उपक्रम शशक

हा रहायचा जंगलात, म्हणजे मु. पो. जंगलं! ते अस्तित्वात असेल तर. नाही तर मग नामशेष न होता जी काही धडपड करत टिकाव लागेल तिकडे. तो रहायचा कुठेही! घरात, रस्त्यावर, वळचणीला जागा मिळेल तिकडे. ह्याचा देह मोठा आणि आहारही मोठा, तो अगदीच खिजगणतीतला. काय शिळंपाकं मिळेल ते खाऊन थंडी वार्‍यात कसाही जगणारा अगदी खैरकूट. राज्याकडे असला की कोण मान ह्याला. तो टोपी ते चोळी काहीही पळवून समस्तांस 'जेरी'स आणणारा. ह्याची चाल कायम नाकासमोर. तो.. हु केअर्स!

श्वेत - श्लोक जुळे भाऊ, साहजिकच खेळणे-बागडणे, खाणे-पिणे, अभ्यास सगळं एकत्रच असायचं त्यांचं.

त्या दिवशीदेखील धुंवाधार पाऊस कोसळत असतांना , आई नको म्हणत असतांनाही गेलेच ते खेळायला. अंगणात चिखलाच्या पाण्यात उड्या मार, कागदी होड्या बनवून सोड, पावसांतच क्रिकेट, फूटबॉल सगळं मनसोक्त हुंदडून झालं.

दोनेक तास होत आले, हाका मारुनही पोरं काही घरात यायचं नाव घेईनात. परीक्षा तोंडावर आल्यामुळे आईच्या जीवाची घालमेल सुरु. काय करावं बरं या दोघांना घरात आणायला?.....

शेवटी आईने ब्रह्मास्त्र काढलेच.