गझल

संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित संपादित

मदिरेचे ते प्याले कधी स्पर्शीलेच नाही
तुझ्या नशेने शुद्धीत कधी ठेवलेच नाही

कित्येकांनी तुज उचलेले सहज चाखलेही
माझे कधी ते धैर्य झालेच नाही

कधी स्पर्श होता लाजून गेलीस तू
जशी आधी कधी तशी भेटलीच नाही

दिसलीस सजुन नुकतीच बसलेली सांजवेळी
सौंदर्य ते करंट्या डोळ्यात साठलेच नाही

दिलीस खंत परी प्रेमास मी का पात्र नाही
कित्येक केल्या रचना पण तू गवसलीच नाही

काहीतरी तुटल्याप्रमाणे वाटते
हातातुनी सुटल्याप्रमाणे वाटते

बोलायचे होते तुझ्याशी, राहिले
ही हौसही फिटल्याप्रमाणे वाटते

उरली न आता जिद्द जगण्याची, जणू
आयुष्य भरकटल्याप्रमाणे वाटते

लागे जिव्हारी बोल कोणाचा असा
काटा उरी तुटल्याप्रमाणे वाटते

आता स्मरेना नेमके माझे मला
काहीतरी म्हटल्याप्रमाणे वाटते

(हौस संग्रहातून)

शेरनीच्या जबड्यात ससा (हझल)

मी तुझी साथ सोडून गाऊ कसा?
तूच माझा गळा, कंठ, नरडी, घसा

वाटले मोगर्‍याला तुला पाहुनी
पालखीला मिळालाय भोई जसा

मारली मी मिठी त्या क्षणी वाटले
शेरनीच्याच जबड्यात गेला ससा

झोप पाण्यात घेतोय मासा कसा?
प्रश्न हा फ़ालतू;  फ़क्त खावा रसा

कार्य बाकी किती ते उद्याला बघू
मंडळींनो चला भोजनाला बसा

भोजनाचा लुटा स्वाद पंक्तीमध्ये

किती रुंजी अशी तिथल्या तिथे घालत रहावे
नवी क्षितिजे, नवे आकाश धुंडाळत रहावे

कधी हे मौन पडते आपल्या पथ्यावरी पण
शहाण्याने मनाशी वाद नित घालत रहावे

तुझ्या गाण्यात विरघळती व्यथा अवघ्याच माझ्या
तुला ऐकत रहावे बस तुला ऐकत रहावे

तुझ्या डोळ्यांतले गाणे तुझ्या मौनातली धुन
तुला ऐकत रहावे की तुला पाहत रहावे

कधी देशील एखादीच पण परिपूर्ण रचना
किती सौंदर्य तुकड्यांतून न्याहाळत रहावे

(हौस संग्रहातून)

उरले न आता चांदणे हृदयात पहिल्यासारखे
ते क्षण-प्रहर, महिने-ऋतू, दिनरात पहिल्यासारखे

मधुमास सरला, बहरही, ते मीलनाचे प्रहरही
कोठे जिव्हाळा, प्रेमही अपुल्यात पहिल्यासारखे

गंमत न आता राहिली वाटा नव्या जोखायची
ठेचाळणे उरले कुठे रस्त्यात पहिल्यासारखे

झाल्या प्रसंगातून तू शिक नेमके विसरायचे
हल्ली कुठे मी ठेवतो लक्षात पहिल्यासारखे

कुठल्या प्रभावातून मी घडलो कळेना नेमक्या
मंजूर नाही राहणे त्याच्यात पहिल्यासारखे

समीर चव्हाण

(हौस संग्रहातून)

प्रोफेसरांच्या एका सुंदर गझलेतील अमृत आम्ही चाखले आणि आमच्या मनात आले की आपणही एखादी गझल करून पाहावी. पण दुर्दैवाने आम्हाला चढलेली धुंदी उतरलीच नाही. त्याच धुंदीत लिहिलेल्या काही लडबडत्या ओळी आहेत ह्या.

काल चाखली तेव्हा मजला अर्थ कळाला डुलण्याचा!
घोट घोट मी सारी प्यालो, स्वाद समजला चकण्याचा!!

सोबत करण्या तुला नेमका हवाच होता कुणी तरी;
सोस हिला ही रुसण्याचा अन् सोस तुला ही 'बसण्याचा'!!

द्रव्य मिळाले खोऱ्याने; पण...हाय, काल मी गमावले!
किंगफिशरच्या प्याल्यामध्ये शाप मिळाला हरण्याचा!!

मीच माझ्या झळा सोसतो रात्रभर
सूर्य माझ्यामधे तळपतो रात्रभर

केवढी वादळे कोंडली ह्या उरी
पण दिवाही तिथे तेवतो रात्रभर

सोबतीला सुनी शांतता घेउनी
आतल्याआत मी भटकतो रात्रभर

मी पहाटे पहाटे हरू लागतो
वेदनांशी लढा चालतो रात्रभर

काय केलीस माझी अवस्था सखे
स्वप्न जागेपणी पाहतो रात्रभर

आंधळी रात्र पण फक्त स्पर्शातुनी
तू मला, मी तुला, वाचतो रात्रभर

ठेवली सर्व स्वप्ने तिजोरीमधे
मी सुखाने अता झोपतो रात्रभर

आंतरराष्ट्रीय ख्यातीचे गझलगायक म्हणून मान्यता पावलेले पद्मश्री श्री. पंकज उधास यांच्या मैफलीचा लाभ पुणेकरांना बर्‍याच वर्षांनी मिळणार आहे. २७ ऑक्टोबर २०१२ रोजी संध्याकाळी साडेसहा वाजता राजाराम पुलाजवळील 'महालक्ष्मी लॉन्स' (कर्वेनगर) येथे ही 'महफिल-ए-गझल' संपन्न होईल.

'महफिल-ए-गझल' साठीचं आपलं तिकिट खालील पत्त्यावर संपर्क साधून मिळवता येईल.
एलिगंट शोबिझ प्रा. लि.
२१४८, विजयानगर कॉलनी,
हॉटेल कावेरीसमोर, सदाशिव पेठ, पुणे
किंवा