विज्ञानाचा विकास अनेक दिशांनी होऊ शकतो, त्यातली कोणती दिशा घ्यायची हे वैज्ञानिक नेहमीच अचूक ठरवू शकतील असे नव्हे. किंवा त्यांनी एक दिशा अंगिकारली तर आपल्याला त्याचा हवा तसा लाभ मिळेलच याचे काही निश्चित नसते. विकासाची दिशा ठरवणारे द्रष्टे हे नेहमीच वैज्ञानिक नसतात आणि साहित्यिक म्हणून आपण विकासाची दिशा मांडून ठेऊ शकतो.
.
एका सासूबाईची करुण कहाणी.
सलूनमध्ये घाम पुसत हा पेपरात डोकं खुपसून बसलेला. इतक्यात एक प्रौढशी व्यक्ती काही न बोलता खुर्चीत येऊन बसली. हात विजारीच्या खिशात. "केस कापायचे? फार गरम आहे नाही?" संवाद वाढवायला काही बोलुनही समोरुन पूर्ण शांतता. हा यंत्रवत तेल पाणी नसलेलं जंगल कापू लागला. असह्य उग्र दर्प! जरावेळ गेला आणि खिशातून बाहेर आलेला हात बघुन याला शिसारीच आली. कोरडी राख पडेल अशी सुजलेली नखं.
"मॅनिक्युअर नाही होणार, समोरच्या गल्लीत होईल काम", ह्याने कसंबसं तोंडं उघडत निर्विकारपणे सांगितलं.
Mrs. च्या निमित्ताने.., एका ‘मी’ ची कहाणी....
जगात भारी भारतीय नारी च्याच् धर्तीवर जगात भारी भारतीय सारी (साडी) असे म्हणावेसे वाटते. सकाळी घाईघाईने कपाट उघडावे आणि अंगावर साड्यांचा पाऊस पडावा, असे कायम च् घडत असते. घरातील सगळ्यांच्या कपाटात हक्काने एक एक खण आपल्या साड्यांसाठी आधीच आरक्षित करून ठेवल्या मुळे नवीन साड्या ठेवण्यासाठी छान सोय झालीय असे कितीही वाटत असले तरिही नवीन खरेदी झाल्यावर या साड्या कुठे बर ठेवाव्यात हा कायमच अनुत्तरित राहणारा प्रश्न.
अलीकडेच माझ्या साडी संग्रहात नव्यानेच् दोन
मी बिछान्याला खिळून होतो. तिन वर्षाचा भाचा, सकाळपासून अनेकदा बिछान्याजवळ येऊन गेलेला होता. आपल्याबरोबर रोज खेळणारा मामा, आज असा काय करतोय हा प्रश्न त्याच्या चेहऱ्यावर होता.
न राहवून तो म्हणालाच, ‘तू माझ्याशी का खेळत नाहीस? दिवसा झोपायचं नसतं नं?’,
जवळच उभी आई त्याला समजावून सांगू लागली,
‘मामाला बरं नाही. त्याचे हात पाय दुखताहेत, तो औषध खाऊन झोपला आहे, काही दिवसांनी बरा होईल.’
त्यानंतर अनेकदा तो येऊन गेला. त्याच्या चेहऱ्यावरची गहन चिंता त्याला शब्दात व्यक्त करता येत नसावी. शेवटी त्याने मला हात लावून हलवले. हातात त्याची प्राणप्रिय कार होती.
दुपारची उन्हं कलली, सूर्य अस्ताला जाऊ लागला की पश्चिमेच्या क्षितिजावर लालिमा चढते. हळूहळू सूर्य अस्ताला जातो आणि पश्चिमेचे रंग अधिकच गहिरे होत केशरी, गुलाबी, जांभळे, करडे होत होत हळू हळू अंधाराची धार गडद होत जाते आणि त्याच वेळी पश्चिमेला शुक्र चमकताना दिसू लागतो. ज्यावेळी आकाशातील गहिरे होत जाणारे रंग पश्चिम क्षितिजावर लोप पावत असतात, त्याचवेळी शुक्र मात्र एकटाच दिमाखात तेजस्वीपणे उठून दिसत असतो. तसे पाहिले तर शुक्र हा आकाशातील एक ग्रह, आपल्या सूर्य मालेतलाच. तरीही, तो ज्या वेळी आकाशात आपल्या असल्याने आपले लक्ष वेधून घेतो त्यासाठी त्याला शुक्र तारा हे पद मिळालेले आहे.
दुपारची उन्हं कलली, सूर्य अस्ताला जाऊ लागला की पश्चिमेच्या क्षितिजावर लालिमा चढते. हळूहळू सूर्य अस्ताला जातो आणि पश्चिमेचे रंग अधिकच गहिरे होत केशरी, गुलाबी, जांभळे, करडे होत होत हळू हळू अंधाराची धार गडद होत जाते आणि त्याच वेळी पश्चिमेला शुक्र चमकताना दिसू लागतो. ज्यावेळी आकाशातील गहिरे होत जाणारे रंग पश्चिम क्षितिजावर लोप पावत असतात, त्याचवेळी शुक्र मात्र एकटाच दिमाखात तेजस्वीपणे उठून दिसत असतो. तसे पाहिले तर शुक्र हा आकाशातील एक ग्रह, आपल्या सूर्य मालेतलाच. तरीही, तो ज्या वेळी आकाशात आपल्या असल्याने आपले लक्ष वेधून घेतो त्यासाठी त्याला शुक्र तारा हे पद मिळालेले आहे.
दुनिया ये दुनिया – तुफान मेल
.
आमच्या काळी पण हे गाणे भुले बिसरे गीत विभागातच वाजवले जायचे तरीही सातत्याने ऐकल्याने सवयीचे आणि आवडीचे गाणे आहे. माझ्या एका विचाराच्या मध्ये हे गाणे कुठेतरी वाजायला लागले आणि माझ्या मनातला विचार त्या गाण्याच्या चालीत आकार घेऊ लागला.
.
दुनिया ये दुनिया – मायक्रोव्हेव ओवन
.
आता या नव्या शब्दांमध्ये चाल निट बसत नाही वगैरे काही विचार जे तुमच्या मनात येऊ लागले असतील त्यांना जरा बांधून ठेवा, कारण या वाक्यातली परिस्थिती अशी आहे की तिच्यात आपण जगतो आहोत. आपल्याला हे माहिती आहे का याचाच विचार करून बघुया.
.
मभागौदि २०२५ शशक- क्रोध – Sharmila R
लांबूनच दिसला, सिग्नल हिरवा होता. तिने वेग वाढवला. सेकंद संपले..? आहे.. आहे.. मध्येच पिवळा दिवा लागल्यासारखा दिसला तिला.
तिने वेगाने गाडी उजवीकडे वळवली. पलीकडून कर्कश्य हॉर्न वाजला.
‘त्याने हॉर्न का दिला? स्टील इट वॉज माय सिग्नल.’ तिने उजवीकडे मान करत त्याला विचारले.
कुणी हॉर्न देणं हा गाडी चलवणाऱ्याचा अपमान होता येथे.
‘इट वॉज हिज टर्न.. तू थांबायला हवं होतस.’ तो शांतपणे म्हणाला.
‘नो.. माझं लक्ष होतं..’ ती किंचाळतच म्हणाली.
तो गप्पच बसला.
