गद्यलेखन

टीप : सदरचा वृत्तांत हा राजधानीत ज्या कामासाठी आलो ते न झाल्याने, वेळ जात नसल्याने आणि चांगलं काही करता येईल असं वाटत नसल्याने लिहीला आहे. या गटगच्या वृत्तांताच्या शक्याशक्यतेबद्दल कायम सकारात्मक विचार करणा-यांना तो वाचताना प्रॉब्लेम येऊ नये. यात ज्या सदस्यांचा उल्लेख केलेला आहे त्यांची अर्थातच परवानगी वगैरे ( तशी सवयच नसल्याने ) घेतलेली नाही. तरीही कुणाला आपला उल्लेख खटकल्यास जाहीर माफी ! प्रसंगी बाफ अप्रकाशित वगैरे..

ती :

मला डायबेटिस होईल बरं का सुखाचा
तू असा रे कसा
न सांगता सगळं कळतं तुला

माझं मन कळतं..
दुखलं खुपलं..व्यक्त अव्यक्त
नेत्रपल्लवी, मौनाचे इशारे
क्षितिजावरची लाली
मृगचाहुली..

माझा हेवा करतात रे सगळ्याजणी
पण मी म्हणते ..
मी आकाशवेडी !!
आकाश मुठ्ठीत आलंय माझ्या
सगळ्यांचं नशीब माझ्यासारखंच असावं..
या बाबतीत ..
नशीब..!!
खरंच नशीब लागतं नै ?

तुझ्यासारखा जोडीदार मिळायला !!
-------------------------

काय करतोस रे आत्ता या वेळेला?
रात्र झालीये ..
बाळ रडतंय
त्याच्या जन्मापासून तूच करतोयेस ..
बाळाचं सर्वकाही
मला त्रास होऊ नये.. म्हणून !!

सुरवातीलाच दिवे घ्या ........
फेसबुक वरील व्यक्ती तितक्या प्रवूत्ती .. यावर आधारीत
मायबोली वरील व्यक्ती तितक्या प्रवूत्ती ..

१. मायबोली कोंबडा ...: यांना वाटते कि रोज सकाळी , " गुड मोर्निंग " ची पोस्ट टाकावी आणि लोकांना गुड मोर्निंग म्हणायला भाग पाडावे.

२. मायबोली बाबा : हे फक्त देवाच्या पोस्ट टाकणार आणि प्रवचन करत सुटणार .

३ . मायबोली देवदास : हे लोक नेहमी वेदनामय आणि निराशेच्या पोस्ट आणि कविता टाकतात. आणि आपले दुख जगाला दाखवून लोकांना पण दुखी करतात.

४. मायबोली न्वूज रीडर : जागत काय चालू , ह्या न्वूज हे त्यांच्या स्टेटस मध्ये टाकून लोकांना न्वूज सांगत सुटतात.

चट्ट्यापट्ट्याची खाली घसरणारी विजार नाडी आवळत धरून मी त्वेषाने टायपिंग करत होतो. भोक पडलेल्या बनियनमधे बोटं घालून चिरंजीव मला त्रास द्यायचा प्रयत्न करत होते. त्याला एक कानाखाली दिल्यावर ही फणका-याने त्याला आत घेऊन गेली. जाता जाता "बघावं तेव्हा सदा न कदा कॊंप्युटर आणि ते दळभद्री इंटरनेट" असं काहीसं पुटपुटत ती निघून गेली ते आता सवयीचंच झालं होतं. जरा निवांत झाल्यावर समोरच्या स्क्रीनवर अक्षरं उमटू लागली..

बायको - अग आई ग, दमले मी... थकले मी.
नवरा - अरे रे, किती करावं लागतं तुला माझं... मुलांच. राब राब राबतेस. स्वैपाक, धुणी, भांडी.. नशीब हे पटवर्धन वहीनींना माहीत नाही.
बायको - केवढं करता हो माझ्यासाठी !
नवरा - एवढं तर करू शकतो तुझ्यासाठी. मला तुझे हे हाल बघवत नाही ग. बायकोवर माझं खरच प्रेम आहे हे मला वेगळं सांगाव लागत नाही.
बायको - खरच हो.. पण एकटीला आता घरकाम झेपत नाही. तुम्ही तर इकडची काडी तिकडे करत नाही.
नवरा - पण मला सवयच नाही.. काड्या करायची. त्या ठराविक माबोकरांसाठी ठेवल्यात. बोल, मी काय करू तुझ्यासाठी ?
बायको - मोलकरीण ठेवा.

श्रीराम लागू यांचे नाव हल्लीच मराठी संकेतस्थळावरील एका चर्चेत आले. तेही मी त्यांचे नास्तिकतेचे उदाहरण दिले म्हणून. नास्तिकतेची इतर अनेक उदाहरणे असताना मला लागूंचेच नाव सुचावे याचे कारण म्हणजे गेले काही दिवस मी वाचत असलेले 'लमाण' हे पुस्तक. हे पुस्तक मी अगदी प्रकाशित झाल्याझाल्या २००४-०५ च्या सुमारास पहिल्यांदा वाचले होते. लागूंची दरम्यान असलेली ओळख म्हणजे मराठी चित्रपटांत अप्रतिम अभिनय करणारा ( 'सामना', 'सिंहासन', 'पारध' ) आणि हिंदीत पाट्या टाकणारा ( 'हेराफेरी' (जुना) या चित्रपटातला त्यांचा वेड्याचे सोंग घेतलेला आणि अमिताभ बच्चन-विनोद खन्नाला अत्यंत नाटकीपणे 'क्यूं मिस्टर एम.ए.एल. एल.