माझा उद्योग...
नमस्कार मायबोलीकर,
माझा मागील धागा आमच्या स्पोर्टस ट्रेनिंग सेंटरचा होता, खूप उत्साहाने हे प्रोजेक्ट बनवलेले आहे, पण कोरोनाने मुले घरात, शाळा, ट्रेनिंग सेंटर बंद!
त्यामुळे आम्ही पण गप्प बसलो. पण हे गप्प बसणे पण झेपेना! काहीतरी करायला हवेच ना! काय करावे बरे?
मी विचारात होतेच....
आणि अचानक....
झाले असे, मला चिंच फार प्रिय...चिंच नाही मिळाली तर चिंचेचा पाला खाणारी मी! मधे सार बनवायला चिंच आणली. बघते तर चिंचेची सालं, रेशा, पाने सगळे त्याला चिकटलेले, तशीच ती दाबून पॅक केलेली.
यावेळी मी खरगपूर स्टेशनवर उतरल्यानंतर आयआयटी कॅम्पसला ऑटोने नव्हे तर सायकल रिक्षातून जायचे ठरवले. पहिल्यांदा एडमिशन साठी आले होते तेंव्हा सभोवतालचे दृश्य पाहून फार छान वाटले होते. पण बरोबर आई आणि माझ्या चार मोठ्या बॅगा, म्हणून टॅक्सी केली होती. त्याच वेळी ठरवले की पुढच्या वेळी एकटी असेन तेंव्हा स्टेशन ते कॅम्पस सायकल रिक्षाची मजा लुटू. मी स्टेशनबाहेर पडले तेव्हा समोर पार्कच्या बाहेर बऱ्याच रिक्षा उभ्या होत्या. मी एका रिक्षेकडे वळले आणि पाठमोऱ्या असलेल्या त्याला विचारले," तुमि की आमाके आयआयटी निये आबे..?" रिक्षावाल्याने माझ्याकडे वळून पाहिले, आणि मला आश्चर्याचा धक्काच बसला. सदानंद!
येत्या वीस वर्षांसाठी काही भाकिते
1. येत्या वीस वर्षांत सरकारी नोकरीला काही अर्थ राहणार नाही, महत्त्वाची मलिदा खाऊ पदे सोडली तर सगळंच्या सगळं औटसोर्स होणार आहे, अगदी लष्करात सुद्धा होत आहे. म्हणजे सरकारचे खाजगीकरण वाऱ्याच्या वेगाने सुरु आहे.
2. आजच्या सर्व पारंपरिक शिक्षणसंस्था, इर्रीलिव्हेण्ट होणार आहेत. कारण कामाचे स्वरूप इंडस्ट्रीनुसार बदलत आहे, वेगवेगळ्या इंडस्ट्रीमध्ये स्पेशलायज ज्ञानाची कौशल्याची गरज भासत आहे. उद्योगांना स्वतः चे कर्मचारी स्वतःच्या स्पेशल गरजेनुसार स्वतः प्रशिक्षित करून घ्यावे लागतील.
प्रिय उद्योजकांनो,
आपण सगळे वेगवेगळे उद्योग करणारे, करु इच्छिणारे..
काय विकायचे? कसे विकायचे? मार्केटिंग कसे करायचे? पण विकत कोण घेणार? किंमत काय ठरवायची? अश्या प्रश्नांवर चिकार चर्चा आणि विचारमंथन केले आहे. या विचारमंथनातुन जो तो आपल्या आवडीप्रमाणे आणि कुवतीप्रमाणे उद्योग सुरु करतो. हळूहळू उद्योग वाढू लागतो. आणि आपल्यापुढे एक नवीन प्रश्न ऐरणीवर येतो. तो म्हणजे केलेल्या कामाचे, दिलेल्या सेवेचे किंवा उत्पाद्नचे पैसे वसुल करणे.
आयुष्यात एक गरज म्हणून नोकरी-व्यवसाय करणारे अनेकजण असतात. परंतु स्वतःची वैयक्तिक आवड जोपासत डोळ्यांसमोर निश्चित उद्दिष्ट ठरवून व्यवसायाच्या दृष्टीने शिक्षण घेणे, त्यानुसार मार्ग आखत योजनाबद्ध सुरुवात करणे, व्यवसायाचा नियोजनपूर्वक टप्प्या-टप्प्यांत विस्तार, नवनवीन आव्हानांच्या शोधात स्वतःतील कौशल्यगुणांना वाव देत राहणे हे सर्वांनाच जमते असे नाही!
सुट्टीतला उद्योग - ३ - 'ट्विंकल ट्विंकल लिट्टील जार'
हल्ली बाजारात स्नो डोम्स मिळतात. त्यात आपला फोटो लावुन तो उलट सुलट हलवला की स्नो फॉल होतोय असा भास होतो. असाच स्नो डोम घरच्या घरी बनवता आला तर काय मज्जा 
वयोगट: ५ ते १२ वर्षे
लागणारा वेळ: १ तास .
साहित्य:
सुट्टीतला उद्योग - २ - 'कडकु मडकु'
वयोगटः ८ ते १२ वर्षे
लागणारा वेळः १ तास + १ दिवस कलाकृती पूर्ण तयार होण्यासाठी.
साहित्यः
कॉटनचे रंगीत कापड (जुना ड्रेस, दुपट्टा, टेबलक्लॉथ काहिही चालेल, पण कॉटनच हवे), आपल्या आवडीप्रमाणे वाटी/ बोल/ वाडगा, क्लिंग रॅप, कांजी/स्टार्च, कात्री, टाचण्या, सजावटीचे सामान.
कृती:
१. कॉटनच्या कापडाची बाहेरची बाजु वर आणि खाली येइल अश्या रीतीने मधे घडी घाला.
"आई गं, कंटाळा आलाय घरात बसुन... बाहेर जाऊ का खेळायला??"
"अजिब्बात नाही... रणरणत्या उन्हात बाहेर जायचं नाही... जा पुस्तक वाच, नाहीतर टीव्ही बघ थोडावेळं"
वार्षीक परीक्षा संपुन उन्हाळ्याची सुट्टी लागली की घरोघरी होणारा हा आई आणि मुलांमधला कॉमन संवाद. बच्चे कंपनीला स्पेशली लहान मुलांना सुट्टीत बिझी कसे ठेवायचे हा आई-वडिलांना नेहमी पडलेला प्रश्न. सध्या माझ्याही लेकीला टर्म एंड म्हणुन २ आठवडे सुट्टी आहे. त्यामुळे तिला बिझी ठेवणे हे माझ्यापुढेही एक चॅलेंजच आहे.
मला काहितरी करायचंय हा लेख मी लिहून १ वर्ष झालं. त्यावर ११० प्रतिक्रियाही आल्या? पण त्यानंतर कुणी काही केलंय? कारण नुसती प्रतिक्रिया लिहणे म्हणजे काही करणे नाही. जे काही तुमचं स्वप्न असेल ते पूर्ण करण्याच्या दृष्टीने काही केलंय का?
आणि लेख न वाचता देखील तुम्ही काही तरी केलं असेल तर ते वाचायला आवडेल. आम्हालाही त्यापासून स्फूर्ती मिळेल. तुमच्या स्वप्नाच्या दिशेने अगदी "माहिती मिळवली" इतकी छोटी पायरी ओलांडली असेल तरी चालेल. "कागदावर लिहून काढलं" हे सुद्धा चालेल.
