कथा

असे सभा उपायुक्तांची
हजर असती जनसेवक आणि अधिकारी
जाणुन घेण्या मते व सूचना
प्रभागातील जनसेवकान्च्या

सांगत असती जनसेवक सारे
अडचणी आणि सूचना त्यान्च्या

करी तक्रार जनसेविका
निष्कासनाची एका
माहिती विचारी तक्रारदाराची

'निष्कासन केले अनधिकृत बान्धकामाचे'
करी खुलासा उपस्थित अभियंता तेथे

खुलासा न पटुनि अभियन्त्याचा
दाखवुन बोट जनसेवकाकड़े एका
उडवी चप्पल त्या जनसेवकावरी एक
सांगूनी 'तक्रार त्याने केली एक'

नसे तो जनसेवकदेखील कमी
धावुनि जाई त्या जनसेविकेकड़े

नसे पड़ती जर मध्ये अधिकारी
ज़रूर होती हाणामारी

प्रसंग ओळखुन उपायुक्तानी
बरखास्त बैठक केली

उपायुक्त देती आदेश अभियन्त्याला
जागा पाहुनि द्यावा अहवाल त्याना

पहावे बांधकाम असे वा नसे
मंज़ूरी अन अन्दाजपत्रकाप्रमाणे

बोलविती अभियंता सहायकाना त्याच्या
दाखवुनि आदेश उपायुक्तांचे
देई निर्देश दाखविण्याचे जागा
अन मंज़ूरी आणि अन्दाजपत्रक

ठरली वेळ पाहण्याची जागा
दूजा दिनी वाजता अकरा

फ़ोन येई जनसेवकाचा रात्री
करी विनन्ति अभियन्त्याला
द्यावा उपायुक्ताना अहवाल होकारार्थी
सांगावे जर असे अहवाल नकारार्थी

दाखविती जागा सहायक अभियन्त्याचे
नसे घेतली मंज़ूरी योग्य विभागाची
नसे केले काम अन्दाजपत्रकाप्रमाणे
फोटो बान्धकामाचे घेई अभियंता

उपायुक्त करिती फ़ोन अभियन्त्याला

शेखर
डॉ कदमांच्या दवाखान्यात मी नर्व्हस होउन गेल्या तासभर बसलो होतो. हा कद्या कधी वेळेवर येईल तर शपथ. माझा जवळचा मित्र प्रख्यात डॉ होता. त्याने सकाळीच फोन करुन दुपारी तीनला बोलावले होते. आनंदाची बातमी आहे म्हणाला होता. तीनच्या आतच आल्यामुळे तिथली सर्व जुनी मासिके वाचुन झाली होती. बर पठ्ठ्या फोनवर काही बोलायलाच तयार नव्हता. बसल्या बसल्या मी गतकाळात गेलॊ.

निरंजन व रामा या दोघांनीही पुढे होऊन त्यांना नमस्कार केला.त्या तपस्वींनी 'आयुष्यमान भव' म्हणून आशीर्वाद दिला व म्हणाले -आज अकरा वर्षे झाली. दर चैत्र महिन्यात मी इथे वास्तव्यास येत असतो. अतिशय सुंदर, शांत असणारे हे ठिकाण माझे आवडते आहे. परंतु या परिसरातील कोणालाही याजागेबाबत माहिती नाही. तुम्ही कसे पोचला या ठिकाणी .
महाराज, निरंजन नम्रपणे म्हणाला -आम्ही आमची गाय शोधत होतो तेवढ्यात एक ससा दिसला त्याचा पाठलाग करताना आम्हाला या गुहेचा तपास लागला आणि तुमचे दर्शन झाले.आपण कोण आहात कृपा करून सांगाल काय?

गो. सुंदर
मेधा किरिट

१
जुएव वरून सारखा पाहत होता. दारावर थाप पडल्यास आणि त्याची झोप डोळ्यात उतरल्यास काही एक क्षण गेले असतील.

कानाची गरम पाळी किंचितशी संवेदली, तेव्हा त्याला जाणवलं कि वाट बघावी ती कुठवर... टेरेसलाच बसून, आपणच काही कराव..

ठप .. ठप..

हम्म.., आला असावा तोच..

तिरकी मान आणि हात वर ओढून आळोखा देतच तो ओरडला..."काम्मीन बेब.."

खेर्वून नसता वेंधळाच आहे...अस काहीस मनात बडबडत.. उतरला..

खर्रकन... हात बाजूला होत, समोर बघत त्याने डोळे मिचमिचे केलेत.

तेच अश्या पद्धतीने दारावर थाप मारणारा कोण ? याचा उलगडा त्याला झाला..

"इ है,,,इ है बंबई नगरीया तू देख बबुआ...."

त्याने चादरीतुनच हात बाहेर काढला आणि सेलफोन उचलून चादरीच्या आत घेतला. यावेळी त्याला फोन करणार्‍या दोनच व्यक्ती होत्या एक तर औध्या नाहीतर सतीश.

"च्यामारी पहाटे-पहाटे ९.३० वाजता उठवताना लाज कशी वाटत नाही या लोकांना? बोल बे सुक्काळीच्या... "

स्मशान वैराग्य भाग १
http://www.maayboli.com/node/33314

मसाला डोश्याचे पैसे चुकते केले आणि निघता-निघता कॉऊंटरवरची मुठभर बडीसौफ तोंडात बुचकली आणि हॉटेलच्या बाहेर आलो. तेव्हा लक्षात आलं कि अण्णांनी काही पैसे आणण्यास सांगितले होते. अर्थात हा मेसेज त्यांनी मगाशीच माझ्या बायकोमार्फत दिला होता. मी तसाच शेजारच्या ATM मध्ये गेलो.

च्याई.s.s.यला परत तिचा फोन आला..
.............................

बंगल्याच्या दारातुन बाहेर पडणारी नेहा ताठ मानेने जात होती. पोरगी होती मोठी गोड लाघवी. कुणालाही चटकन खिळवुन ठेवणारी. पण मला मात्र तिने पुर्ण गोंधळात टाकले होते. अरे हो मी शैलेश साठे, डॉ. शैलेश साठे, प्रसिध्द स्त्री रोग तज्ञ. बोरीवलीला असलेले माझे निलेश रुग्णालय पेशंटनी ओसंडुन वाहात असते. बोरीवलीतुनच नाही तर वसई विरार ठाण्यापर्यंतची रुग्णालये अवघड केसेस माझ्याकडे रेफ़र करत असतात.