कथा

प्रत्येक लहान मुलाला आपल्या वडलांबाबत प्रचंड अभिमान असतो. घरात त्याला आपल्या वडलांचा अधार वाटतो पण काही अभागी मुलांना वडील असुन त्या वडलांबद्दल अभिमान वाटावा अस ऎकायला मिळत नाही. अनेक कारण असतात त्यासाठी. कधी कधी वडिल खरच कोणतच चांगल काम करत नाहीत. कधीकधी घरातल वातावरण तस असत. आई वडलांची भांडण असतात व त्यामुळे आई सतत वडलांबद्दल वाईटच बोलत असते.

नुकताच मला एक अनुभव आला.

नमस्कार मायबोलीकर,

मी मराठी नेट तर्फे घेतल्या गेलेल्या "मी मराठी नेट लेखन स्पर्धा २०१२" मध्ये माझ्या या कथेला द्वितीय पारितोषिक मिळाले आहे. सुप्रसिद्ध पत्रकार आणि स्तंभलेखक श्री. श्रीकांत बोजेवार उर्फ थंबी दुराई हे या स्पर्धेचे परीक्षक होते.

मायबोलीकर कवठीचाफा उर्फ श्री. आशिष निंबाळकर यांच्या "चक्रावळ" या कथेस प्रथम पारितोषिक मिळाले आहे. तसेच मीमराठीकर 'नीलपक्षी' यांची "कोंबडीला मालक पाहीजेच" ही कथा तृतीय पारितोषिक विजेती ठरलेली आहे.

"हम्म....! पुढे मागे जर मा. राष्ट्रपतींनी परवानगी दिलीच तर मी तुला त्याअ शस्त्राबद्दल सांगेनही ब्रिगेडीयर. पण त्या आधी ती चिप परत मिळवणे किंवा नष्ट करणे हे आपले पहीले काम आहे. त्यासाठी तरी निदान पख्तुनीपुढे गळाला लावलेले आमिश बनून उभे राहणे मला गरजेचे आहे मित्रा. आय एम सॉरी बट यु हॅव टू अरेंज दॅट समहाऊ. ते तू कसे करणार आहेस हे मला माहीत नाही पण तू यशस्वीपणे करशील याची खात्री आहे मला."

ब्रिगेडीयर चक्रवर्तींनी अतिशय हताशपणे आपले हात हवेत उडवले.

"ओके, डन विथ रिग्रेट !"

तसे डॉक्टर चिटणीस खळखळुन हसायला लागले.

श्री कामत यांची पदोन्नती होते आणि ते कार्यकारी अभियंता म्हणून रुजू होण्यासाठी य विभाग कार्यालयामध्ये जात्तात. श्री कामत यांचे आदेश मुख्यालयातून आले असल्यामुळे त्यांना तेथे हजर करून घेण्यात आले. परंतु, तिथे काम करत असलेले कार्यकारी अभियंता श्री सिंग ह्यांचा तेथेच राहाण्याचा प्रयत्न चालू असतो. श्री सिंग यांच्या मदतीला त्या विभागातील सर्व अधिकारी तसेच तेथील उपायुक्त देखील होते. त्या सर्वांना श्री सिंग हेच कार्यकारी अभियंता हवे होते.

"मला दारु प्यायची आहे बास!!!!!!"
अम~या रेसिडेंट क्वार्टर च्या दारातन आत येत ओरडला, आल्या आल्या त्याने ऍप्रन फ़ेकुन दिले स्टेथॉस्कोप भिरकावला दिवसभर वागवलेले ग्लॉसी फ़ॉरमल्स उतरवले व झकास बॉक्सर वर बसुन ढेरी खाजवु लागला

नुकतच मला कोणीतरी विचारल की तुझा आवड्ता पक्षी कोणता मी म्हणालो, "माझा आवड्ता पक्षी कावळा". ऎकणार्‍याच तोंड जरा वेडवाकड झाल.

तुम्हाला सुद्धा विचित्रच वाटत न !

या कावळ्याची व माझी गट्टी झाली तीच मुळी "एक घास काऊचा, एक घास चिऊचा" पासुन.

"कावळ्याच घरट शेणाच व चिमणीच मेणाच" या गोष्टीत, घर वाहुन गेलेल्या त्या कावळ्याला ती चिमणी किती त्रास देते. बिचारा कावळा, मला त्या लबाड चिमणीच केलेल कौतुक कधीच आवडत नव्हत. त्या चिमणीचा मला फ़ार राग यायचा.

किती बिचार्‍या ह्या प्राण्यावर माणसानीसुद्धा अन्याय केलाय. त्याला पार खालच स्थान दिलय.

कावळा म्हणे "मी काळा, पांढरा शुभ्र तो बगळा दिसतसे

आज दुपारी 12 वाजता पार्लियामेंट हॉल मध्ये उतरवलेले रीमोट रेडियो कोन्त्रोल्ड मिनी हेलिकॉप्टर आम्हीच उतरवले. ह्या घटनेची संपूर्ण जवाबदारी आम्ही घेतो.......

ह्या आधीचे..........
राजाराम सीताराम एक राजाराम सीताराम दो।...... भाग १ प्रवेश
राजाराम सीताराम....... भाग २... पुढचे चार दिवस
राजाराम सीताराम....... भाग ३... सुरवातीचे दिवस – भाग १
राजाराम सीताराम....... भाग ४... सुरवातीचे दिवस – भाग २
राजाराम सीताराम....... भाग ५... आयएमएतले दिवस
राजाराम सीताराम....... भाग ६... मसुरी नाइट
राजाराम सीताराम....... भाग ७….. ड्रिलस्क्वेअर
राजाराम सीताराम....... भाग ८......शिक्षा
राजाराम सीताराम....... भाग ९......एक गोली एक दुश्मन।.... भाग १
राजाराम सीताराम....... भाग १० ..एक गोली एक दुश्मन।.... भाग २
राजाराम सीताराम....... भाग ११....पिटी परेड

लहानपणी काही दिवस आजी बरोबर वृद्धाश्रमात राहाव लागल त्यात अनेक अनुभव मिळाले. त्यातलाच एक.

थोडे माझे अनुभव अधिक थोडा मसाला, लघुकथा म्हणा नाहीतर अंमळ टवाळगिरी, "आमच्या हॉस्टेल वर" ढोबळमानाने आधारित. असा माझा हॉस्टेल मधला एक दिवस, (आमचे हॉस्टेल पिक्चरातले नाही खरे आहे, त्यामुळे "पोरे" वापरतात तसले "ग्राम्य" शब्द "चवीपुरत्या मीठासारखे" वापरले आहे, कारण हॉस्टेल्स अशीच असतात, सिनेमाछाप नसतात).........(* कथेतील सगळी नावे काल्पनिक)