भेसुर

कविता हा आमचा प्रांत नव्हेच.
पण कोणे एके काळी आम्ही महा कष्टाने दोन चार कविता प्रसवल्या होत्या.
अर्थात मुक्तछंद.
त्यातिल एक:

नि:शब्द रात्र
भयाण भेसूर
अंधारात चाचपडत
शोधताहेत कुणी मोती।
आशेच्या डहाळीवर
वेडी पाखरं
वाट पहाताहेत
कोंबडा आरवण्याची॥