साहित्य

₿₿₿

कृपया मागच्या भागाकडे जाण्यासाठी इथे टिचकी मारा.

आश्रमाच्या गेटवर एण्ट्री करून सर्वजण आत शिरले. चौकशीच्या खिडकीत येण्याचे प्रयोजन सांगितल्यावर त्याने ओळखपत्रं मागितले. आत कुणाला तरी फोन लावून मग कसे आत जायचे, कुठे जायचे याचे व्यवस्थित मार्गदर्शन केले त्याच्या पाठीमागे आश्रमाचा नकाशा होता. त्यावर त्याने नीट समजावून आंगितले.

आधीच्या भागाकडे जाण्यासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी.

नेताजी सुभाषचंद्र हवाई अड्डा, कोलकाता !

पिवळी अ‍ॅम्बॅसिडर सोडून ती आत शिरली. स्पाईस जेटचा काऊंटर पाहून लगेज देऊन टाकलं. बोर्डिंग पासेस घेऊन वरच्या मजल्यावरच्या रेस्तराँमधे जाऊन बसली. काहीच्या काही दर होते कोलकाता शहरापेक्षा. पण वेळ घालवायचा तर नाईलाज होता. आत्ताशी दहा वाजत होते.
मुंबई फ्लाईट दुपारी एक वाजता होती. चेक ईन करताना ती तीन तास लेट असल्याची बातमी समजली.

कातरवेळी चुरगळलेली पाने वाचत गेलो
तिची आठवण काढत गेलो, स्वतःस जाळत गेलो

लाटांसोबत लढत राहिलो...जोवर सोबत होतो
तिला मिळाला काठ नदीचा अन् मी वाहत गेलो

गैरसमज झाला थोडा अन् दूर जशी ती झाली
दूर राहिलो....विरहामधली धग सांभाळत गेलो

लिहायच्या नसतातच गोष्टी सगळ्या गझलेमध्ये
म्हणून फुरसत मिळेल तेव्हा स्वतःस सांगत गेलो

खोटे बोलत गेले ते ते खूप दूरवर गेले
अन् मी होतो तिथे राहिलो..खरेच बोलत गेलो

अबोली ..!! (भाग -४) ( अंतिम )
_____________________________________

आवाजाचा कानोसा घेत मी अबोलीच्या ताटव्याजवळ पोहचलो. माझा अंदाज खरा ठरला होता.

अबोलीच्या ताटव्याजवळ फुलं खुडणारी तीच तरुणी उभी होती, जिने माझी दोन दिवसांपासून अन्न -पाण्यावरची , झोपेवरची वासना उडवली होती. माझी मनःशांती भंग केली होती.

माझी चाहूल लागताच ती गर्रकन मागे वळली.

मी झपाटल्यागत पुढे पाऊल टाकलं पण, अबोलीच्या झाडांची होणारी विचित्र सळसळ पाहून मी जागीच थबकलो.

पुढे जायची हिंमत काही केल्या मला होईना.

अबोली...!! ( भाग ३ )
_________________________________________

बधीर झालेल्या डोक्याने झोपडीबाहेर येऊन पुन्हा एकदा मी आवाजाचा कानोसा घेऊ लागलो. मी झोपडीबाहेर येताक्षणीच स्वर पहिल्यासारखेच् अचानक थांबले होते.

मला काही सुचेना. भानावर नसल्यागत मी सुन्नपणे झोपडीत बसून राहिलो.

दुपार उलटून गेली होती व दिवस बुडायच्या बेताला आला होता. घडणाऱ्या अकल्पित प्रकाराने माझ्या तहान- भुकेच्या जाणीवेला खीळ बसली होती.

त्यारात्री मला झोप लवकर येईना. शेवटी कसंबसं निद्रादेवीची आराधना करता - करता बऱ्याच उशिराने मला झोप लागली.

अबोली ..!! ( भाग - २ )
______________________________________'___

वेड्या-वाकडया विचारांच्या वावटळीत मेंदूच्या ठिकऱ्या जरी उडत असल्या तरी पुढे काय घडलं आणि माझ्यासोबत काय घडतंय् ते लिहिणं मला भाग आहे.

मी विक्याच्या फार्महाऊसवर पोचलो, तेव्हा सूर्य डोक्यावर होता. विक्या नेमका कामानिमित्त आठ - दहा दिवसांसाठी बाहेरगावी गेलेला. तो जरी तिथे नव्हता तरी बाहेरगावी जाताना माझ्या राहण्याची , खाण्या- पिण्याची सोय करण्याची संपूर्ण जबाबदारी त्याने फार्महाऊसवरचा त्याचा विश्वासू नोकर असलेल्या नंदूवर सोपवली होती.

   रूक्मिणीचे अंगण , काय नव्हते तिथे... वेगवेगळी झाडं, वेलींच्या महिरपी, फुलांची गर्द राई. सतत निरनिराळे प्रयोग करायची रूक्मिणी, गावभरच्या लेकीबाळी हक्कानं फुलं, पानं न्यायच्या. श्रावणातल्या मंगळागौरीला तर स्वतःच्या हाताने वेण्या माळून कौतुकाने द्यायची. अंगण आणि तिच हसू कायम फुललेले असायचं. पण घरामागच्या फुलांमधे तिचा विशेष जीव,किती पसरल्यात वेली.... घरभर सुवास दरवळत असतो.