लेखन

कॕनडीयन पंतप्रधान यांनी त्यांच्या देशात घडलेल्या नागरिकाच्या हत्येसाठी भारताला दोषी ठरवल्या दिवसापासुन ज्या घडामोडी घडत आहेत, मला १९८५-८६ वाचनात आलेली कादंबरी रोज आठवते आहे.

कादंबरी चे नाव इन हाय प्लेसेस जी कॕनडा सरकार, त्यांच्या मध्यवर्ती निवडणुका व त्यातला बहुचर्चीत मुद्दा भोवती घोटाळते.

या कादंबरी ने एके काळी विक्रीचे रेकाॕर्ड मोडले आहे.

शाब्दिक चुका शोधणे , त्या चारचौघात बोलुन दाखवणे याने फारसे काही साध्य होत नाही. सार्वजनिक किंवा व्यावसायिक जीवनात माणसे जोडणे महत्वाचे असे मला वाटते. जेव्हा एखाद्या व्यावसायिक माणसाला शब्द रहित संवाद अर्थात देहबोली चे महत्व माणसांच्या वर अवलंबून असलेल्या व्यवहारात यशस्वी होण्यासाठी आवश्यक आहे याची जाणीव होते, तो दैनंदिन व्यवहारात असे शब्दच्छल करत बसत नाही. अशी व्यक्ती आशय लक्षात घेते आणि काम साधुन मोकळी होते.

काही जणांना मात्र चुकीच्या पध्दतीने लिहलेले किंवा बोललेले शब्द ऐकताच खटकते यात त्यांचा दोष नाही.

बिहाइंड एव्हरी
----------------
बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडे गेलं ...
ती एक ओळ होती - बिहाइंड एव्हरी ग्रेट फॉर्च्युन देअर इज क्राईम. एका पुस्तकात कोटेशन म्हणून वापरलेली . ते पुस्तक त्याने नुकतंच घेतलं होतं.
मग त्याच्या डोळ्यांसमोर इतिहास आला . अनेक देश , राजवटी , धर्म, जाती, धार्मिक संस्थानं, कॉर्पोरेट कंपन्या आल्या . ज्यांनी स्वतःचा विकास केला होता. राज्य केलं होतं.
वाचनातून अनेक आयडीयाज मिळतात , असं त्याचं मत होतं. त्याचं वाचन अफाट होतं. त्याच्या अफाट दहशतीसारखं .
तो एक गँगस्टर होता !

नमस्कार. बऱ्याच दिवसांनी आलेय. मागच्या जन्मात आल्यासारखं वाटतंय अगदी. कसे आहात सगळे?
२०२० मध्ये खरडलेलं हे सापडलं, तर वाटलं माबोवर सादर करुया. अभिप्राय जरुर कळवा. आवडलं तर स्वतःची पाठ थोपटून घेईन आणि नाही आवडलं तर स्वतःला धपाटा मारण्याचं नाटक करेन. :इमोजी टाकणं विसरलेली बाहुली:

******************************

हिऱ्या

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले.
“ये गैबाने बघ की संक-या कवादरनं येत नाय”.
“आवं गाडी जुपत आसलं”.
“म्या म्हणलं हुतं येरवाळी निघायचं. वाटंत भुताचा माळ लागतोया”.
“आला बघा . गाडीत काय तरी भरलया आण पोरंसोरं बसल्याती वर”.
“काय रं उशीर लावला”?
संक-या : “नाय जायचं ऊस तोडणीला. तुका पाटलानं दोन पोती दाणं दिल्याती. वैरण पण दील. म्हणला पाटील अजून जीता हाय”.
“आरं त्यानं दिलं न् त्वा घेतलं. तुला काय लाज हाय का नाय”.
“नाय पाटील म्हणलं ऊसणं देतो. पीकल्यावं परत कर”.

छोटीसी ये दुनिया

स्त्री असणं म्हणजे चा थोडक्यात प्रवास.

स्त्री असणं म्हणजे असणं.

स्त्री असणं म्हणजे, माहितच नसणं.

मुलगी असणं म्हणजे थोडं वेगळं दिसणं.
वेगळं असलं तरी मुलगी असणं मजेचंच असणं.

वेगळेपणाची जाणीव वाढणं पण तरी काही तक्रार नसणं.

अचानक एका दिवसात "मोठं" होणं. आता मात्र जाणिवांचा आणि भावनांचा न थोपवता येणारा पूर. हा देवाचा/निसर्गाचा शुद्ध पक्षपात आहे. आय हेट बीइंग गर्ल अँड यु कॅन नॉट चेंज माय माईंड.

स्त्री असणं म्हणजे कटकट, इनकन्व्हिनियंस.
स्त्री असणं म्हणजे अनेक इनकन्व्हिनियंसची सवय करून घेणं.

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले तसा तो चमकला "ही महामाया भर दुपारी आणखी काय करतेय इथे?? मेलो मी आता!"
तेवढ्यात तिचेही लक्ष त्याच्याकडे गेले. तिने पटकन नजर चुकवून मान फिरवली. मनात चरफडत "हे माकड आणि ऑफिस सोडून इथे काय करतंय?? आजच तडमडायचं होतं यालाही!"
दोघेही आपापल्या उबरमधून गंतव्य ठिकाणी पोचले.
उतरताना परत तेच!! "शी** सकाळी उठल्यावर कोणाचं तोंड पाहिलं होतं की या महामायेचं/ माकडाचं तोंड परत परत पहावे लागतेय" दोघेही परत मनात चरफडले.

ओळख

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडे गेलं..

वेणीचा लांब शेपटा. केसात गजरा. कॉटनची कडक साडी. नक्की तीच!
नेहमी अशीच रहायची..
अजूनही तशीच दिसते.

“प्रसाऽऽद!”
तिने त्याच्या दिशेने पहात हात हलवला.
त्याचे डोळे भरून आले.. बारा वर्षांनंतरही तिने मला ओळखलं? आठ वर्षाचा होतो घरातून निघून गेलो तेव्हा..
तिच्यासोबत घालवलेला एक एक प्रसंग आठवून जीवाची घालमेल झाली.
वाटलं धावत तिच्याजवळ जावं आणि तिला घट्ट मिठी मारून सांगावं..
‘आई मी तुला..’
पाऊल पुढे पडलंही..

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले.
ती केसांची केरसूणी झालेली, मळकट कपड्यातली , नजर शुण्यात लावलेली, अस्थिपंजर म्हातारी. स्थळकाळ विसरलेली. सर्वस्व हरवलेली.
एवढ्यात याच्या ओळखीचा हिमालयात परतणारा साधूंचा जथ्था फलाटावर आला‌. गाडीत बसला. यानं खुणेनेच त्यांना सांगितलं मी येतो.
त्यानं संन्यास घ्यायचा दृढनिश्चय केला होता . एका मठात प्रवचनासाठी गेला असता त्याची काही साधूंची नियमित भेट व्हायची. त्यातूनच त्याचा हा विचार बळावला.
एवढ्यात एकाएकी ती म्हातारी असंबद्ध बडबडायला लागली. मधेच थांबून अंगाई म्हणू लागली.