मनोरंजन

मराठी बिगबॉस वर चर्चा ही सुरु झाली म्हणून कन्टिन्यु करण्या साठी हा धागा !
यावेळी बरेच काँट्रोव्हर्शिअल लोकं आहेत , पॉलिटिकल डिस्कशन्स करायला पूर्वी मनाई होती, यावेळी खुल-ए-आम डिस्कस करत आहेत !
Btw यावेळी बिबीच्या अंगणात गाढव आणून बांधलय ते ऑडियन्सचे प्रतीक का

सुटका
थाड थाड आवाज करून आचके देत अखेर गाडी बंद पडली. डॉक्टरांना अंदेशा आलाच होता. गाडी म्हणावा तसा वेग पकडत नव्हती.

काळाची काहीतरी गडबड व्हायला लागलीय. वर्तमानकाळात भूतकाळ मिक्स व्हायला लागलाय सारखा. दोन काळ अलग करता येत नाहीत. सहज कुठूनतरी बोलायला सुरूवात करतो आणि मागं मागंच जायला लागतो. पुढं जाण्यासारखं काही दिसत नसल्यावर माणूस मागं मागं जायला लागतो का? की वय झाल्यामुळं हे असं होत असेल? तुमचा काही अनुभव? तुमचं पण वय झालंय की काय? अरेरे! मग कसं करता? नाही, आत्ता लगेच सगळं सांगत बसू नका. नंतर सांगा सावकाश. आधी मला सांगू द्या. बाकी काय सांगत होतो मी?

नमस्ते मायबोलीकर,
घेऊन आलो आहे एक नवा खेळ.
या खेळामध्ये तुम्ही मनात एक गुपित धरायचे. हे गुपित म्हणजे - वाक्य, म्हण, वाक्प्रचार, घोषणा, शब्द, कवितेची ओळ, सुविचार, नाव यांसारखे काहीही असू शकेल. नावामध्ये प्रसिद्ध व्यक्तींची, ठिकाणांची, चित्रपटांची, पुस्तकांची नावे, इत्यादी असू शकेल. तर हे मनात धरलेले गुपित खाली दिलेल्या चौकटीमध्ये टाकायचे व एंटर बटनावर टिचकी मारायची. ऍप तुम्हाला एक विशिष्ट लिंक बनवून देईल. हि लिंक तुम्ही तुमचे मित्र, कुटुंबीय, सोशल मिडिया यांना द्यायची. ती लिंक उघडणाऱ्याला शब्दवेध हा खेळ सादर होईल. तो खेळ खेळून तुमच्या मनात धरलेली गोष्ट त्यांना ओळखता येईल.

श्वेत - श्लोक जुळे भाऊ, साहजिकच खेळणे-बागडणे, खाणे-पिणे, अभ्यास सगळं एकत्रच असायचं त्यांचं.

त्या दिवशीदेखील धुंवाधार पाऊस कोसळत असतांना , आई नको म्हणत असतांनाही गेलेच ते खेळायला. अंगणात चिखलाच्या पाण्यात उड्या मार, कागदी होड्या बनवून सोड, पावसांतच क्रिकेट, फूटबॉल सगळं मनसोक्त हुंदडून झालं.

दोनेक तास होत आले, हाका मारुनही पोरं काही घरात यायचं नाव घेईनात. परीक्षा तोंडावर आल्यामुळे आईच्या जीवाची घालमेल सुरु. काय करावं बरं या दोघांना घरात आणायला?.....

शेवटी आईने ब्रह्मास्त्र काढलेच.

लहानपणापासून तिची भूक काही अजबच ! किती, कसा , कुठे फडशा पाडेल याचा नेमच नाही.

त्यामुळे ती सतत चर्चेत असे. घरी-दारी, शाळेत, पंचक्रोशीतही... ते ही वय वर्षे फक्त नऊ असतांना !!

तिच्या असामान्य भुकेचं शमन करण्याचं काम तिच्या बाबांचं होतं. वाढत्या वयानुरुप उचित असं खाद्य ते तिला सतत पुरवीत असत.

त्या दिवशीसुद्धा बाबा दोन्ही हातात अवजड पिशव्या घेऊन दमून-भागून घरी आले. त्यांना वाटत होतं लेकीसाठी आठवड्याभराची बेगमी केली आहे आपण. पुढच्या आठवड्यापर्यंत बघायला नको.

पण कसंच काय, दोन तासांत बाईसाहेबांनी फडशा पाडला होता.

तीघे मजेमजेने गाणे गात सहलीला निघाले होत-चोलीके पीछे क्या है…. चुनरीके नीचे क्या है. खिदळत, एक्मेकांबरोबर हास्यविनोद करत त्या सुंदर, नितळ डोंगरमाथ्यावर जरा विसावले. एकाने उत्साहाने जागेवरच जॉगिंग सुरु केली तर दुसरा आकंठ रसपान करु लागला. तो जरा विसावला.

इतक्यात कर्णभेदी किंकाळी ऐकू आली व पूर्वजांनी सातत्याने वॉर्निंग दिलेली ती भयानक ‘चिमूट’’ दिसली.
उंच डोंगरावरचे ते दृष्य पाहून तिघे सैरावैरा पळू लागले. त्याने रस्त्याकडे (खरे तर खोल दरीकडे )धाव घेतली.

घाईघाईने जिने चढून तो प्लॅटफॉर्मवर आला. काही वेळ सैरभैर रेंगाळत राहिला. मग डावीकडून येऊन उजवीकडे जाणारी एक मेट्रो आली, त्यात तो चढला. डब्यात नेहमीच्या यांत्रिक सूचना. एसीमुळे थंडावलेले हॅंडरेल्स. तुरळक माणसं. सगळ्यांच्या चेहऱ्यांवर मोबाईल्स चिटकलेले. आणि समोरच्या खिडकीतून दिसणारं सावळं सावळं आभाळ, जे आज त्याला आवडत नव्हतं. कारण सध्या फ्लॅटवरच्या प्रेताची कशी विल्हेवाट लावायची, हाच एक प्रश्न त्याच्यापुढे आ वासून उभा आहे.

शब्दकोडे म्हणजे सर्व शाब्दिक खेळांचा जणू राजाच. शब्दकोडे नसलेले वर्तमानपत्र हे विरळच. जगातले सर्वात मोठे शब्दकोडे तयार करण्याचा विक्रम मिलिंद शिंत्रे यांच्या नावावर आहे. या व्हिडिओमध्ये त्यांनी शब्दकोड्यांविषयी काही रंजक माहिती दिली आहे.

१. कोथरूडमध्ये कर्वे पुतळ्याजवळचं, 'भावार्थ.. पुस्तकं आणि बरंच काही' नावाचं दुकान. कलेक्शन आणि विषयांची, लेखकांची रेंज चांगलीय. एकाच शेल्फच्या एका कप्प्यात सेम पुस्तकाच्या थप्प्याच्या थप्प्या रचलेल्या दिसत नाहीत. काही दुकानांमध्ये एकेका लेखकाला/लेखिकेला एकेक कप्पा ॲलॉट केलेला दिसतो. इथं तसं नाही‌. दोन विरूद्ध टोकाचे लेखकही इंटरेस्टिंगली शेजारी शेजारी दिसू शकतात.‌ दरवाजा ढकलून आत गेल्यावर बाहेरची दुनिया कटऑफ. समोर सदोदित वाहणारं ट्रॅफिक आहे, पण आत किंचितही आवाज जाणवत नाही. खिडक्यांच्या काचांतून झिरपत आत येऊन शालीनपणे पसरणारा नैसर्गिक उजेड.