कथा

हा भाग देण्यास खूप उशीर झाला. मी कामा साठी काही दिवस चांदिपूरला होतो........ ह्या जि ऐ ना.....

ह्या आधीचे १० भाग येथे वाचायला मिळतील

राजाराम सीताराम एक राजाराम सीताराम दो।...... भाग १…प्रवेश.
राजाराम सीताराम....... भाग २... पुढचे चार दिवस.
राजाराम सीताराम....... भाग ३... सुरवातीचे दिवस – भाग १.
राजाराम सीताराम....... भाग ४... सुरवातीचे दिवस – भाग २.
राजाराम सीताराम....... भाग ५... आयएमएतले दिवस.
राजाराम सीताराम....... भाग ६... मसुरी नाइट.
राजाराम सीताराम....... भाग ७…..ड्रिलस्क्वेअर.
राजाराम सीताराम....... भाग ८.... शिक्षा.

"पाच मिनिटात निघू" पर्स खांद्याला अडकवत सविताने गाडीच्या किल्ल्या विनयसमोर नाचवल्या.
चहाचा घोट घेत विनयचे डोळे टी. व्ही. वर खिळले होते.
"तू ऐकतोयस का? "
वाफाळलेल्या कपातून घोट घेत त्याने तिच्याकडे पाहिलं.
"तू ऐकतोयस का असं विचारलं मी. "
"नाही"
"नाही काय? टी. व्ही. नंतर बघता येईल. "
"बातम्या ऐकायचा प्रयत्न करतोय. "
"असं काही विशेष घडलेलं नाही. दिवसभर तेच तर ऐकवतात. नंतर ऐक. दिवस रिकामा असतो तुला. " विनयच्या कपाळावर आठी उमटली.
"तू ठेवू देतेस का दिवस रिकामा? " चढ्या आवाजात त्याने विचारलं.
"नाही ना, दिला तर नुसत्या झोपा, खाणं आणि टी. व्ही. एवढंच करशील तू. "

सेठजींकडे स्वामीजींचे आगमन झाले .
स्वामीजींच्या भरगच्च कार्यक्रमाचा प्रचार अन् प्रसार व्हावा ह्यासाठी पत्रकारांना आमंत्रित करण्यात आले .
सर्व काही सुरळीत सुरु होते . शांतपणे .
पण काही नवशिक्या अतिउत्साही तरुण पत्रकारांनी नाक खुपसलेच .
' स्वामीजी ! आपण प्रत्येक ठिकाणी फक्त श्रीमंतांनाच आपल्या आतिथ्याचा लाभ देता असे का ? ' एकाने विचारले .
' सुंदर ! अतिशय सुंदर ! ! ' स्वामीजी मंद स्मित करून म्हणाले , ' अशा प्रश्नांनीच आमची भूमिका स्पष्ट होण्यास मदत होते . '

"हल्लो, अरे काय? येऊ ना परवाच्याला?"
"अगं हो, ये की, मी वाट पाहतोयच."
"अरे मग सांगणार कधी?"
"आत्ता सांगतोय ना?"
"बरं. शार्प अ‍ॅट ट्वेल्व, चालेल?"
"के, डन!"

मनालीशी बोलून फोन बाजूला ठेवत विनायक हापिसातल्या खुर्चीवर रेलत-रेलत 'जाने कहाँ गए वो दिन' मोड मधे गेला. चारेक वर्षांपूर्वींची ओळख, मग जवळीक अन् मग बरंच काही. ती मॅरीड असूनही आपण गुंततोय हे जाणूनही गुंतत गेला. तिचंही तसंच काहीसं. चूक-बरोबर, खरं-खोटं सार्‍याचा विचार बाजूला ठेवत दोघे एकत्र आलेले. दिवस, भेटी, ओढ सारंच हवंहवंस. आजही क्षण अन् क्षण तसाच जिवंत, हुबेहूब.

भयानक भाग १
भयानक भाग २
भयानक भाग ३
भयानक भाग ४
भयानक भाग ५
भयानक भाग ६

------------------------------------------------------------------------------------------
मागील भागावरून पुढे..

नाना सांगत होते -

तो : हल्ली कोणाच्या जवळ जायचं म्हटलं कि भीती वाटते...
मित्र : हं.....
तो : खूप त्रास होतो यार..... आपण आपल्या परीनं नातं टिकवायचा प्रयत्न जेवढा करतो ना तेवढा नाही प्रतिसाद मिळत.... मग तुटत जायला होतं आतून....
मित्र : हं.....
तो : किती कोरडे reply देतोयेस .... काय करू विचारल्याशिवाय बोलणार नाहीस ना.....? सांग ना काय करू....?

जेव्हा माकडाला कळले की माणसाचे पूर्वज अगदी त्याच्या सारखेच होते तेव्हा त्याच्या आनंदाला पारावार उरला नाही . माझा वंश इथे संपूर्ण पृथ्वीतलावर राज्य करतोय ! अन इथे ? इथे तो सिंह राज्य करतोय ! काहीही झाले तरी आता मात्र चूप बसायचे नाही , रानात तरी आपले राज्य असेलेच पाहिजे , आपल्या वंशजांचं नाव राखायला नको ? माकडाने विचार केला .
पण सिंहाच्या शक्ती पुढे आपलं कसं चालणार ?
त्याला तर सगळेच घाबरतात .
आपल्याला कोण साथ देणार ?
पण माणसा जवळ तरी कुठे फार मोठी शक्ती आहे तरीही तो सा-या जगावर राज्य करतोय ना ? कशाच्या बळावर ? डोक्याच्याच ना ? मग आपण ही डोकं लढवायला शिकलं पाहिजे , अगदी त्यांच्या सारखंच !

आज मला तुझा फक्त थोडा वेळ हवाय, माझ हृदय मोकळ करण्यासाठी...
आज आयुष्यात पहिल्यांदाच कुणाशी तरी अगदी खर बोलतोय, समोरची व्यक्ती नक्की कोण आहे याची खात्री नसतानाही आज एकदाच मन मोकळ कराव वाटलं.....

याआधीचा भाग इथं वाचा.
(उत्कंठा राखण्यासाठी मागचा प्रसंग पुढे पुन्हा कंटिन्यू करण्याचा फॉर्म या कथेत वापरला आहे)

प्रकरण सहा

" संदीपा, निघायचं ना ? "
" जॉन हे तरी वाचू देत ना
" काय वाचायचं त्यात ! आता कळेलच ना सगळं."
" धिस इज नॉट डन जॉन. तुला आणि प्रोफेसरांना सगळं माहीत आहे म्हणून मला काय फरफटत नेणार का सगळीकडे ?"
" हे बघ आपल्याला आता प्रोफेसरांच्या घरी जेवायला जायचंय. त्याआधी एयरपोर्ट रोडवरच्या ऑफीसमधे आपल्याला जायचंय. रचनाचं ऑफीस, संगणक नीट बघ तू. उद्या मीटिंग आहे आणि लगेचच अहवाल देखील बनवायचाय आपल्याला "