महाराष्ट्र

मक्तू SSSSSSब !!...(The Destiny … )
भाग -१

मक्तू SSSSSSब !!...(The Destiny … )
भाग -१

चिंधी : ६

मुळात माझा स्वभाव खूप मित्र जमावणारा नाही. काही मोजकेच क्लोज फ्रेंड्स आहेत. कायप्पा वर बोलणे चालू असायचे. बरेचदा भेटी गाठीही. पण गेल्या काही महिन्यापासून हे मित्र मैत्रीण नकोत अशी फीलिंग्स येत आहेत. यात त्यांनी लांब जाण्याऐवजी त्यांचे विचार ऐकून धक्का बसत आहे. काही दोस्तांच्या मनात किती विखार भरला आहे हे आजकाल जाणवते आहे. अजून भांडण नाही झालेय पण हे अशा विचारांचे लोक आपले इतकी वर्षे मित्र होते ह्या विचाराने खूप त्रास होतो आहे. मैत्री पूर्ण तोडावी का नाही हे कळत नाही. मतभेद राजकारणातले तर आहेतच, एखाद्या प्रवृत्तीविरुद्धही आहेत. वयाप्रमाणे लोक बदलतात व विचित्र वागतात हेही माहित आहे.

आजकालच्या स्पर्धेच्या , धकाधुकीच्या जीवनात प्रत्येकजण मानसिक तणावाखाली वावरत आहे. आयुष्य सुखी आणि आनंदी बनवण्याच्या नादात माणूस आपली मन:शांती हरवुन बसला आहे. नोकरी आणि प्रवास यासाठी लागणारा वेळ इतका जास्त आहे की बर्‍याचदा घरच्यांशी संवाद साधणेही कठीण होउन बसले आहे. सततचे धावते जीवन , प्रेशर यामुळे वेगवेगळे आजार जडु लागले आहेत. लहान मुलांचीही परीस्थिती काही वेगळी नाही.

मुलाखत देऊन बाहेर पडणार इतक्यात दुसरे मराठी बोलणारे अधिकारी यांनी
" मिस्टर येनजी तुम्ही ओरीजिनल कुठले? कारण.... येनजी नाव महाराष्ट्रात कुठे ऐकले नाही. "
हे ऐकुन पहिला ईग्रंजीत बोलणारा अधिकारी स्वतःशीच पुटपुटला.
" I think from south"
त्याबरोबर मी ताबडतोब म्हणालो
" No No, Sir ! I am from Vengurla near Goa border"
"अरे मी सुध्दा सावंतवाडीचा आहे. वेंगुर्ला तालुका व सावंतवाडी बाजुलाच "
मराठी अधिकारी बोलला.

जेव्हा मी लार्सन अ‍ॅण्ड टुब्रोत पहिले वर्ष मढ आयलण्ड येथे ड्रिलिंग इक्विपमेंट्स मध्ये एक वर्ष शिकाऊ म्हणुन प्रवेश केला मला सर्व काही नवीन होते. मजा म्हणजे मड आयलण्ड हे नावच मुळात ऐकले नव्हते. सुरवातीलाच पवईला मुलाखत,निवड व कागदपत्रे सादर करण्याचे सोपस्कार झाल्यावर वाटले की पवईच्या मोठ्या कँम्पस मध्ये कुठेतरी खपुन जाऊ . आमची पंचवीस मुलांची निवड झाली होती.तो काळ असा होता की लार्सन अ‍ॅण्ड टुब्रो व तिथे मेकॅनिकल ड्राफ्टमन हे तुम्ही सांगितले की लोकांना तुमच्या चेहर्यामागे एक सुंदर चकचकीत वलय फिरते असा भास व्हायचा. कारणच तसे होते. मुंबईत फारच कमी खाजगी कंपन्या होत्या .

.....चुकिला माफि नाही.

मे महिन्यात आरवलीला येनजी परिवार च्या घरामागे जंगलात एक छोटीशी टेकडी आहे. तिकडे फार पुर्वी आमच्या आजोबांनी नाथपंथीय पुरुषाचे परमनाथ देवालयाची स्थापना केली त्याची सालाबादी वर्धापनदिनाचा निमित्ताने आम्ही समस्त येनजी मुंबईकर मे महिन्यात पहिल्या आठवड्यात तिकडे आरवलीला जातो. मे महिन्यात आम्ही गेलो की वर्धापनदिनाचा आधि एक दिवस व नंतरचे दोन दिवस मला तिकडे लहान झाल्यासारखे वाटते. Summer vacation म्हणजे काय ते तिकडे दोन तीन दिवसात कळते. करवंदे , जांभळे , काजुची रसदार बोंडे, रसाळ फणस , नारळाची शहाळे व आंबे तर भरपुर खायला मजा असते. इकडची मुले आई वडिलांनी सांगितलेल्या कामात पुर्ण व्यस्त असतात. उदा.

आज लिहावं म्हणतोय तिच्याविषयी काही,
नवलच ये कारण असं वाटलं न्हवतं याच्या आधी काही,
लिहिण्याआधी वाटलं होतं किती लिहिल आणि किती नाही,
लिहिताना मात्र प्रश्न पडला काय लिहु आणि काय नाही,
किती राबते ती आमच्यासाठी हे लिहू की
किती जिव आहे तिचा आमच्यावर हे लिहू,
तिची प्रत्येक गोष्ट आमच्यासाठी हे लिहू की
तिच अस्तित्त्वच हरवलीये ती आमच्यात हे लिहू,
छोट्या छोट्या गोष्टीत तिचं सुख मानन लिहू
की संकटांना सामोर जाताना तिचं खंबीर होन लिहू,
आज लिहावं म्हणतोय तिच्याविषयी काही,
'आई'च लिहू शकलो फक्त.. पुढे पेन उचललाच नाही..