एक गांव रस्त्याच्या कडेला, नुसतेच वसले आहे
कुणी पाहुणा गावांत येत नाही म्हणून रुसले आहे
एक काळ होता जेव्हा त्या गावांत लोकांची वर्दळ होती
तारुण्य पळाळे शहरात आता ,वृद्धत्व तिष्ठत पडले आहे
एक वृद्ध आज्जी तिच्या झोपडीत अंथरुणाला खिळलेली
अंग फणफणले आहे तापाने डोळ्यांतून अश्रू झरत आहे
कावळा कुणाची पाही वाट विद्युत खांबा वर बसुन हताश
एखादी एसटी येते नि जाते ,अजून न कुणीच उतरले आहे
धुळीने माखलेल्या रस्त्यांना कसली आतुर ही अपेक्षा
रणरणत्या उन्हात इथे का कधी कोण फिरकले आहे
राखणदाराची जत्रा जवळ आली,वृद्ध डोळे लागले वेशिवर
आपण सारे रोजच सहा ते आठ तास झोपत असू. पण सर्वांनाच हे माहीत नसेल की आज १५ मार्च, जागतिक निद्रा दिन आहे.
मलाही सकाळी झोपून उठल्यावरच समजले. जेव्हा व्हॉटसपवर जागतिक निद्रा दिन दिवसाच्या शुभेच्छा देणारा मेसेज आला. त्यासोबत ज्याला शांत झोप लागते तोच खरा सुखी मनुष्य असे म्हणत भरपूर झोपायचा सल्ला आला. आणि माझ्या डोक्यातील चक्रे चालू लागली.
सगळंच अवांतर व्हायला लागलंय आजकाल. प्रश्नांचा जाच होतो पण उत्तराचा सोस काही सुटत नाही. जिथे स्वल्पविराम घ्यावा असं वाटत असतानाच पुर्णविरामाची भुरळ पडते.कोणी कोणला किती ओळखावा याचा हीशेब मांडता यायला हव
क्रमशः
लहान मुलांच्या बर्थ डे पार्टीला तुम्ही कोणते खेळ खेळता?
सर्वांनी एकमेकांकडील गेम आणि आयड्या ईथे शेअर करूया आणि सर्व ज्युनिअर मायबोलीकरांची पार्टी रॉकिंग आणि त्यांचे आयुष्य आनंदी करूया!
ईथे मोठ्यांचे फॅमिली गेम्स आले तर ते सुद्धा चालतील. शेवटी अश्या पार्टीजना मोठ्यांनीही लहान बनूनच एंजॉय करायचे असते.
--------------
आमच्याकडे आजवर खेळले गेलेले खेळ.
(आमच्या सोसायटीत मुलांची कमी नसल्याने अगदी ऐन परीक्षेत वाढदिवस आला तरी २५-३० मुले सहज जमतात. त्यामुळे काहीही खेळले तरी दंगा हमखास असतो. उलट दंगा अति होऊ नये याची काळजी घेऊन खेळ निवडावे लागतात)
नाही, मथळा जरा चुकलाच आहे.
एका कवीच्या उपेक्षित जन्मस्थळी साजरा केलेला म. भा. गौ. दि. २०२४ असा पाहिजे तो.
का बरं? कोण हे कवी?
सांगतो.
पण आपण या कथनाचा प्रारंभ सुरवातीपासून करू...
कथा सुरू होते - आजकाल जिथे बऱ्याच कथा सुरू होतात - आणि तिथेच संपतात - तिथे
रेल्वेचे दोन रुळ बरोबर चालतात नेहमी,
कदाचित सोबत वाटत असेल त्यांना एकमेकांची
इतक्या डोंगर दऱ्या, नद्या, वाळवंट एकट्याने पार करायची म्हणजे जरा अवघडच नाही का !!
मग वाटणारच गरज सोबतीची, कुणीतरी जवळ असण्याची
पण नुसता जवळ असून भागत नाही कारण एका रुळावर पडझड झाली तरी दुसऱ्याला त्याची झळ लागत नाही
एक रुळ झिजला तरी दुसरा तिथल्या तिथे असतो आणि एकाची उचलबांगडी होते तेव्हा दुसरा जणू काही झालंच नाही अशा आविर्भावात नवीन रुळाला सोबत करायला लागतो
मग हा दुसरा रुळ म्हटला तर जवळ आणि म्हटला तर दूर
म्हटला तर कळवळा आणि म्हटला ते नुसताच धूर
जरा उशीरच झाला होता. चिनू उठायच्या आत सुप्रियाला अंघोळ आटपून घ्यायला हवी होती. लगबगीनं ती उठली.
दुसरीच्या वर्गाची पालकसभा संपतच आलेली, तेव्हढ्यात “आता ह्या वेळचा प्रोजेक्ट म्हणजे मुलांना एक घरट बनवायचय ..” , बाईंच्या ह्या घोषणेने एकदम शांतता पसरली.
“ काय? घरट… ?? खऱ्या खुऱ्या पक्षा सारखं..” अशी प्रश्न मंजुषा मनात तयार होतेय तोच, वर्गाच्या मागच्या बाजूला जरा कुज बुज सुरू झाली, आणि लगेचच “ उह .. आह… वा..” असे उद्गार ऐकू आले, म्हणून मागे वळून बघितलं तर एका पालकांनी एक घरटच बाहेर काढलं होत
