व्यक्तिमत्व

आजकाल व्यवस्थितपणाचा रोग खूप पसरू लागला आहे. एका सर्वेक्षणानुसार जगातील बरेच (***) टक्के लोक आजकाल व्यवस्थित होऊ लागले आहेत. कित्येक लोकांना तर कळतही नाही कधी आपण व्यवस्थित झालो आणि कळेपर्यंत बराच उशीर झालेला असतो व पुन्हा अव्यवस्थित होणे फार अवघड होऊन बसते. ही खालची प्रश्नावली तुमची आत्ताची लेव्हल कळण्यासाठी उपयोगी पडेल.

खालील प्रत्येक प्रश्नाच्या उत्तरांमधे तुमचे उत्तर "अ" असेल तर प्रत्येकी १००० गुण, "ब" असेल तर प्रत्येकी १०० गुण व "क" असेल तर प्रत्येकी १ गुण धरा व शेवटी बेरीज करा.

प्रत्येक आई-वडिलांना आपल्या पाल्याने शिकून मोठे व्हावे, नाव कमवावे असे वाटत असते आणि असे सामान्यतः घडतही असते. पण ज्योतीताईंच्या बाबतीत उलटे झाले. दीपाने आपली आई,ज्योतीताईंना शिकविले ते मोठे होण्यासाठी किंवा नाव कमाविण्यासाठी नाहीतर त्यांना त्यांच्या नातवाला योग्य प्रकारे शिकविता येण्यासाठी. त्यांनी कॅलिफोर्निया विद्यापीठात शिक्षण घेतले त्या वेळेला त्या वयाच्या अश्या टप्प्यावर होत्या की पूर्वीच्या बायकांप्रमाणे हातात जपमाळ ओढत रामराम करत बसण्याच्या किंवा आजच्या काळाप्रमाणे भिशी पार्ट्या, महिला मंडळ किंवा आपले छंद जोपासण्याच्या. ज्योतीताईंचे सुखी चौकोनी कुटुंब. सचिन व दिपा अपत्ये.

मी माझ्या बाबांवर गेलो आहे.
मला माझ्या आर्मीतल्या काकासारखं व्हायचं आहे.
मी ही सवय माझ्या आजीकडून घेतली.
'अब्दूल कलाम' माझा आदर्श आहेत.
मुंबईच्या पावसानंतर माझं आयुष्यं बदललं.
'ब्लड डायमंड' सिनेमानंतर मी हिरे वापरणं सोडून दिलं.
स्वदेसपासून प्रेरणा घेऊन मी अमेरिका सोडून भारतात गेलो.
तिबेटला जाऊन आल्यापासून मी बौद्ध धर्माचा अभ्यास चालू केला.
पहिल्याने वडिलोपार्जित घराला/गावाला भेट दिल्यानंतर माझा दृष्टीकोनच बदलला.
आजोबां गेल्यानंतर मी वृद्धाश्रमातून आजोबा दत्तक घेतले.
सत्यमेव जयते बघून मी स्त्री भ्रूण हत्येविरोधात काम करणार्‍या संस्थेत रुजू झालो.

अश्या एक ना अनेक गोष्टी.

कै. आप्पासाहेब उर्फ एस.आर. भागवत यांच्या १३०व्या जयन्तीनिमित्ताने पुण्यातील सह्याद्री सदन येथे झालेल्या कार्यक्रमातील माझे मनोगत व्हिडियो लिंकद्वारे येथे देत आहे..

http://www.youtube.com/watch?v=nGOsLIIbUIE&feature=relmfu

कवी/लेखक अरूण वि. देशपांडे यांचेही मनोगत येथे व्हिडियोरूपाने लिंकमधून देत आहे.

http://www.youtube.com/watch?v=exnqFGtBTmE&feature=relmfu

ब॑स्केंचा सगळा नुस्ता पसारा हा ललितलेख अनेकदा वाचला. पहिले दोन दिवस त्यावर काही लिहिले नाही. पण त्या दोन दिवसांत कॉफी हाऊसवर त्या लेखाची लिंक दिली. सोबत लिहिले की हा लेख वाचावा.

लेखाचा प्रवास 'आपलेच विचार वाटणे' या स्थानकावर सुरू झाला, विचारांना चालना देणे या स्थानकावर मध्यंतर झाले आणि बेचैन वाटणे या स्थानकावर सांगता झाली. लेखाद्वारे एक अतिशय दिलचस्प प्रश्न समोर टाकला गेला, 'हे सगळे का'!

खूप दिवसांनी मस्त पुस्तक हाती लागलंय! पण ते वाचण्यासाठी अजुन ३-४ तास वाट पाहावी लागेल. स्वयपाक, लेकाचे खाणं, त्याच्याशी खेळणं-गाणी म्हणणं फार महत्वाची कामं! नंतर नॅपटाईम. नेहेमीप्रमाणे त्याने झोपायचे ते नाईलाजाने, आता डोळे उघडे राहातच नाहीयेत म्हणून खेळ बंद करायचा. आता दोन तास मिळाले! गुड. पुस्तक कुठाय? अं.. अ‍ॅक्चुअल पुस्तक नाहीये म्हणा. आयपॅडच्या किंडल अ‍ॅपवर मिळालेले इबुक. पहिले पान. दोन ओळी वाचतीय तोवर मनाने आरोळी ठोकली! कमॉन पुस्तक वाचतेयस आणि कॉफीचा कप नाही? कधीतरी तू पूर्वी त्याशिवाय पुस्तक वाचले आहेस? हा.. गुड ओल्ड डेज! काही चिंता नाहीत, जबाबदार्‍या नाहीत. व्हा पुस्तकी कीडा!

दिनांक : 8 ऑगस्ट 201२

कै. एस. आर. उर्फ आप्पासाहेब भागवत जयंतिनिमित्त

आयुष्यात एक गरज म्हणून नोकरी-व्यवसाय करणारे अनेकजण असतात. परंतु स्वतःची वैयक्तिक आवड जोपासत डोळ्यांसमोर निश्चित उद्दिष्ट ठरवून व्यवसायाच्या दृष्टीने शिक्षण घेणे, त्यानुसार मार्ग आखत योजनाबद्ध सुरुवात करणे, व्यवसायाचा नियोजनपूर्वक टप्प्या-टप्प्यांत विस्तार, नवनवीन आव्हानांच्या शोधात स्वतःतील कौशल्यगुणांना वाव देत राहणे हे सर्वांनाच जमते असे नाही!