक्षी. हात आपोआप कॅमेऱ्याच्या बटणावर जातात आणि निसर्गाचा तो आविष्कार आपल्या फोटोंच्या खजिन्यात जाऊन विराजमान होतो.
आपला आजचा विषय हाच आहे निसर्गनिर्मित सममिती.
एका रविवारी सकाळी निवांत बसले असताना एक सुंदर फुलपाखरू माझ्या बाल्कनीतल्या झाडांजवळ भिरभिरताना दिसले . ते कडीपत्त्याच्या झाडाजवळच जास्तवेळ घुटमळत होते . तेव्हा माझ्या लक्षात आले की त्याला अंडी घालायची आहेत. ( फुलपाखरे साधारणपणे कढीपत्ता किंवा लिंबाच्या झाडावर अंडी घालतात) . बाल्कनीला कबुतरांसाठी जाळी लावल्यामुळे फुलपाखरू पानांवर बसू शकत नव्हते . म्हणून मी हळूच ३ -४ डहाळ्या जाळीबाहेर काढल्या आणि लांबून बघू लागले . तेव्हा फुलपाखराने पानांमागे अंडी घातली अन् उडून गेले . आणि सुरु झाला एक सुंदर जीवनप्रवास !
पायाखालची वाट
हरवू नये म्हणून
मी चालत राहिले
मान खाली घालून.
संपून गेली वाट,
एका वळणावर,
भांबावून मग मी
जेंव्हा पाहिले वर…
निळे आभाळ ओळखीचे हसले
म्हंटले,
मी आहे इथेच डोक्यावर.
फोटो, मी आणि निळे आभाळ १
https://www.maayboli.com/node/84766
नमस्कार मित्रांनो. मला astrophotography शिकायची ईच्छा आहे. कसं सुरू करू कळत नाहीये. तुमच्या मार्गदर्शनाची गरज आहे. धन्यवाद.
खऱ्या-खोट्याच्या मध्ये असणारी
अंधुकशी रेषा
बिंब प्रतिबिंबाची एक सुंदर भाषा.
झाडे, पाने,घरं, एक मुलगी
स्वच्छ सोनेरी उन्हात…
आणि,
…निळे आभाळ
वाकून पाहतेय पाण्याच्या आरशात.
फोटो-प्रकाशचित्रे हा स्वतंत्र, स्वयंपूर्ण कलाअविष्कार आहे. एखादा फोटो इतका अर्थपूर्ण असतो की शब्दांची साथ त्यांना लागत नाही. तरीही, कधी कधी फोटो काढला की, (उगीचच) असे वाटते की यावर आपल्याला अजुन काही म्हणायचय. एक प्रयोग म्हणून हे मायबोलीवर सादर करावेसे वाटले.
रूपकुंड, शेकडो प्राचीन सांगाड्याने भरलेला विलक्षण तलाव
भव्य हिमालयातील उंच, बर्फाच्छादित शिखरे आणि चित्तथरारक खोऱ्यांमध्ये वसलेले, एक थंडगार रहस्य असलेले सरोवर आहे: रूपकुंड, ज्याला स्केलेटन लेक देखील म्हटले जाते. 16,500 फूट उंचीवर असलेल्या या पाण्याच्या शरीरात एक भयंकर रहस्य आहे - त्याचे किनारे शेकडो प्राचीन सांगाड्यांनी भरलेले आहेत, त्यांचे मूळ एका वेधक गूढतेने झाकलेले आहे ज्याने इतिहासकार आणि शास्त्रज्ञांना अनेक दशकांपासून चकित केले आहे.
सांगाड्याचा शोध
