जाब तुला देणार नाही
विवरणे पुसणार नाही
प्रश्न आणि उत्तरांच्या
व्यूहात मी शिरणार नाही
वचने तुला देणार नाही
वायदे ऐकणार नाही
आश्वासनांची भूल मी
स्वत:स कधी देणार नाही
बंधनात अडकणार नाही
कैद तुला करणार नाही
स्वातंत्र्यात आहेस तू
परतंत्र मी होणार नाही
कबुली मागणार नाही
प्रमाण तुला देणार नाही
प्रेम आहे माझे तुझ्यावर
ते सिद्ध मी करणार नाही
नेहमीपेक्षा जरा जास्तच उशीर झाल्याने आकाश धावतच कॉलेज गेट वर आला. कॉलेज सुटले नाही हे पाहून त्याने हुष्य केले. तो घामाने पूर्ण भिजला होता. चेहर्यावरील घामाच्या धारा लांबूनही सहज दिसत होत्या. विस्कटलेले केस, प्यांटमधून निम्मा बाहेर आलेला शर्ट आणि पळण्याच्या नादात बंद तुटलेली स्य़क घेऊन झाडाच्या सावलीत जिथे तो नेहमी उभा राहतो तिथे जाऊन उभा राहिला. दम लागल्याने अजूनही त्याची छाती वर खाली होत होती.
"जोश्या, काय रे कसा आहेस?"
- सोन्या मी ठिक आहे की तु काय म्हणतोस? जेवलीस काय? काय केलं आज कमल नं?
शनीवार/रविवारी हा ठरलेला संवाद, माझ्यात आणि माझ्या वडलांच्यात 
धक्का बसला का? अहो माझ्या वडलांना सगळे जोश्याच म्हणतात. मग मी कसं काय म्हणणार नाही? लाजे काजेस्तव कधी तरी अहो बाबा म्हणते. म्हणजे तसं अलिकडे अहो जाहो च करते, पण मध्यंतरी बरीच वर्ष कधी मी अहो म्हणालेच नाही त्यांना.. कायम 'अरे जोश्या'च.. कधी चुकून अहो जाहो म्हटलंच तर 'रागवलीस काय पद्मे?" अस प्रश्न यायचा...
...
भाग १ - http://www.maayboli.com/node/52461
...
पण हे सारे करताना मी एक गोष्ट विसरलो होतो...
जन्मपत्रिकेनुसार माझ्या नावाचे आद्याक्षर ‘ड’ आले होते. पण त्यावरून चांगले नाव न सुचल्याने ‘ऋन्मेष’ हे पर्यायी नाव ठेवण्यात आले होते. त्यामुळे मी छापलेल्या "आर-के" या स्टॅंपला देवाने तथास्तु म्हटले असते तरी त्या ‘के’ चा ‘आर’ म्हणजे ‘राजकुमार’ कोणी दुसराच असणार होता...
...
-----------------------------------------------------
@@ तुझ्या शिवाय मी जगु शकत नाही @@
-----------------------------------------------------
-----------------------------------------------------
बघितल नाही तुला दिवसातुन एकदातरी,
दिवस माझा सुरेख जात नाही!!
दिसताच क्षनी तु माझ्या,
मनामधील आनंदाला पारा उरत नाही!!
येते तु जेव्हा माझ्यासमोर,
मुखातुन एकही शब्द निघत नाही!!
खुप काही बोलायच असत तुझ्यासोबत,
पण तुझ्यासोबत मी काहीच बोलु शकत नाही!!
अनेकदा लपुनछपुन पाहतो मी तुला,
पण भान असत की तुला मी दिसणार नाही!!
माझे मित्र देतात तुझ्यानावाने हाक मला
-----------------------------------------------------
@@ तुझ्या शिवाय मी जगु शकत नाही @@
-----------------------------------------------------
-----------------------------------------------------
बघितल नाही तुला दिवसातुन एकदातरी,
दिवस माझा सुरेख जात नाही!!
दिसताच क्षनी तु माझ्या,
मनामधील आनंदाला पारा उरत नाही!!
येते तु जेव्हा माझ्यासमोर,
मुखातुन एकही शब्द निघत नाही!!
खुप काही बोलायच असत तुझ्यासोबत,
पण तुझ्यासोबत मी काहीच बोलु शकत नाही!!
अनेकदा लपुनछपुन पाहतो मी तुला,
पण भान असत की तुला मी दिसणार नाही!!
माझे मित्र देतात तुझ्यानावाने हाक मला
..
"आयुष्यातले... पहिलेवहिले !..
हे दोन शब्द ऐकताच किमान अठ्ठ्याण्णव टक्के लोकांना आपले पहिले प्रेमच आठवते!
मग मी तरी त्याला अपवाद कसा ठरू !
(भाग - १ )
नमस्कार मित्रहो , पारवा हि कथा एका प्रेमी युगुलाच्या आयुष्यावर आधारित आहे . कथा थोडी फिल्मी आहे वाटते पण कथेतील सत्यता आणि पारदर्शकता फिल्मी नाही .
नरेश हा एक खाजगी कंपनी मध्ये अभियंता म्हणून काम करत होता , हि कथा आहे नरेश आणि त्याची अधुरी राहिलेल्या प्रेम कहाणीची .
गाठरलेली ती रात्र
आणि त्या रात्रीचा एकांतवास
वाऱ्याची एक झुळूक
हळूच आली आणि तिची
आठवण तीव्र करून गेली
मनामध्ये असंख्य विचारांचे
वादळ उठवून गेली
का मला इतकी आठवते ती....?
सतत माझ्या मनामध्ये
येऊन छळते मला
आता ह्या छळण्याने
जखम पण होऊ लागलीय
आणि या जखमावर उपाय काय....?
उपाय म्हणून डोक्यातून
काढून टाकलय तिला
पण, हृदयातून कसा काढणार ...?
आणि जर हृदयच
काढून टाकायचं म्हटलं तर...?
कदाचित हृदय टाकेलही काढून
पण मग त्या हृदयाला
कोण जपणार....?
आणि त्या हृदयातली ती...?
तिची काळजी कोण घेणार...?
ह्या हृदयाला तिने
स्वतःत सामावून घ्यावं ,
प्रेम का करू नये..........?
असं कुणी 'पैज' लावून म्हणत असेल
तर तुम्ही नक्की करा प्रेम
जर समोरच्याच मन जपता आल,
तर नक्की करा प्रेम
जर सगळ्यांना आनंद देता आल,
तर तुम्ही नक्की करा प्रेम
एकाचे 'हसू' दुस-याचे अश्रू होणार नसतील,
तर नक्की करा प्रेम
आयुषभर सांभाळता आल
तर तुम्ही नक्की करा प्रेम
कोणालाही न फसवता करता आल तर
तुम्ही नक्की करा प्रेम
स्वप्नांना खर करता आल
तर तुम्ही नक्की करा प्रेम
