नशीब

काल एका मुलाने प्रश्न विचारला की जर नशिबात जे लिहिलेलं आहे ते होणारच असेल , न टळणारं असेल तर मग फलज्योतिष कशासाठी आहे? फक्त पुढे काय होणार हे सांगण्यासाठी ? बरं समजा पुढे जाऊन काय होणार आहे हे सांगितलं आणि ते आपण बदलू शकणार नाही आहोत किंवा आपली तेवढी कुवत नसेल किंवा ते अटळ असेल तर मग ज्योतिष्याने दिलेल्या या माहितीचा उपयोग काय ? नशिबात जे नकोसं लिहिलेलं आहे त्याला विरोध करण्याची मानवी क्षमता किती ?

कर सर्वशक्तीनीशी प्रहार नियती
प्रतिकार करण्यास आता तयार मी
पराजीत परतशील हा शब्द माझा
लावलीस पणाला जरी सर्व माया

बाहुले तुझ्या हातातले; भ्रम तुझा
गुलाम तुझ्या मर्जीचे; गैरसमज तुझा
समयचक्राच्या कैदेची तु ही कैदी
अजून किती वेळ छळशील मला

संधी मीच नेहमी देत राहिलो तुला
गैरफायदा त्याचाच तु नेहमी उचलला
पण पुरे झाले; आता पुनः संधी देणार नाही
तुझी दखल आता मी खपवून घेणार नाही

रुसलेल्या क्षणांना मनवणे,
मलाच जमले नाही...
नशिबापुढे आकाश ठेंगणे,
नशीब जागलेच नाही...

वाटलं देव पावेल,
भाग्य खुलतील...
सुख येतील,
आनंद देतील...

संकटाशी तडजोड,
मलाच जमली नाही...
अपयश्याच्या डोंगरात वळलेली,
वाट दिसलीच नाही...

प्रयत्न केले,
कधीतरी विजय होईल...
त्यातच आयुष्य सरले,
आता फक्त शेवट होईल...

दिवस उगवतात, मावळतात
रात्र सरते...
नवी आशा पल्लवित होते,
पुन्हा अश्रू देते...

नशीब...

जागोजागी फाटले नशीब
किती ठिगळे लावू विरणावर

काय काय भोगले हे न आठवे
नाही विश्वास आता स्मरणावर

आयुष्यभर रडत होतो
कोण रडेल माझ्या मरणावर

आजवर जळत राहिलो
तरी टाकिती सरणावर

राजेंद्र देवी

तिच घरट तिनं,
एकटीनंच थाटायच होत.
स्वप्न फाटली तरी,
ध्येय मात्र गाठायचं होत.

पंखात बळ असूनही,
झेप न्हवती.
आयुष्याच्या महासागरात,
पुन्हा खेप नव्हती.

भुकेल्या पिल्लाना चारा,
तिलाच भरवायचा होता.
मोडून पडलेल्या संसाराचा गाडा,
तिलाच आवरायचा होता.

त्याच्याबरोबर तिनं,
कितीतरी स्वप्न आखली.
तिचं नशीबच फुटक,
काळानं सारी गणितच पुसून टाकली.

अस होईल काहीतरी,
कधी तिला वाटलंच नव्हतं,
मेघ तर नेहमी दाटायचे,
पण आभाळ कधी फाटलच नव्हतं.

क्षणाक्षणाला जाणवेल हार,
जरी जिंकलो वाटेल त्यांना …

पाहतील हसरे डोळे माझे,
तरी त्यात अश्रू दिसतील त्यांना …

चेहऱ्यावरती हसू दिसेल माझ्या पण,
मुखवट्याचा भास होईल त्यांना …

कर्तव्य सगळी पार पडली तरी,
दोषी सतत वाटेल त्यांना …

आता फक्त स्विकारायचे आहे ,
समोर येत जाईल जे,

नशिबातच नव्हते माझ्या खरं,
निमित्त मात्र झाले ते!

काढून टाकले काढून टाकले काढून टाकले काढून टाकले काढून टाकले काढून टाकले काढून टाकले

प्रत्येकाने आपले नशीब...
सोबत घेऊन फिरायचे...
मरण दारी आले की...
त्याने मागे सरायचे...
©*मंथन*™.. १८/०२/२०१३