सध्या मी whatsapp चे स्टेटस बघणं टाळलंय.
परंतु आल्या मेसेजला उत्तर देण्याचं पथ्य मात्र पाळलंय.
अवघड झालंय जगणं अन खडतर झालाय प्रवास.
प्रत्येक रात्रीवर उधार पडलाय उद्याचाच श्वास.
फोटो कुणाचा हे बघण्याआधी, आधी खाली पहावं लागतं
फुलं असतात दोन्हीकडे, तिथलं म्हणणं मात्र समजून घ्यावं लागतं.
पहिली जरा थंडावताच दुसरी लाट आली.
उमलत्या सुखाच्या प्रवासात काटेरी वाट आली.
झाला कुणाचा जन्म अन ओढवलं कुणाचं मरण
शेवटी नशिबाच्या सोंगटीवर एकजात सारे शरण.
कुठला वर्ण कुठला देश कुठला जात अन धर्म
माणसाशी माणूस म्हणून वागण्यातच माणुसकीचे मर्म.
खरं म्हणजे अमेरिकन संस्कृतीमध्ये काही वर्षं घालवलेली असल्याने व्हिएतनाम म्हटलं, की युद्धाचीच आठवण होते. माझ्या एका प्राध्यापकांना युद्धविरोधी निदर्शनांत अटक झाली होती म्हणूनही असेल. खरंतर इतक्या सुंदर देशाबद्दल विचार करताना युद्धाची आठवण येणे ह्यासारखा दैवदुर्विलास वगैरे नाही. मी पोचलो, तो नववर्षस्वागताचा आठवडा. 'टेट' हा इथला वसंतागमनाचा सोहळा. आपल्या चैत्रासारखा. बर्‍याच पूर्व आशियाई देशांत हा वसंतागमनाचा सोहळा चांद्र नववर्षानुसार जानेवारी/फेब्रुवारीमध्ये असतो. चिनी ल्युनार न्यू यिअर वगैरेची कल्पना होती. तसा इथे हा टेट. पण 'हॅपी टेट' वगैरे म्हणत नाहीत.
मध्यंतरी एका समारंभाला जायच होत. काही ही भेट न आणण्याची यजमानांनी विनंती केली होती . मला मनातुन काही तरी द्यावे असे वाटत होते पण काय द्यावे हे सुचत नव्हते. त्याच्याच काही दिवस आधी क्रेपची फुलं करणार्‍या एका बाईंची मुलाखत वजा माहिती पेपरामध्ये वाचली होती तेव्हा पासून ती फुलं मनात भरली होती. त्यामुळे स्वतः केलेली क्रेपची फुल भेट देण्याचा विचार पक्का झाला. त्यामुळे मला त्यांना स्वतः काही तरी करुन भेट देण्याचा आनंद मिळाला आणि यजमानांच्या विनंतीचा मान ही राखला गेला. यजमान ही ही अनोखी भेट बघुन खुश झाले.
(ह्यातील सर्वांचे मी नामकरण केले आहे. शक्यता आहे काहींची मूळ नावे वेगळी असतील. पण मी त्यांना ह्याच नावांनी हाका मारते.)
माझी पहिली मुलगी अर्थातच तुलसी. सर्वच मराठी घरात पहिली येते ती हीच. घरातले वातावरण स्वच्छ करणारी, संध्याकाळी घर उजळवणा-या दिव्याला सामावून घेणारी, पहाटे हिलाच वंदन करून सुर्याचे दर्शन घ्यावे अशी ही तुळस.
नंतर आला तो पाश्चात्य मनी. घरात सुबत्ता आणण्याचा दावा करणारा. आपल्या सतेज रंगाने नेहमी घरात उत्साही राहणारा मनी प्लॅट.
आहे की नाही विविधतेत एकता ?
Camera - Panasonic FZ18
Date - 15 December 2012
नमस्कार मंडळी!!
आज बरेच दिवसानी की महिन्यानी इकडे फोटू टाकतोय. तसं पहायला गेलं तर कासला जाउन आलो त्यालाच २ महिने उलटुन गेले. पण फोटो शेअर करणं होतच नव्हतं म्हणून हे आमच वरातीमागुन आलेलं घोडं ...
कासच पठार अफाट आहे. विस्ताराने, सौंदर्याने आणि विविधतेने संपन्न अस हे पठार.
तिथे आपल्याला अनेक प्रकारचे लोक आलेले दिसतील, हौशे, नवशे, गवशे, कचरा करणारे, कचरा होउ न देणारे, कचरा साफ करणारे, फोटोसाठी आलेले, ये कास कीस चिडिया का नाम है बघुन येवु असा आविर्भाव असलेले, अजुन एक वीकेंड साजरा करण्यासाठी आलेले, सगळ्यानी पाहिल म्हणुन आपणहि बघु म्हणून आलेले,
