महाराष्ट्रातील पर्जन्यछायेच्या प्रदेशातील दुष्काळी परिस्थितीवर मी लिहिले आहे.....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
तप्त झळा...बोचऱ्या कळा....कोरडा गळा
हलत लांब पळताहे थांबवा त्या मृगजळा
शेतात पिक ते झाले की सापळा
गर्द हिरव्या निवडुंगाचे काटे करती वाकुल्या
अवचित कधी झाकोळून जाई लागे वेडी आशा
परी वाहून नेई घन ते सारे पवन दुसऱ्या देशा
कडाड कड घनघोर घन
शीतल सुंदर आता वन
थेंब भिजविती कणा मृदेच्या
वाफा उठती निश्वासाच्या
झिरपते भेगा - भेगातून पाणी
क्षणात होई पुन्हा एकसंध धरणी
माझ्या वाङ्मयशेतीचे १२०० दिवस
नमस्कार मित्रहो,
आज २७ फेब्रुवारी, कवीवर्य कुसूमाग्रजांचा जन्मदिवस. हाच दिवस "जागतीक मराठी भाषा दिवस" म्हणून पाळला जातो. योगायोगाने आज माझ्याही आंतरजालावर वावरण्याला १२०० दिवस पूर्ण होत आहे.
काल मित्राच्या शेतामध्ये खिचडी पार्टी केली. 
त्यादरम्यान काढलेल्या काही फोटो.
१) 
२) 
३) 
४) 
फुलांच्या शेतीबद्दल येथे कुणास माहिती अथवा अनुभव आहे का?
व्यवसाय म्हणुन फुलांची शेती किती जोखमीची आहे?
शेत जमीन असल्यास सुरुवातीला किती भांडवल लागेल?
ह्या सर्व गोष्टींचे खात्रीलायक शंकानिरसन कुठे होऊ शकेल?
पहाटेची शेती
सक्काळच्या धुक्यात रं
चुलीचा धुर गेला रं
भाकरी थापल्याचा आवाज
त्याच्यात मिसळला रं
पान्ह्यासाठी सोडली रं
कालवड ल्हान तान्ही रं
कासंडी धुवूनशान
दूध काढलं म्हशीचं रं
उठावं थंडीगारठ्याचं रं
काम करावं कष्टाचं रं
शेणमुत काढावं
जनावरं आपलीच रं
सर्जा राजा उठला रं
पाचट खाऊन तयार रं
औत वढाया, जुपाया
खांद्यावर जू ठेवलं रं
रामपारी देवाचं रं
नाव घ्याव तोंडांनं रं
न्यारी करून शेताला
चालू लागावं पाहटंला रं
पाटापाटानं ग वाहतंय झुळझुळ पाणी
चल ग राणी जोडीला ये ग
गावूया गावरान गाणी
पाटापाटानं ग
पाटापाटानं ग वाहतंय झुळझुळ पाणी ||धृ||
विहिर दगडी रहाट लाकडी
विजमोटरीनं भरतूया पाणी
पाटापाटानं ग
पाटापाटानं ग वाहतंय झुळझुळ पाणी ||धृ||
कोरस (फक्त मुलींचा आवाज) :
पाटापाटानं ग
पाटापाटानं ग वाहतंय झुळझुळ पाणी ||धृ||
पानकळा ह्यो आला, सारं शिवार फुलवून गेला
वाटाणा चवळी भुईमुंग गाजर, रताळी अन मुळा
पिकं पोटरीला आली आता किटनाशक चला फवारा
हातपंप देवून दांडा हातात घे ग, जवळ नाही कुणी
पाटापाटानं ग
पाटापाटानं ग वाहतंय झुळझुळ पाणी ||१||
पुरस्काराचा भुलभुलैया
“स्टार माझा” तर्फे, घेण्यात आलेल्या ब्लॉग माझा-३ स्पर्धेत मला मिळालेल्या पुरस्काराबद्दल आपण माझेवर प्रेम व्यक्त करून अभिनंदन केलेत त्या बद्दल मी आपणा सर्वांचा अत्यंत ॠणी आहे, त्याबद्दल आपले सर्वांचे खूपखूप आभार. भविष्यातही आपणाकडून असेच उदंड प्रेम मिळत राहील ही अपेक्षा.
मध्यंतरी एका परिचितांच्या ओळखीतील शेतावर जायचा योग आला. हिरवेगार शिवार, डोलणारी पिके, रसरशीत फळे - भाज्या पाहून मन प्रसन्न झाले. शेतमालकांनी आपल्या शेतीत आपण अग्निहोत्राचा दैनंदिन प्रयोग रोज करत असल्याचे व तेव्हापासून पिकाला खूप फायदा झाल्याचे आवर्जून सांगितले. ह्या अगोदरही मी अग्निहोत्र कसे करतात, का करतात, त्याचे वातावरणासाठी - शेतीसाठी व आरोग्यासाठी उपयोग इत्यादींविषयीची मार्गदर्शक भाषणे व प्रात्यक्षिके पाहिली होती. परंतु ज्या शेतजमीनीत असे अग्निहोत्र अनेक महिने नित्यनियमाने होत आहे असे शेत बघण्याचा योग बऱ्याच काळानंतर जुळून आला.
शेत माझं सारं वाहून गेलं
औंदाच्याला पानी आसं पडलं पडलं
शेत माझं सारं वाहून गेलं ||धृ||
पानी घेवूनीया आलं
माझ्या डोळा पानी
साचून राहीलं सारं रानी
वाहून गेलं डोळ्यातूनी
हातातलं पीक सारं
त्यात बुडून गेलं ||१||
कशी फुलल आता शेती?
कशी पिकलं आता माती?
नाही चूल आता पेटणार
भुक पोटाची कशी मारणार?
रातंदिस बसतो
पोटाला फडकं बांधून ||२||
कशासाठी देवा तू रे
पाउस इतका पाडतो?
नशीबाने दिले पिक
तु आता का बुडवीतो?
