एकांतात दुरुन बोलावी कोण मला
सावल्या कुणाच्या खुणावतात मला
गुप्प अंधार,आणि दुसरे ना काहीच
त्या गडदांत सुद्धा कोण दिसे मला
मन बेचैन, भीतीने दाटले रोमांच
सुर भयाण, निरंतर ऐकु येती मला
ते डोळे मजवर सतत नजर ठेवून
काळोखातून वटारत असती मला
सांगा कुणी तरी कोण ते अनोळखी
ज्यांची ओळख वाटते नकोशी मला
गुरुवार , २८/०३/२०२४ , ०४:२७ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
https://meghvalli.blogspot.com/
मला आणले जेथे ते स्मशान होते
कळले शरीर माझे गतप्राण होते
चौथऱ्यावर होती चिता मांडलेली
प्रेत माझे ज्यावर जणू सामान होते
दक्षिण दिशेस होती मांडली पिंडे
कावळे झाडावर का सावधान होते
सोपस्कार सर्व उरलेले पूर्ण झाले
शरीरास नमुन लोकांचे प्रस्थान होते
दुःखात काही,ओठांवर काही स्मित
जाणे काय मना त्यांच्या अवधान होते
पेटली शेवटी ती चिता जी होती शांत
शेवटचा पाश तुटला ,वर अस्मान होते
गुरुवार , २८/०३/२०२४ , ०१:४८ PM
अजय सरदेसाई (मेघ )
लहान असतात मुलं तेव्हाच
त्यांना कुरवाळून, जोजवून घ्यावं
लहान असतात मुलं तेव्हाच
त्यांचे भरपूर पापे घ्यावेत
लहान असतात मुलं तेव्हाच
त्यांना धाक दाखवावा, ओरडावं
त्यांना भीती घालावी
लहान असतात मुलं तेव्हाच
त्यांचा अभ्यास घ्यावा, एखादी चापटी मारावी
पाढेपरवचा एकत्र बसून म्हणावी
तू हे जिवन मैथुन जाण
ते जीवाने मिथ्या जगावे
इच्छा सुटण्याची होता
सद्य शरीर लागते सोडावे
घालमेल होत असे जिवाची
न जाणो ते काय घडावे
स्वर्गा ची ईच्छा असता
नर्कात स्व:कर्माने न्यावे
कोण हिशेब ठेवील याचा
जीवास कसे सर्व ज्ञात रहावे
तो चित्रगुप्त जी देईल शिक्षा
जिवास ते सर्व लागे भोगावे
जेव्हा शरिराचे होते कलेवर
पोहचतो जीव वैतर्णी घाटावर
त्या वैतर्णी चा प्रवाह विक्राळ
उठती ज्वाळा न दिसे तळ
एक ही नाव नोहे घाटावर
जीवास पोहचणे पैलतीर
भले भले थरथरले वीर
पिण्यस इथे न मिळे निर
त्याच त्या चुका त्यांच्या तुही करतोय
रांजन पापाचे पूर्वसुरीसारखेच भरतोय
एक दिवस त्यांच्यासारखी हालत होईल
जागीर मानलेली जनताच लाथ देईल
तू लाख भूल दे त्यांना जातीपाती, धर्माची
उमगलय भाकरीच शमवी आग पोटाची
माहीत आहे बेगडी कळवळा तुला देवाचा
तुला कसं उमगावं देव भूकेला भावाचा ?
ओळखली देवाने तुझ्या दुष्टबुध्दीची चाल
ऐकले देवळातून धूम ठोकली त्यानेही काल
दिखाऊ भक्ती तुझी , गेलास जरी मंदिरी
तो देवही सोडून राऊळ , गेलाय दीना घरी
तुझ्या आठवांचे ते विरह गीत माझे।
डोळ्यांत अश्रु,ओठांवर स्मित माझे
रणरणत्या ऊन्हात चालती पाऊले माझी ।
सांग सखे दाखवू कोणास हे दुःख माझे ।।
त्या उंच शिखरांच्या पलीकडे।
आहे एकटेच ते झोपडे माझे।।
हसले सर्व आसवांस माझ्या ।
परी कुणा न दिसले घाव माझे।।
जल धारा मेघांतून बरसल्या।
तरी शुष्क का ओठ माझे।।
स्वप्न पहात नाही मी आता।
छाटले कुणी तरी पंख माझे।।
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०६:१० PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
डोळ्यांत तुझ्या एक स्वप्न आहे
ओठांत तुझ्या माझे गीत आहे
दिसते तू जशी चंद्रकोर नभात
प्रेमात तुझ्या तो ईश्वर ही आहे
डोळे मिटूनी मी चांदणे स्मरतो
चांदण्यात तुझीच ज्योत आहे
कुंद भावनांचा झरा वाहतो एक
स्त्रोत त्याचा तुझ्या हृदयांत आहे
ती रात्र सारी सरली मिठीत तुझ्या
मावळतीस पूर्वेला शुक्र तारा आहे
कोंडला श्वास अवचित, हुंदका फुटला
जाणतो सखे वेळ बिछडण्याची आहे
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०५:०५ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
मिट्ट काळोखात ही एक उजेड बिंदू दिसतो आहे
निराशेत ह्या आशेचा किरण एक कुठुन उठला आहे
वैषम्य नाही की माझ्या वाट्याला फक्त दुःख आले
आश्चर्य हे की वाट्याला काही आनंदाचे क्षण मिळाले
हृदया रुतले काटे तरी ओठांवर स्मितहास्य आहे
दुःख बोचरे,तरी ओठांवर माझ्या आनंद गाणे आहे
तू दिलेल्या जखमांना मी अजुन जपले आहे
फुंकर हुळ घाल जरा,अजून रक्त रिसत आहे
तुझे ईप्सित नवे, स्वप्न नवे,मिळाल्या नवीन वाटा
मी कवटाळून त्या जुन्या भावना, तिथेच पडलो आहे
मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०३:४० PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
तुझ्या स्मरणांचे हृदयातले पान जीर्ण झाले आता
भेटून पुन्हा नव्याने ती जुनी ओळख ताजी करू आता
तुझ्या आठवांचे स्मरण चित्र पुसट झाले आहे
मोगऱ्याचा स्मृतिगंध तुझ्या तरी श्वासांत आहे
तू गायल्या गीतांची झाली विरळ लकेर आता
आपल्या नात्याची ओळख कशी दाखवू आता
कॉलेज च्या चौका समोरचे कॅफे आहे तिथेच
विद्यार्थ्यांची गर्दी तशीच,फक्त नाही तू नी मीच
हे सर्व घट्ट पकडून ठेवले तरी चालले निसटून
काय करू,आणू कसे जे गेले क्षण विसरून
कधी तरी तुला आठवतात का ते दिवस जे गेले निघून
की क्षण काही सोडता बाकी सारे तुही गेली विसरून
हळूहळू स्मृती पटलावरून तुझा चेहरा पुसट होत आहे !
आई तु केलेला संस्कार मात्र हृदयांत घट्ट मुळ धरुन आहे
तु भरवलेल्या काऊचिऊ च्या घासाची रुच अजुन जिभेवर आहे
तुझ्या हातच्या शेवयांच्या खीरीची चव न कधी परत मिळणार आहे
आजार पणात आमच्या आई तू रात्र रात्र जागवली आहे
आई तुझ्या शुश्रूषे वरच हा पिंड इतका मोठा झाला आहे
घरच्या अंगणांत ले तुलसी वृंदावन नेहमी आठवते मला
आज अंगण नाही, फ्लॅट मध्ये तरीही तुळस हवी मला
देव्हाऱ्यात ला तुझा बाळकृष्ण अजून तसाच दिसतो
मी म्हातारा झालो आई , तरी तो अजून बाळच दिसतो
आई जन्माष्टमी ला आता मी सुद्धा उपवास करतो
