अवांतर

(भाग २ - https://www.maayboli.com/node/84900)

(भाग १ - https://www.maayboli.com/node/84883)

त्या जागतिक धक्क्यानंतर जीवन हळूहळू मूळपदावर येऊ लागलं होतं. पण व्हिसाचा एवढा प्रॉब्लेम झाला होता, की या कॉन्फरन्सला कोणी पुण्याहून येऊ शकेल असं वाटत नव्हतं. नव्हे, येणार नव्हतंच. इतर वेळी यूएस आणि ऑनसाइटचा जप करत फुरफुरणारे सगळे घोडे शर्यतीतून बाहेर पडले होते! ती दहशतच इतकी बसली होती म्हणा ना! म्हणजे कामाचं मेन लोड आता यूएसमधल्या टीमवर येणार होतं. खरं तर ही न्यूयॉर्कमधली कॉन्फरन्स होणार की नाही इथपासून शंका होती. पण टाईम्स स्क्वेअर मधली नववर्षाची पूर्वसंध्या नेहमीच्या उत्साहात पार पडणार अशी चिन्हं दिसू लागली होती. म्हणजे परिस्थिती निवळते आहे असं चित्र होतं.

आढ्याला करकर आवाज करत फिरणाऱ्या पंख्याकडे पाहत आपल्या दोन्हीही तंगड्या टेबलावर ठेवून रॉबिन आपल्या खुर्चीमध्ये रेलून बसला होता. दोन्ही हात डोक्यामागे बांधून शून्यात पाहत असल्याप्रमाणे तो वर फिरणाऱ्या पंख्याकडे मलूल पणे पाहत होता. त्याचा समोरच्या टेबलावर टेलीफोन, चहाचा कळकट कप आणि सिगरेटची काही थोटके रॉबिनप्रमाणेच मलूल पडलेली होती. तसं पाहायला गेलं तर या छोट्याशा घरात रॉबिन एकटाच राहत होता. मागे झोपायची एक खोली तिथे एक बेड, कपाट, त्याला चिटकुनच न्हाणीघर आणि पुढे हॉल मध्ये एक टेबल आणि २ खुर्च्या काही लोखंडी पेट्या एवढाच काय तो ऐवज होता.

“अमेरिका सोडून उर्वरित जगाचा वीज वापर समजा माझ्या गुडघ्यापर्यंत असेल, तर एकट्या अमेरिकेचा वीज वापर माझ्या कमरेपर्यंत म्हणता येईल. त्यात राज्य म्हणून टेक्सास बघाल तर खांद्यापर्यंत आणि आपल्या ऑस्टिनविषयी बोलायचे झाले तर डोक्यावरून…”

सुखाची सरकारी नोकरी सोडून स्वतःच्या व्यवसायांत पडण्यांत (हा शद्ब दोन्ही अर्थांनी घ्यावा) एक मजा (कम नशा) असते. स्वातंत्र्य आणि खूप काही शिकायला मिळतं. निरनिराळ्या प्रकारची माणसे भेटतात. त्यांचे चाललेले अगणित उद्योग, जगतातल्या घडामोडी असं काय काय ऐकायला बघायला मिळतं. शिवाय आपणही त्या घडामोडींचा एक भाग सहज बनत जातो.

आजकाल अनेकजण सोशल मीडियावर अखंडपणे रिल्स बनवतात आणि बघणारे ते अखंडपणे आपापले अंगठे वर सरकवत सरकवत बघतात. ज्या त्या प्रेक्षकवर्गाच्या आवडीप्रमाणे असंख्य प्रकारचे रिल्स उपलब्ध असतात. त्यापैकी एक लोकप्रिय रिल्स म्हणजे झटपट पाककृती शिकवणारे रिल्स किंवा शॉर्ट व्हिडिओ. खरेतर हे उपयुक्त असतात, कारण त्यात पदार्थ बनवताना लागणारे साहित्य, कृती नीट सांगितलेली असते आणि स्क्रीनवर ते साहित्य आणि प्रमाण टाईपसुद्धा केलेले असते.

पण कधी कधी अशा रेसिपीना उगाच बॅक्राऊंडला गाणे टाकलेले असते. तेव्हा त्यात कधीकधी विसंगती निर्माण होऊन खाद्यपदार्थ निर्मितीसोबत विनोदनिर्मिती सुध्दा होते.

"उलुपी येतेय इथे", चित्रांगदा उत्साहानं म्हणाली.
"कधीऽ? तुला कसं कळलं?" अर्जुनोवाच.
"कावळ्या, डोकं वापर रे जरा! उदयननं सांगितलं, दुसरं कोण सांगणार? आज सकाळी त्याला इमेल आली आहे पुण्यातून."
"पण मग उलुपीनं का नाही मेल केली?"
"करेल रे... बरं, मी काय विचार करत होते, आपण तिघांसाठी एक अपार्टमेंट शोधायचं का?"
"तिघं?"
"हो, तिघं मिळून राहू. एक गाडी लीझ करू. पुढच्या आठवड्यात माझं ड्रायव्हिंग लायसन्स येतंय."
"अं, चालेल."

एक गांव रस्त्याच्या कडेला, नुसतेच वसले आहे
कुणी पाहुणा गावांत येत नाही म्हणून रुसले आहे
एक काळ होता जेव्हा त्या गावांत लोकांची वर्दळ होती
तारुण्य पळाळे शहरात आता ,वृद्धत्व तिष्ठत पडले आहे
एक वृद्ध आज्जी तिच्या झोपडीत अंथरुणाला खिळलेली
अंग फणफणले आहे तापाने डोळ्यांतून अश्रू झरत आहे
कावळा कुणाची पाही वाट विद्युत खांबा वर बसुन हताश
एखादी एसटी येते नि जाते ,अजून न कुणीच उतरले आहे
धुळीने माखलेल्या रस्त्यांना कसली आतुर ही अपेक्षा
रणरणत्या उन्हात इथे का कधी कोण फिरकले आहे
राखणदाराची जत्रा जवळ आली,वृद्ध डोळे लागले वेशिवर

आपण सारे रोजच सहा ते आठ तास झोपत असू. पण सर्वांनाच हे माहीत नसेल की आज १५ मार्च, जागतिक निद्रा दिन आहे.

मलाही सकाळी झोपून उठल्यावरच समजले. जेव्हा व्हॉटसपवर जागतिक निद्रा दिन दिवसाच्या शुभेच्छा देणारा मेसेज आला. त्यासोबत ज्याला शांत झोप लागते तोच खरा सुखी मनुष्य असे म्हणत भरपूर झोपायचा सल्ला आला. आणि माझ्या डोक्यातील चक्रे चालू लागली.

सगळंच अवांतर व्हायला लागलंय आजकाल. प्रश्नांचा जाच होतो पण उत्तराचा सोस काही सुटत नाही. जिथे स्वल्पविराम घ्यावा असं वाटत असतानाच पुर्णविरामाची भुरळ पडते.कोणी कोणला किती ओळखावा याचा हीशेब मांडता यायला हव

क्रमशः