MMBA च्या संक्रांतीच्या कार्यक्रमात त्यांनी एका तरुणाला स्टेज वर बोलावलं. नितीन सोनावणे, शिक्षणाने इंजिनिअर आणि काय करतात - चालतात.. पडलात ना बुचकळ्यात!
हा माणूस गेली सात-आठ वर्ष चालतोय, म्हणजे त्याने अनेक देशा-विदेशात हजारो मैल पदभ्रमंती केली आहे. आणि आता तो सॅन फ्रान्सिसको ते वॉशिंग्टन डीसी, तीन ते साडेतीन हजार मैल, ही यात्रा पायी करणार आहे.
"अभ्यासोनी मग | प्रकटावे" ऐसे
कुण्या रामदासे | सांगितले
"दिसामाजी काही | तरी ते लिहावे
प्रसंगी वाचावे | अखंडित"
असेही वदले | तेव्हा रामदास
मना उपदेश | करताना
आता मला सांगा | लिहिणे, वाचणे
अभ्यास करणे | कोणा झेपे?
अभ्यास कशाला | प्रकटण्या आधी?
इंटरनेट हाती | असताना !
हाती जे येईल | फॉरवर्डावे तेच
पुढच्यास ठेच | लागेना का
वायफळ मळे | पिकवू अमाप
काळाची झडप | येवो सुखे
आला आडवा एक नव-एसयूव्ही वाला
झटक्यात डावी घालूनी उजवा गेला!
चार शिव्या घालण्या उघडला जबडा
वाचूनी पाठची ओवी, उघडाच राहिला..
म्हणे कसा,
देवाची मी करतो पूजा,
करतो जपजाप्य ही
उगा लाभेल देवत्व
म्हणून करतो पापही!
पूजा-जप-पाप?
(ज्यायला याच्या, येवढी मस्ती?)
अर्थ समजण्या अवधी लागला
तेवढ्यात रणगाडा हा सिग्नली अडकला
नशीब, थांबला!
तो थांबला अन् मी त्या पाठी
त्या गाड्यापाठी माझी स्कूटी..
साध्याशा साडीतली, सावळीशी रजनी; उमदा, राजबिंडा राजेश. पार्टीतल्या सर्वांचं लक्ष त्यांच्या चेहऱ्यावर असणाऱ्या निखळ आनंदाकडे, आनंदी जोडप्याला बघून जळफळणाऱ्या गर्भश्रीमंत कामिनीकडे पहिल्यांदाच दुर्लक्ष होताना पाहून, तिने ठरवलं आणि..
नियतीने कौल दिल्यागत बॉल करणाऱ्या राजेशची नजर कामिनीच्या नजरेत गुंतणे ते परवा त्याला आपल्या बेडमध्ये घेऊन कामाग्नी विझवणे यात केवळ 4 दिवसांचे अंतर होते. आपल्या मादक शरीराचा सार्थ अभिमान तिला होताच. राजेश तिच्या मायावी रूपाच्या मोहात न पडता तर तो मर्दच कसला? पण..
बालपण मुंबईत गेले. अर्ध्याहून अधिक आयुष्य खरे तर. जिथे जंगल म्हटले की ते सिमेंट काँक्रीटचे. ज्याच्या खिडकीत चार कुंड्या तो निसर्गप्रेमी. आमच्याकडे त्याही दोनच. एकीत आपली संस्कृती आणि परंपरा जपत लावलेली तुळस तर दुसरीत आवड जपत लावलेला गुलाब. पुढे कधीतरी अंधश्रद्धा जपत मनीप्लांट देखील आला. पण त्यापलीकडे फार काही वेगळे प्रयोग नाहीत.
मभागौदिनिमित्त स्पर्धा चालू होती.
चिठ्ठीत जो शब्द येईल त्यावर गोष्ट सांगायची.
त्याने कधीही न ऐकलेल्या सहा शब्दांची..
एकेक स्पर्धक येत होते.
एका शब्दाचे शंभर शब्द करत होते.
लोकं कौतुकाने टाळ्या वाजवत होते.
त्याला हे सारे बालिश वाटत होते.
त्याचे मराठीवर प्रेम होते
त्यानेही नाव नोंदवले होते.
त्याचा नंबर आला,
त्याने चिठ्ठी उचलली..
उघडली.. वाचली.. मिटली..!
तो गोंधळून गेला,
ईतके सोपे नव्हते हे..
वेळ सुरू झाली,
पन्नास सेकंद उलटले..
तो ठोंब्यासारखा ऊभाच!
आज नेहमी प्रमाणे बाबांच्या फोटोला नमस्कार करून अभि खुर्चीत येऊन बसला. अभि च्या डोळ्या समोरून भर भर त्याचे बालपणीचे दिवस येऊ लागले,
त्यांचे लहान गाव, तेथील त्यांचं वाडीलोपार्जित वाडा. गावाबाहेरील मारुती मंदिर, तिथे दरवर्षी नित्यानेमाने होणारा राम जन्मा चा सोहळा आणि हनुमान जयंतीला असलेला भंडारा, सारं गाव तिथे प्रसाद घ्यायला गोळा होत असे. अभि आणि त्याचे मित्र कार्यक्रमासाठी भरपूर वर्गणी गोळा करीत,
आज नेहमी प्रमाणे बाबांच्या फोटोला नमस्कार करून अभि खुर्चीत येऊन बसला. अभि च्या डोळ्या समोरून भर भर त्याचे बालपणीचे दिवस येऊ लागले,
त्यांचे लहान गाव, तेथील त्यांचं वाडीलोपार्जित वाडा. गावाबाहेरील मारुती मंदिर, तिथे दरवर्षी नित्यानेमाने होणारा राम जन्मा चा सोहळा आणि हनुमान जयंतीला असलेला भंडारा, सारं गाव तिथे प्रसाद घ्यायला गोळा होत असे. अभि आणि त्याचे मित्र कार्यक्रमासाठी भरपूर वर्गणी गोळा करीत,
नवा आहे.. पण छावा आहे.
लहानपणापासून छावा हा शब्द एखाद्या स्मार्ट तरतरीत तरण्याबांड मुलांसाठी वापरत आलोय. बॉयफ्रेंडचा समानार्थी शब्द छावा आणि गर्लफ्रेंड असेल तर छावी..
पण मला नाही वाटत हा शब्द पुन्हा या अर्थाने माझ्याकडून वापरला जाईल.
निमित्त चित्रपट छावा - बघायला सात दिवस उशीरच झाला. पण या सात दिवसात जवळपास सत्तर परीक्षणे अधाश्यासारखी वाचून काढली. आणि या चित्रपटावर आधारीत सातशे रील्स बघितल्या. चित्रपटाची कथा ही ईतिहासाची जितकी आवड आहे त्यानुसार माहीत होतीच. पण ते दाखवणार कसे याची उत्सुकता होती.
गेल्या वर्षीचा १४ फेब्रुवारी, माझा इकडच्या ( अमेरिकेतील) हायस्कूल मधील पहिलाच व्हॅलेंटाईन डे.. म्हणजे (बदली) शिक्षिका म्हणून!
एरव्हीसुद्धा चिवचिवटाने गजबजणारी शाळा आज तर जास्तच बहरलेली.
फूल, फुगे, मऊ टेडी बेअर्स, चकचकीत गिफ्ट बॅग्स - अगदी “देता किती घेशील दोन करांनी’ अशी बऱ्याच जणींची अवस्था होती - अशी प्रेमसंपत्ती दोन्ही हातांत सांभाळत त्या षोडषा अगदी फुलपाखरांसारख्या भिरभिरत होत्या.
