“अमेरिका सोडून उर्वरित जगाचा वीज वापर समजा माझ्या गुडघ्यापर्यंत असेल, तर एकट्या अमेरिकेचा वीज वापर माझ्या कमरेपर्यंत म्हणता येईल. त्यात राज्य म्हणून टेक्सास बघाल तर खांद्यापर्यंत आणि आपल्या ऑस्टिनविषयी बोलायचे झाले तर डोक्यावरून…”
सुखाची सरकारी नोकरी सोडून स्वतःच्या व्यवसायांत पडण्यांत (हा शद्ब दोन्ही अर्थांनी घ्यावा) एक मजा (कम नशा) असते. स्वातंत्र्य आणि खूप काही शिकायला मिळतं. निरनिराळ्या प्रकारची माणसे भेटतात. त्यांचे चाललेले अगणित उद्योग, जगतातल्या घडामोडी असं काय काय ऐकायला बघायला मिळतं. शिवाय आपणही त्या घडामोडींचा एक भाग सहज बनत जातो.
गेले काही दिवसापासून समाजमाध्यमांतून "आमच्याकडे इतके इतके तास भारनियमन आहे," अशी वाक्ये वारंवार दिसत आहेत. आज तर वृत्तपत्राच्या पहिल्या पानावरच भारनियमनाची ठळक बातमी झळकली.
घरात एकटी राहणारी म्हातारी माणसे कदाचित अशीच राहत असतील
त्यांना सप्रेम अर्पण...
ऊर्जा
भर दुपार, आकाशात तळपणारा सूर्य
वातावरणात भयानक उकाडा
काळाकुट्ट डांबरी रस्ता, गरम लाटा फेकणारा
सर्वत्र विचित्र शांतता, झाडे ही निस्तब्ध उभी
तितक्याच स्तब्धपणे पाहते आहे,
खिडकीत बसलेली म्हातारी!
मधेच एक उसासा सोडते, काहीतरी पुटपुटते
बाहेरच्या वातावरणा प्रमाणे तिचे घर ही शांत आहे
चारा आणायला गेलेली पाखरे संध्याकाळी घरट्यात परततील
मग घर गजबजून जाईल, म्हातारी हसेल, बोलेल, रमून जाईल
जमवून ठेवेल ऊर्जा....
उद्याचा निस्तब्ध दिवस ढकलण्यासाठी!!!