संस्कृती

भाग १- http://www.maayboli.com/node/62743
भाग २- http://www.maayboli.com/node/62756

गाडीत कुणीच कोणाशी बोललं नाही. चिरागही कसलातरी विचार करतोय असं त्याच्या आई-वडिलांना वाटत होतं. घरात गेल्यावर मात्र बाबांनी विषय काढला.
"चांगलं वाटलं स्थळ मला तरी. तुम्हाला काय वाटतं?" त्यांनी दोघांकडे पाहून प्रश्न विचारला.

"व्यंकतरमन्ना गोविंदा!!"
"अरे काय कोलाहल माजवलाय नुसता. मूर्ख कुठले. तो देव अशाने कान बंद करून घेईल. आणि त्यांना काय मूर्ख म्हणतोय, स्वतःकडे बघ." मी मनाशीच म्हणालो.
"जगात सगळे लोक वेगवेगळे का बनवले?"
" ...कारण या जगात सर्व रंग असावेत म्हणून. कुणी चांगला, कुणी वाईट, कुणी हुशार, कुणी अडाणी, कुणी दयाळू तर कुणी खूप कठोर...."
"...मग सगळ्यांचीच अशी अपेक्षा का की मी माझ्या वडिलांसारखं असावं? असतील ते जगातील सर्वात चांगले व्यक्ती, पण ज्या व्यक्तीला मी कधी बघितलही नाही म्हणून मी फक्त हुबेहूब त्यांच्यासारखा दिसतो म्हणून त्यांच्यासारख वागावं?"

माणसे वाचताना.

काही दिवसांपूर्वी फेसबुक वर फिरता एक पोस्ट दिसली
“Meet people who aren’t your age. Hang out with people whose first language isn’t the same as yours, get to know someone who doesn’t come from your social class, This is the only way to see the world. This is how you grow."
आणि पुढे कुठल्यातरी travel डेस्टीनेशन चे फोटो. पण त्या मिनिटाला ती वाक्ये मला फार अपील झाली.

सूचना: फोटो सध्या क्रोमातून दिसतील

भरगच्च भरलेला सायंटिफिक सोसायटीचा हॉल, पायर्‍यांवर व व्हरांड्यात उभे असलेले श्रोते असं चित्र आता नागपूरकरांसाठी नवीन नाही. हे असं चित्र वर्षातून तीनदा नक्कीच, कधीकधी चार-पाच वेळा दिसत आलं आहे गेली तेवीस वर्षं! दर्दी रसिकांची गर्दी म्हणजे ‘स्वराली' हे समीकरण आता पक्कं झालंय!

ज्ञानदेवी साच । माऊलीच मूर्त । देतसे अमृत । साधकासी ।।

शांत मनोहर । देखणे नितळ । कोवळी विमळ । शब्द रत्ने ।।

निववी साधका । शब्दचि कौतुके । भाव अलौकिके । ठसविती ।।

ओवी ओवीतून । ज्ञान योग कर्म । दावितसे वर्म । ज्ञानदेवी ।।

सद्गुरुंच्या मुखे । अाकळे यथार्थ । मुख्य तो भावार्थ । ठाई पडे ।।

एकचित्त भावे । पठण मनन । ह्रदयी स्मरण । नित्य होता ।।

देतसे अाशिष । माऊली विशेष । साधका निःशेष । सप्रेमाने ।।

समाधान मुख्य । भक्तिभाव खूण । माऊली संपूर्ण । कृपा करी ।।

MI मराठी - आपलं अधिवेशन

अधिवेशनाची रूपरेषा आखणं ही खूप महत्वाची गोष्ट असते. ही रूपरेषा म्हणजे अधिवेशनाचा पाया असतो आणि त्यावरच नंतर अधिवेशनाचा संपूर्ण डोलारा उभा राहणार असतो. "अधिवेशन का करायचं?" या प्रश्नापासून ही रूपरेषा आखायला सुरुवात होते आणि एकदा "का?" या प्रश्नाचं उत्तर मिळालं, की मग "कसं?" ह्या प्रश्नाचं उत्तर मिळत जातं..

डिस्क्लेमर:
या पोस्टमधील सर्वच पात्रे काल्पनिक नसली तरी प्रसंग पूर्णतः काल्पनिक आहेत आणि जे काही साधर्म्य तुम्हाला वाटत असेल ते केवळ योगायोग समजावे.
(हे असले फुसके डिस्क्लेमर देऊनच मराठी बाण्याचे आपण बारा वाजवत आहोत असे वाटते. मराठी माणसाने कसं ताठ मानेनं लिहावं. एखादा नवीन डिस्क्लेमर शोधला पाहिजे खास मराठी माणसासाठी. असो..त्यावर पुन्हा कधीतरी. )

बाकी विनोदी पोस्ट बद्दलचे डिस्क्लेमर आहेतच. आपापल्या विनोदबुद्धी नुसार ही पोस्ट समजून घ्यावी.
-------------------------------------------------------------------------------------------