गद्यलेखन

©सर्व हक्क लेखकास्वाधीन.

ताराने लगबगीने दरवाजा उघडला. तिच्या अपेक्षेप्रमाणे दारात संतोष उभा होता. संतोष. तिचा नवरा. मूळचा गहूवर्णी रंगाचा ; पण कामानिमित्ताने उन्हातान्हात भटकावे लागत असल्यामुळे जरासा रापलेला, काळवंडलेला चेहरा, मध्यम उंची, किरकोळ शरीरयष्टी. दिवसभराच्या श्रमाने सारं शरीर घामेघुम झालेलं. चेहऱ्यावर थकवा स्पष्ट दिसत होता. पण या थकव्यातून उत्पन्न होणाऱ्या वैतागाचा मात्र त्यावर लवलेशही दिसत नव्हता. उलट तो आज खुश दिसत होता. डोळ्यांत चमक होती ओठांवर स्मित होतं.

कार्नेगी देवाची कहाणी

‘इथे भुरटे चोर खूप आहेत..’

अमेरिकेत अजू-कमू कडे पोहोचल्यावर दोन दिवसात आम्ही घरात सेट झालो, अन् मग नजर बाहेर वळली.

तसं पहिल्याच दिवशी मुलांनी घराभोवती फिरण्याची जागा दाखवून ठेवली होती. घर नं चुकता अगदी घराभोवतीच्या परिसरातच प्रदक्षिणा मारायची ठरवलं, तरिही छान एक किलोमीटरचा राऊंड होत होता तो. मग एक-दोन दिवस तसंच घराला प्रदक्षिणा मारत फिरलो.

घरात किचनमधलं तंत्र, म्हणजे इंडक्शन वापरणं.., डीश वॉशर लावणं..,हे जमायला लागलं. म्हणजे घाई कसलीच नव्हती, तरी मलाच तिथे पटकन स्वावलंबी व्हायचं होतं हे सगळं जमवून!

हा घ्या माझा पण एक रुपया!
अरुण रेडिओ वरची क्रिकेटची कॉमेंटरी ऐकण्यात अगदी रंगून गेला होता. खाली सोसायटी कंपाउंड मध्ये त्याचे मित्र गल्ली क्रिकेट खेळण्यात दंग होते. ते त्याला खेळण्यासाठी सारखे बोलावत होते. पण तो गेला नव्हता. त्याला भारत पाकिस्तान गेम मध्ये जास्त रस होता. शेवटची ओवर चालू होती. पाकिस्तान जिंकणे आता शक्यच नव्हते. हा गेम संपला की तो मित्रांच्या बरोबर खेळायला जाणार होता. इतक्यात आतून बाबा आले. आज बाबा ऑफिसला गेले नव्हते. त्यांना जबरदस्त सर्दी झाली होती. थोड अंग गरम झाल्यासारखे वाटत होते.
“ झाली की नाही तुझी मॅच?” बाबांनी थोड्या चढ्या आवाजांत विचारले.

शपथ

शबरीची गोष्ट ऐकून घरातली तान्ही मुलं निजली आहेत.मुुलांसोबतच दिवसभर शेगडीवर रटरटणारी पातेलीही पालथी पडली आहेत. कसलातरी मेळ बसावा याकरिता बैठक मारुन पुराण पोथ्या वाचणारा कर्ता पुरुषही निजेने ओढून नेला आहे. कर्तव्यपराधीन असलेल तिच लेकुरवाण जगण उद्याच्या हाका देत आहे. पण तिच सोवळ मन तिला निजू देत नाही आहे. पुस्तकाचं पान बदलाव तशी कुस बदलते आहे.

घड्याळाचा लंबक त्याचे त्याचे गुपित कुणापाशी तरी उघड करतो आहे. तिच्या भेगाळलेल्या टाचा पांघरुणाची सुरकुती सारखं करते आहे. एकाएकी सुरकुत्यांचे तरंग होत आहेत. मन कृष्णेच्या काठी विहार करु लागलं आहे.

https://www.maayboli.com/node/84852

कथा नजरचुकीने पुनः प्रकाशित झाली म्हणून काढली आहे.

ओझं

बारकू राऊत गावातलं एक पाप्याचं पितर. शिडशिडीत देहयष्टी. एक चालता-बोलता अस्थीपिंजर. डोळ्याच्या खोबण्या झालेल्या. गालफडाची हाडं वर आलेली. चारदोन दात मुखात. अंगावर मास कसलं ते नाहीच. वर आलेल्या गालफडाच्या हाडाच्या मधोमध असलेलं टेकडीसारखं तरतरीत नाक. एरवी तोंडावर बसलेली माशी हलवायचं बळ नव्हतं पण तो चार पोरांचा बाप होता.