गद्यलेखन

बायडाला शोधाव कि काय कराव , तिला शोधायचं तर आता शेवटचा उपाय म्हणजे तिच्या मावशीच्या घरी वाकडला जाव लागणार , पण त्याला तिकडे जायची अजिबात इच्छा होईना , तो अस्वस्थ होता , पण काही करू हि शकत न्हवता,

दादांच्या जीवावरच संकट जरी टळल असल , तरी राम आणि झेंडू मात्र त्यांना पुन्हा कामावर जाऊ देईनात ,
दादाचं काम बंद म्हणजे साहजिकच सर्व घराचा भार हा एकट्या रामवर आला होता , त्याला अर्ध्या वेळ काम करून येणारा पगार पुरणारा न्हवता ,म्हणून सुट्टी संपली तरीही तो पूर्ण वेळ काम करीत होता.

“मुद्दाम रुमाल ठेवलास, का , कशासाठी , काही दिवसाने राज कोण आहे कळलच असत मला “ राम त्याचा आवाज शक्य तितका सौम्य ठेऊन बोलत होता.
“ राज, कोण हा राज “ जयाला काहीच समजत न्हवत.
“ते माझ्यापेक्षा जास्त तुला माहित असेल ना “ राम त्याची नजर तिच्याकडे रोखून म्हणाला.
“तू काय बोलतोयस , स्पष्ट बोल काय ते “ जया चिडून म्हणाली.
राम ने शांतपणे तो रुमाल काढला आणि तिच्या पुढे धरून त्यावरची इंग्रजी अक्षर जयाला दाखवली.
“ हा राज “ अस म्हणून जयाने कपाळावर हात मारला.
राम चम्त्कारीकपणे जयाकडे पाहू लागला .
“हे राज म्हणजे तू काय समजलास “ जया ने राम ला विचारल.

'पोटतिडीक असणे' हा जीवनातील अनेक सद्गुणांपैकी, एक उत्तम सद्गुण आहे असे माझे मत झालेले आहे. एखाद्या मुद्द्याबद्दल कळवळ असणे, त्या मुद्द्याकरता, जीव तुटणे. एखाद्या व्यक्तीची मनापासून बाजू घेणे. कोणासाठी तरी जीव तुटणे, त्या व्यक्तीचे भले व्हावे, समाजाचे त्या दॄष्टीने भले व्हावे याची स्वतःला नितांत गरज वाटणे - हे निव्वळ सुंदर असते. मग एका सामान्य आईला आपल्या अपत्याचे भले व्हावे असे वाटणे असो वा समाजसुधारकांचे ध्यासपर्व असो.

जगातल्या अगदी प्रत्येक माणसाचे आपल्या मूळ गावावर अतोनात प्रेम असते. पण कोकणातल्या निसर्ग सौंदर्यामुळे, तिथल्या अनोख्या सणवार आणि उत्सवांमुळे, कोंड्याचा मांडा करण्याची जादू असलेल्या तिथल्या खाद्यसंस्कृतीमुळे असेल पण फारशी आर्थिक सुबत्ता नसून ही कोकणातल्या माणसाचे आपल्या गावावर जरा काकणभर अधिकच प्रेम असत असं मला वाटत. कोकणातला माणूस पोटापाण्याच्या उद्योगासाठी जगाच्या पाठीवर कुठेही ही असला तरी मनाने तो कायम कोकणातच असतो.

आपला देश आणि संस्कृती दोन्हीही अंध श्रध्देने बरबटालेले आहेत. आपण पदोपदी या गोष्टी बघतो पण आपणास याचे कांहीही वाटत नाही. सारे कांही अंगवळणी पडलेले आहे. सर्वांची मने खरेच बधीर झाली आहेत का? आपणास वाटेल की हे काय मी बोलतो आहे. असे लिखाण माझ्या प्रकृतीच्या विपरीत आहे. पण जेंव्हा एखादी उद्वेगजनक घटना घडली किंवा बिनदिक्कतपणे समाजाकडून स्विकारली गेली की घुसमट होते अक्षरशः .  

पोलिसांना बघून राम थोडा घाबरला , त्याला काही कळेना , घराबाहेर प्रचंड धूर त्यामुळे नीटस काही दिसत देखील न्हवत , तो भरभर चालत घराजवळ आला , आत घुसताच एका पोलिसाने त्याने अडवलं.

“ये पोरा , कुठ चालला”पोलिसाने त्याच्या खांद्याला धरून विचारल.

“का , माझ घर आहे हे “ राम पोलिसाकडे आश्चर्याने पाहू लागला.

“तुझ घर , मग तो मेलाय तो कोण तुझा “ पोलिसाने निर्विकार पणे विचारल.

नमस्कार लेखक मित्र-मैत्रिणींनो,

'सुचेतस आर्टस' आपले स्वागत करत आहे एका नवीन उपक्रमात…

आपण चांगले नॉन फिक्शनल साहित्य लिहीत असाल...(किंवा लिहीण्याची इच्छा असेल).....म्हणजे मोटीव्हेशनल, माहीतीपर, मराठी साहित्यातील विभूतींवर, लेखकांवर इत्यादी जसं की त्यांचे जीवनचरित्र, एखाद्या विषयावरची स्टेप बाय स्टेप माहीती..... तर आपण आपले स्वलिखित साहित्य आम्हांला देऊ शकता. प्रकाशित असेल तरी चालेल...पण ऑडिओ बनलेले नकोत.

निवड झालेल्या साहित्याचे ऑडिओबुक बनेल अगदी मोफत! ( साहित्याचे मानधन मिळेल.) ...आणि नामांकित पॉडकॉस्टवर त्याचे प्रसारण होईल.....!

सूर्योदय

उत्परिवर्तनशील करोना व्हायरसचा हल्ला नुकताच परतवण्यात आला होता आणि त्यांना त्यांच्या निवासस्थानी म्हणजे “ सी/२०१९क्यू४ ” धुमकेतू वर जाण्यास भाग पाडले गेले होते. खंडणीची त्यांची मागणी नाकारली गेली. सैतानाने त्यांना पृथ्वीवर हल्ला करण्यासाठी उचकवले होते. माणसे हा नेत्रदीपक पराक्रम अर्थातच क्लिंगनच्या सक्रिय मदतीने साध्य करू शकले. नाहीतर मागच्या वेळी म्हणजे २०२० साली लाखो लोकांचा बळी देऊन आणि १० टन सोन्याची खंडणी घेऊन त्यांची बोळवण करावी लागली होती. निदान ह्यावेळी आम्ही सैतानावर मात करण्यात यशस्वी झालो होतो.

बायडा दुसर्या दिवशीच पुन्हा सासरी निघून गेली, रामला कल्पना देखील न्हवती , तो तिला संध्याकाळी पुन्हा एकदा भेटून तिच्याशी सविस्तर बोलणार होता तिला समजवणार होता , रामने पुन्हा टेकडी जवळ केली, काहीही झाल तरी आपल दु:ख हे दुसऱ्या कुणालाही सांगायचं नाही ह्याची जणू त्याला सवयच झाली होती, पण कितीहि झाल तरी दु:खाचं ओझ पाठीमागे दडवून जरी आपण आयुष्य जगत राहिलो, कितीही उसण अवसान आणून आपण हसत राहिलो, खोट वागत राहिला तरी आपले डोळे आपली वेगळीच कथा सांगत असतात , आणि ते सर्वाना जरी नाही कळल तरी ज्या लोकांना आपली मनापासून काळजी आहे , किंवा ज्यांना आपल्यात स्वारस्य आहे त्यांना आपल्यातला हा बदल लगेच कळतो, रा