माझ्या घरात,
मी दुःख पसरून बसलो होतो
दुःखाने कानाकोपरा व्यापला होता
घराचे दार वाजले,
दार उघडले तर समोर सुख होते
घरात जागा नसल्यामुळे बिचारे अडगळीत बसले
अधून मधून,
सुख माझ्याकडे कोपऱ्यातून बघत होते
मी मात्र दुखालाच कुरवाळत बसलो होतो
परत घराचे दार वाजले,
दुसरा कोणीतरी त्याचं दुःख घेऊन आला होता
पण माझ्या घरात जागा नव्हती मी त्याला परत पाठवून दिले
अधून मधून,
सुख माझ्याकडे कोपऱ्यातून बघत होते
मी मात्र दुखालाच कुरवाळत बसलो होतो
द हिंदु चा लेख वाचला न मनात आल कि, आपले विचार मांडु. म्हणुच थोड कळु बोलतोय...... परंतु सत्य..........
३/२/२०१७ द हिंदु वरुन सुचल........
आपल्या भारताला गरज आहे. सत्य व निर्मळ निसर्गाची. नविन नविन पक्षि येतात न सुंदर असे आपल मन मोहक रुप आपल्या दर्शनाला घेवुन येतात. कोणताहि कर मागत नाहि कि, वाद करत नाहि. असे आकाशात एका ठिकानाहुन दुसरि कडे भ्रमन सतत सुरुच.....
भारतात 'चिमणि' हा पक्षि सुद्धा तसाच.....
परंतु कुठे हरवला आहे तेच समजत नाहिये.
त्याचि चिवचिव कणावर पडलि, का मन कस तृप्त झाल्या सारखच वाटत. सध्या हा आवाज नाहिसा होत आहे. नाहि का?