काव्यलेखन

मायबोलीकर यूट्युबर्स - Swaroop Kulkarni Poetry (स्वरुप)

Submitted by स्वरुप on 4 April, 2024 - 09:59
स्वरचित कवितांचे वाचन

कविता मी तसा शाळा कॉलेजच्या दिवसांपासून लिहतोय. त्या त्या वेळी शाळा कॉलेजच्या नियतकालिकांतून वगैरे छापूनही आल्या पण त्यापलीकडे जाऊन त्याचे काही करावे किंवा कुठे सादर कराव्यात वगैरे फारसा अट्टहास नव्हता. कालांतराने मायबोलीवर आलो. गुलमोहरावर, झुळकेवर रमलो. इथे दर्जेदार लिहणाऱ्यांकडून त्या काळात दादही मिळत गेली आणि कविता लिहित राहिलो.
मध्ये बरीच वर्षे कामामुळे आणि इतर प्रायोरिटीजमुळे कवितालेखन खुप कमी झाले..... जवळजवळ नाहीच!!
चांगले चांगले वाचत होतो; youtube, podcasts वगैरेच्या माध्यमातून खुप चांगले ऐकत होतो.... पण बसून परत कविता लिहिणे वगैरे होत नव्हते.

तो शुभ्र नभाचा तुकडा

Submitted by द्वैत on 1 April, 2024 - 11:11

तो शुभ्र नभाचा तुकडा कोसळला शिखरावरती
पाण्यात किनारे बुडता दुःखाला आली भरती

अश्रूंचा गंध फुलांना देऊन निघाला वारा
ओंजळीत ओल्या उरला धगधगता एक निखारा

घंटांचा नाद घुमेना पांगल्या दिव्यांच्या ओळी
हुंदका तमाच्या पोटी अंकुरतो नसत्या वेळी

चाहूल कुणाची येते नको वळून पाहू मागे
विजनाच्या वाटेवरती घर नक्षत्रांचे जागे

द्वैत

शिकत असतो आयुष्यातून नवीन काही

Submitted by Meghvalli on 1 April, 2024 - 11:08

पन्नाशी माझी उलटुन गेली
साठी अजुन आली नाही

माझी अक्कल म्हणून तरी
साठी 'अक्कल नाठी' झाली नाही

खरं सांगायचं माझ्या मित्रांनो तर
मी वय गृहीत कधी धरलच नाही

हे आयुष्य माला आज सुद्धा
शिकवायचं नवं सोडत नाही

रोज रोज मी शिकतच असतो
माझ्या आयुष्यातुन नविन काही

सोमवार, ०१/०४/२०२४ ,०७:५७ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
https://meghvalli.blogspot.com/

तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी

Submitted by Meghvalli on 1 April, 2024 - 09:06

तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी

डोळ्यांत सखे दिठी दिठी

पहा झाडां वर सांजवेळी

काजव्यांचे ग दिवे किती

मन वेल्हाळ, वेल्हाळ मती

हृदयांत चांदण्यांचे झरे किती

एकच उत्तर सखे मम ओठी

तरी विचारतेस मज प्रश्न किती

प्रारब्ध संचित माझे का असे

जवळी तु, तरी तूच दुर किती

सोमवार ०१/०४/२०२४ ,०५:५६ PM

अजय सरदेसाई (मेघ )

दिठी दिठी = नजरेतल्या नजरेत, द्रुष्टाद्रुष्टी
वेल्हाळ = वेडं
मती = बुद्धी
प्रारब्ध = नशीब , Destiny
संचित = साठवलेले , जमा झालेले

तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी

Submitted by Meghvalli on 1 April, 2024 - 09:06

तुझ्या नी माझ्या भेटी गाठी

डोळ्यांत सखे दिठी दिठी

पहा झाडां वर सांजवेळी

काजव्यांचे ग दिवे किती

मन वेल्हाळ, वेल्हाळ मती

हृदयांत चांदण्यांचे झरे किती

एकच उत्तर सखे मम ओठी

तरी विचारतेस मज प्रश्न किती

प्रारब्ध संचित माझे का असे

जवळी तु, तरी तूच दुर किती

सोमवार ०१/०४/२०२४ ,०५:५६ PM

अजय सरदेसाई (मेघ )

दिठी दिठी = नजरेतल्या नजरेत, द्रुष्टाद्रुष्टी
वेल्हाळ = वेडं
मती = बुद्धी
प्रारब्ध = नशीब , Destiny
संचित = साठवलेले , जमा झालेले

विस्मरण

Submitted by पॅडी on 31 March, 2024 - 23:48

बालपणाच्या लुटुपुटीच्या जगामधले
मला सर्व काही आठवतेय
अगदी जस्सेच्या तस्से,
चिंचा-कैऱ्या, बोरं-आवळे, काचकुयरीची बोंडं
नव्या वह्यांचा वास; जुनाट पुस्तकात-
जिवापाड जपलेली मोरपीसे...

रूसवे फुगवे पैजा गमजा
मिजास मस्ती मारामार्‍या
कित्येक निर्हेतूक लांड्या-लबाड्या,
खोड्या चहाड्या...शिव्या-शिट्या
खत्रुड मास्तरांनी चालवलेले दांडपट्टे
हाता-पायांवर सपासप छड्या...!

शब्दखुणा: 

लपलासी कोठे

Submitted by Meghvalli on 31 March, 2024 - 01:05

आता होतासी
लपलासी कोठे
सख्या पांडुरंगा
शोधू तुज कोठे

लपंडाव देवा
का खेळिसी
पोच माझी नाही
तुज शोधू मी

मन ना निर्मल
बुद्धी ना विमल
मी दुर्बल सर्व ठायी
कागा विठाई परिक्षिसी

धरी हात आता
का देसी चिंता
भवार्ण तरावया
मज बळ नाही

जरी तु देवा
आला न भेटीस
नाव रख्माईस
बघ सांगेन मी

या उपरी जरी
तू न कृपा करी
चंद्रभागा कुशीत
देवा जाईन मी

'मेघ' म्हणे देवा
तिढा सोडवा हा
खेळ तो मांडावा
किती तव भक्ताचा

काकडारती ते शेजारती

Submitted by पॅडी on 29 March, 2024 - 23:42

भल्या पहाटेचा गजर असते
चहा नाश्ता वेटर असते
निरोपाचे हसता पालवताना
मी रिसेप्शनिस्टची नजर असते…

त्वरा; मुलांच्या शाळेची घाई होते
मग धुणी - भांडेवाली बाई होते
अंगांग ठणकते दुपारी तेव्हा
मी अडल्या देहाची दाई होते…

तिन्ही सांजेला पवित्र तुळस होते
देवघराच्या मंदिराचा कळस होते
टिचक्या ऐन्यात काया न्याहाळताना
मी वैशाख वणव्यातला पळस होते…

काळोखाचा चेहरा मोहरा असतोस
तू गुलछबू गुल्जार गजरा असतोस
सैरंध्रीची थाळी चाखता मागताना
मी हक्काची बायको -
तू लग्नाचा नवरा असतोस...!!

परमात्मा परात्परू

Submitted by Meghvalli on 29 March, 2024 - 09:41

परमात्मा परात्परू
पाविजे मज लौकरू
मी विश्वाचे लेकरू
प्रार्थी तुझे ठायी

तव चित्त चिदंबरू
काया ती अगोचरू
ते चक्षू सोम-सुर्यु
तुज देखिजे केवी

मज नको अष्ट सिद्धी
मज नको नव निधी
सदा जवळिक तुझी
देई कृपाळा

सहस्रसाराचा परिमळु
परमानंद आळुमाळु
मिळो दे रे कृपाळू
नित्य मज

तूची सदा सर्वकाळ
करशी माझा संभाळ
माझे तुची आभाळ
न करी आबाळ
बालकाची

आता सरते शेवटी
तव एकची विनंती
मुक्ती द्यावी गोमटी
सायुज ती

हजार गणिते.....

Submitted by किरण कुमार on 28 March, 2024 - 08:21

हजार गणिते आयुष्याची चुकली होती
नंतर मजला सुंदर कविता सुचली होती

भरून गेली असे वाटले लोकांना पण
जखमेवर त्या भळभळणारी खपली होती

अजून माझा आला नाही बहर सुखाचा
पडली ती तर फळे उन्हाने पिकली होती

स्टेशनवरती धावत गेला तिला भेटला
स्तब्धतेत मग निर्दय गाडी सुटली होती

चिंचा , बोरे, फळा , बाकडे, उदास खिडकी
आठवणींची मनात शाळा जपली होती

या कर्जाचे ओझे झाले फांदीलाही
उतरवला तो देह तरीही झुकली होती

वनात सीता , सभेत कृष्णा छळली गेली
तीच कहाणी पुन्हा नव्याने घडली होती

Pages

Subscribe to RSS - काव्यलेखन