भयाण

एकांतात दुरुन बोलावी कोण मला
सावल्या कुणाच्या खुणावतात मला
गुप्प अंधार,आणि दुसरे ना काहीच
त्या गडदांत सुद्धा कोण दिसे मला
मन बेचैन, भीतीने दाटले रोमांच
सुर भयाण, निरंतर ऐकु येती मला
ते डोळे मजवर सतत नजर ठेवून
काळोखातून वटारत असती मला
सांगा कुणी तरी कोण ते अनोळखी
ज्यांची ओळख वाटते नकोशी मला

गुरुवार , २८/०३/२०२४ , ०४:२७ PM
अजय सरदेसाई (मेघ)
https://meghvalli.blogspot.com/

कविता हा आमचा प्रांत नव्हेच.
पण कोणे एके काळी आम्ही महा कष्टाने दोन चार कविता प्रसवल्या होत्या.
अर्थात मुक्तछंद.
त्यातिल एक:

नि:शब्द रात्र
भयाण भेसूर
अंधारात चाचपडत
शोधताहेत कुणी मोती।
आशेच्या डहाळीवर
वेडी पाखरं
वाट पहाताहेत
कोंबडा आरवण्याची॥