संन्यास

बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले.
ती केसांची केरसूणी झालेली, मळकट कपड्यातली , नजर शुण्यात लावलेली, अस्थिपंजर म्हातारी. स्थळकाळ विसरलेली. सर्वस्व हरवलेली.
एवढ्यात याच्या ओळखीचा हिमालयात परतणारा साधूंचा जथ्था फलाटावर आला‌. गाडीत बसला. यानं खुणेनेच त्यांना सांगितलं मी येतो.
त्यानं संन्यास घ्यायचा दृढनिश्चय केला होता . एका मठात प्रवचनासाठी गेला असता त्याची काही साधूंची नियमित भेट व्हायची. त्यातूनच त्याचा हा विचार बळावला.
एवढ्यात एकाएकी ती म्हातारी असंबद्ध बडबडायला लागली. मधेच थांबून अंगाई म्हणू लागली.