घरची परी
ती तशी परिच असते
सदा ती आपल्या घरीच असते
बघायला ती बरीच असते
स्वतःसाठी मात्र परिच असते
जळवायला एखादी शेजारीच असते
तशी तीही देखणी भारीच असते
खुणावत जीन्समधली छोरीच असते
सौंदर्य खुलते नेसून नऊवारीच असते
वाचवत आपल्याला खबरदारीच असते
नाहीतर मानेवर आडवी सुरीच असते
झीरो फिगर मिरवणारी गुलछडीच असते
संसाराची गोडी जाडजूड पुरणपोळीच असते
मायावी दुनियेपासून रोखणारी दोरीच असते
सुखी संसाराची ती अखंड शिदोरीच असते
जरी ती आपल्या घरीच असते
तरी ती आपली परिच असते
आज सकाळी लिहिलेले,एका फटक्यात डिलीट झाल्यामुळे परत आता लिहिते.
खरंतर कसं लिहू याबाबत दुविधा आहे.सुरुवात करते.
मीना,माझी नवीन कामवाली तिच्या नवर्‍याच्या प्रेमप्रकरणामुळे त्रस्त आहे.हे प्रकरण सुमारे ६-७ वर्षे जुने आहे.रोज त्यांचे फोन चालू असतात.व्हिडिओ कॉल करताना २ वेळा मीनाने पाहिले.तिने सासर-माहेर दोन्हीकडे सांगितले.आई म्हणाली धीर धर.गावच्या महिलामंडळात (तिचा शब्द) मीनाने तक्रार केली असता,तिला सल्ला मिळाला की पुरावे आण.नवर्‍याचा मोबाईल पासवर्ड तिला माहित नाही.त्यामुळे प्रेयसीबरोबरच्या व्हॉट्स अप संभाषणाचा स्र्कीनशॉट ती घेऊ शकत नाही.
कंपास पेटी
**********************
मी लग्न करून घरी आले तेव्हा आमच्या कुटुंबात मी धरून सातजण होते.खरंतर मला घरकामाची फारशी सवय नव्हती.पण काम तर सगळेच करावे लागायचे.दिवसभर किचनमधे काम करून करून रात्रीसुद्धा झोपेत माझ्या डोक्यात तेच विचार असायचे.
मला रात्री झोपेत बोलायची वाईट सवय होती.म्हणजे आताही आहे पण बर्याच अंशी कमी झाली आहे.तर या सवयीमुळे लग्न झाल्यवर नवर्याला मी खूप त्रास दिलाय.दिवसभर मी स्वयंपाकघरात रहायचे आणि रात्री त्याला पोळी देऊ का?भाजी वाढू का ? असे विचारायची.सकाळी उठल्यावर मात्र तो मला जाम चिडवायचा.एक दिवस मी त्याला रात्री २ वा.फिरायला चल म्हणाले होते असं तो सांगतो.
नोकरीवाली बायको हवी
पण नोकरी इतकीच असावी
की घरच्या पुरुषावर स्वयंपाकाची
पाळी कध्धी ना यावी
सुशिक्षित बायको हवी
पण इतकी शिकलेली नसावी
की सरळसरळ तिची मतं
ठामपणे सांगत असावी
शांत सुसंस्कृत असावी
पण इतकीही चांगली नसावी
की चारचौघांत माझ्यापेक्षा
तीच उठून दिसावी
पुरोगामी विचारांचा तो बायकोशी चांगला वागतो.
चांगला वागतो हे सुद्धा चार चार वेळा सुनवतो.
जगाला फसवतो, तिला फसवतो
की स्वतःलाच फसवतो .........
चल्ला पिसं काढू!
येत्या २२ तारखेपासून ही नवी मालिका, झी मराठीवर चालू होतेय. आजच सकाळी जाहीरात पाहीली म्हणून ताबड्तोब धागा काढ्ला! 
चलो हो जाओ शुरू!
कलाकार -
अभिजित खांडकेकर
स्मिता गोंदकर
सुहिता थत्ते
आम्ही आता घरी आलो होतो. एकमेकांची सवय होऊ लागली होती आणि हळू हळू स्वभाव देखील समजू-जाणवू लागले होते. अर्थात निश्चित स्वरूपात नाही. पण एक अंदाज येऊ लागला होता एवढं मात्र खरं! काही वेळेस त्यामुळे खटके देखील उडायचे.जेवण झाल्यावर गाणी ऐकायची मला लहानपणापासून सवय. त्यात 'जो जीता वोही सिकंदर' किंवा 'दिलवाले दुल्हनिया जायेंगे' मधली गाणी अगदी विशेष आवडीने. कधी कधी 'अच्छा सिला दिया तुने मेरे प्यार का' होऊन जायचं. अधून मधून ८० च्या दशकातील आर.डी बर्मन ची गाणी किंवा त्याचीच '१९४२ - अ लव्ह स्टोरी' मधली गाणी असायची. कधी कधी 'तेझाब', 'बेटा' वगेरे सिनेमे हजेरी लावायचे.
प्रत्येक पुरुषाच्या आयुष्यात एक असा दिवस येतो जेव्हा त्याची चौकशी आणि उलटतपासणी एकदम होते! आणि साहजिकच तो दिवस त्याला स्वच्छ आठवतो. म्हणूनच ह्या गोष्टीची सुरुवात 'तो दिवस मला स्वच्छ आठवतो' ह्याच वाक्याने करतो आहे. अनेक मुलीकडल्यांच्या - पोलिस स्टेशनच्या पायऱ्या चढाव्या तशा - पायऱ्या चढून आणि तिथे 'चौकशी' शिवाय काहीही हाती न लागून आम्ही ह्या घराचे दार वाजवले. आधी एवढे अनुभव घेतल्यामुळे आमच्या घरच्यांचे चेहरे 'इथे तरी न्याय मिळेल काय' असे झाले होते. मी मात्र 'आता पुढे काय' असे भाव ठेवून होतो.
[पुरुषी मनाला विचार करायला लावणार. बाहेर समाजात वावरणारी स्त्री जिच्यावर अत्याचार होतो, जिला त्रास सहन करावा लागतो, ती तुमची आई, बहिण, बायको, मामी, मावशी कोणीही असू शकते. तेंव्हा स्त्रीचा आदर करा. ]
*********************
दुनियेचे जीवघेणे इशारे
आणि लचके तोडण्यास सरसावलेले हात
चौफेर वखवखलेली नजर
आणि अंग चोरून चालणारी ती…
दुनियेच्या खोचक कमेंट सहन करत
कानाडोळा करून, रस्ता कापणारी
थोडी घाबरलेली,
मनात असंख्य विचारांचं काहूर घेवून
एकटी घराबाहेर पडलेली ती….
