गीत

डोळ्यांत तुझ्या एक स्वप्न आहे
ओठांत तुझ्या माझे गीत आहे
दिसते तू जशी चंद्रकोर नभात
प्रेमात तुझ्या तो ईश्वर ही आहे
डोळे मिटूनी मी चांदणे स्मरतो
चांदण्यात तुझीच ज्योत आहे
कुंद भावनांचा झरा वाहतो एक
स्त्रोत त्याचा तुझ्या हृदयांत आहे
ती रात्र सारी सरली मिठीत तुझ्या
मावळतीस पूर्वेला शुक्र तारा आहे
कोंडला श्वास अवचित, हुंदका फुटला
जाणतो सखे वेळ बिछडण्याची आहे

मंगळवार , २६/०३/२०२४ , ०५:०५ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)

https://meghvalli.blogspot.com/

कव्वाली: तुला पाहिले की

किती तुझी आठवण यावी किती मी तुझ्यासाठी झुरावे
काही बंधन नाही त्याला तुझ्यासाठी मी मरावे
दुर जरी असशील तू माझ्या मनाला तू ओढून नेते
पण तुला पाहिले की काळजात धकधक होते

किती तू वार केले माझ्या हृदयावर
खोल जखमा वरून केल्या त्यावर
नाही कधी जरी रक्ताचा थेंब त्यातून वाहीला
तुझ्या नजरेचा बाण तेथे गुंतून राहिला
त्या कत्तलीने मी कसा मेलो ते माझे मला ठावूक
पाहिले एकवार तू अन मी जळून गेलो खाक
नको आता तरी तू वेळ लावू पुन्हा सामोरी ये ग ये
तुला पाहिले की काळजात धकधक होते

गात धुंद गीत आज।
ध्यात छंद मी तुझाच।
वात मंद चांद रात।
शांत कुंज पारिजात ।।धृ।।

दूर दूर चांदण्यात।
दूर दूर तारकांत ।
साथ साथ या नभात।
आज रात यौवनात।।१।।

तूच तूच या कळ्यांत।
तूच तूच या फुलांत।
तूच तूच या वनांत।
तूच तूच या मनांत।।२।।

शांत शांत या तळ्यात।
शांत शांत या जलात।
शांत शांत या अशात।
मीत तूच लोचनात।।३।।

रचना:- डॉ. विकास सोहोनी

मला ग बाई वाट गावली, माझ्या नशिबानं
सप्तशॄंग गडावर जायचं, नवरात्रीत चालून ||धृ||

हाती धरली कावड
गोदेच्या निर्मळ पाण्यानं ||१||

गड झाला हिरवा
साथ दिली पावसानं ||२||

घर माझं भरलं
धन धान्याच्या राशीनं ||३||

जगण्याची रीत दावली
देवी सप्तशॄंगीनं ||४||

नवसाला पावली आई
आशीर्वाद दिला तिनं ||५||

पुजा करून ओटी भरीन
कुंकू लावीन हातानं ||६||

सगे सोयरे झाले सोबती
पायी चालती आनंदानं ||७||

दर्शनाची आस लागली
घाईनं उचलते पाऊलं ||८||

कृपा असू द्यावी भक्तांवरी
विनवणी करी पाषाण ||९||

कुरबुर झाली

(काल रात्री साडे तीन वाजता पाणी बचतीवर एक पथनाट्य लिहीले. एका व्हाट्सअ‍ॅप गृपमध्ये सदस्य दुर्गविहारी अन दीपक११७७ यांनी झोप घेत चला अन काही कुरबुर झाली असेल असे विनोदाने लिहीले. सकाळी मी ते वाचले अन मग त्यांना देण्याचे उत्तर या गीतलेखनातून लिहीले.)

तुझ्यासंग माझ्यावाली
कुरबुर झाली ग कुरबुर झाली
त्यानेच माझी झोपायाची
ग झोपायाची पंचाईत झाली ||धृ||

नवे कितीही नाते जुळले तरी जुने तुटत नाही
संपले जरी साथ आपले मात्र प्रीत सुटत नाही

असतात सार्‍या दिशा साक्षी साक्ष देण्या प्रिया
ते सोबतीस आहे म्हणून तुझी उणीव आटत नाही

दूर दूर आपण, मध्ये इतके खोल पण रिते अंतर
मीलनाचे स्वप्न नयनी, सत्यात काही घटत नाही

मिळाली सौख्याची पर्वणी पण तुजवाचून अपुरे
मी श्वास रोखून धरले असता दुरावे मिटत नाही

तू लहर जणू प्रेमाची मी तप्त आतुर किनारा
विरहाची ही प्रतीक्षा इथेच काही संपत नाही

काव्य शांत व्हावे तर बोलतील ही हे मौन
शब्द रुजलेल्या पानात वादळ उठत नाही

दिवस १९७३ चे होते. जीवन आजच्या तुलनेने साधे होते. अंगभर साडी नेसलेली, एक वेणी घातलेली आणि ती वेणी उजवीकडून पुढे आणलेली तरुणी साधी असली तरी नायिका म्हणून शोभत होती आणि सुंदरही दिसत होती. बलदेव खोसाचा भोळा भाबडा चेहराही नायक म्हणून पडद्यावर स्विकारला जात होता. आणि या सर्वात माधुर्य आणत होते ते त्याकाळचे संगीत. चित्रगुप्त यांना नौशाद, सी रामचंद्र, मदनमोहन यांच्याप्रमाणे नावाजले गेले नसले तरी त्यांनी जी मोजकी गाणी दिली ती मात्र जबरदस्त होती. "चंदा की किरनोंसे" हे त्यातीलच एक गीत.

आळव तू गीत माझे

आळव तू गीत माझे
मी जवळ नसताना
तान माझीच येइल
तू रागदारी गाताना

हा कसा सुगंध खासा
मातीचा दरवळला
कालचा पाऊस माझा
दारी तुझ्या घुटमळला

चिंब चिंब तू झालीस
अंगोअंगी मज नशा
डोळे तुझेही शराबी
बोलतात माझी भाषा

कालचे ते स्पर्श सारे
आज कसे जागले
अन मनाने आजही
मागू नये ते मागले

नित्य नवी हुरहूर
खेळ कधी सरु नये
पाऊस आठवांचा हा
कधीच ओसरु नये
कधीच ओसरु नये

© दत्तात्रय साळुंके

मित्रांनो... आपल्या लाडक्या गणपती बाप्पासाठी नवीन गाणं रेलीज केलं आहे. जरूर ऐका, विसर्जनापर्यन्त रोज वाजवा आणि शेअर करा.....

https://youtu.be/_hfF0zfQ8nM

धन्यावाद...
प्रवरा संदीप.

'सख्या रे घायाळ मी हरिणी' हे गाणं रेकॉर्ड करायच्या आधी लतानं ते फक्त एकदाच ऐकलं होतं म्हणे. ऐन रेकॉर्डींगच्या दिवशी दुसर्‍या एका गाण्याचे रेकॉर्डींग लांबल्यामुळे त्या या गाण्याच्या रेकॉर्डींगला येऊ शकल्या नाहीत. पण तोपर्यंत तुम्ही हे गाणं दुसर्‍या गायकाच्या आवाजात रेकॉर्ड करा (तात्पुरते म्हणून) असे त्यांनी संगीतकारांना कळवले. म्हणून मग ते रवींद्र साठ्यांच्या आवाजात रेकॉर्ड करण्यात आले. त्यानंतरच्या ठरलेल्या दिवशी लता मंगेशकर रेकॉर्डींगला आल्या. तोपर्यंत त्यांनी हे गाणं किंवा त्याची चाल अक्षरशः एकदाही ऐकली नव्हती. आल्यावर त्यांनी ते गाणं आपल्या अक्षरात लिहून घेतलं.