समीक्षा

शशी कपूर----एक अभिनेता म्हणून हे नाव कधी मला लक्ष द्यावसं वाटलच नव्हतं. लहानपणी कधीतरी टीवी वर ना ना करते प्यार तुम्हिसे कर बैठे म्हणणारा एक छान चॉकलेट हीरो म्हणून इतकीच यांची ओळख. जास्तीत जास्तं दीवार, त्रिशूल मधे अमिताभचा भाऊ किंवा मित्र म्हणून. बस, त्यापुढे या शशी कपूर या हिरोची ची ओळख असली तरीही शशी कपूर ह्या अभिनेत्याची कधीच ओळख नव्हती.

काही दिवसांपूर्वी एक झालं की एक गोड गाणं ऐकायला मिळालं. हे गाणं कशातलं असेल म्हणून शोधत होते तर एक फार छान चित्रपट हाती लागला. हा चित्रपट होता जुनून. दिग्दर्शक श्याम बेनेगल आणि निर्माता शशी कपूर.

शालेय पिकनिकनंतर इतक्या वर्षांनी परवा "मुंबई स्कूल"च्या चित्रांचं प्रदर्शन पाहण्यासाठी छत्रपती शिवाजी महाराज वस्तुसंग्रहालयात गेले होते. प्रदर्शन पाहून झाल्यावर जहांगीर निकोल्सन कलेक्शन पाहण्यासाठी गेले होते. तिथे सुधीर पटवर्धन यांनी १९९९ मध्ये काढलेलं "मृत शहर" हे चित्र आवडलं. माझ्या आवडत्या मुंबईला खरतर अश्या स्वरुपात बघून थोडं दु:ख पण झालं. पण शहराचं असं वास्तव नाकारू तर नाही शकत. (http://csmvs.in/collection/gallery/jehangir-nicholson-collection/124-dyi...)

सॉमरसेट मॉमच्या 'द बुक बॅग' ह्या कथेत वाचनाबद्दल सुरेख भाष्य आहे - 'Some people read for instruction, which is praiseworthy and some for pleasure, which is innocent; but not a few read from habit, and I suppose that this is neither innocent or praiseworthy. Of that lamentable company am I.' वाचनाच्या छंदाचं हळूहळू सवयीत - किंवा खरं तर व्यसनात - रूपांतर कसं होत जातं आणि ज्ञानवर्धन किंवा रंजन हे हेतू कसे मागे पडत जातात यावर भाष्य करणारे हे उद्गार. अशा काही मोजक्या, भाग्यवान वाचकांचे पुस्तकांबद्दलचे किंवा एकंदरीतच साहित्यव्यवहाराविषयीचे अनुभव वाचणं, ही देखील एक पर्वणी असते.