काव्यलेखन

एका खिडकीपाशी

वेड आहे तेच माझे भेटुनी बोलून जा
मी दिलेले श्वास माझे ते मला देऊन जा

आज ना चिंता कशाची बोचले काटे जरी
आणि वेडे त्या उन्हाचे चांदणे घेऊन जा

काल होते तेच आहे वेगळे काही नसे
चेहरा कोमेजताना मोगरा वेचून जा

शेवटाचे काय मागू ना सुचे काही मला
पाठमोरी होत जाता ऐक ना लाजून जा

.....प्रथमेश प्र. जोशी

सिटीतल्या रोड्सवरून
पोएट भटकत जातो
तेव्हा टिपतो तो व्हेन्समधलं
कुठे वाहणारं कुठे गुठळलेलं ब्लड,
भिंतींमध्ये खोल एम्बेडलेला नॉईज,
सिमेंटच्या गॅप्समधून येणारा मल्टीलेयर्ड अरोमा,
स्कीनच्या पोअर्सना पाणी आणणारा सिटीचा फ्लेवर,
आणि पार्कापार्कांवर सेटल झालेली
अर्बनस्तानाची आफ्टरटेस्ट
पोएट टच करतो इतरांचे एक्स्पीरीयंसेस
आणि फील करतो स्वतःचे फीलिंग्ज

सांजावता दाटते का तुझी आठवण?
जीवास या जाळते का तुझी आठवण?

होते तुझे गोड ते लाजणे ही
होते तुझे गोड ते हासणे ही
गेल्या सुखा माळते का तुझी आठवण?

वाऱ्यासवे शब्द येती तुझे हे
पर्णातुनी वाटते नांदती हे
गंधापरी वाहते का तुझी आठवण?

येती जशी पाऊले चांदण्याची
होते कशी काहिली ही मनाची
रातीस या भाळते का तुझी आठवण?

शीर्षक:- खरच सांगतो

तंत्रज्ञानच्या युगात
तिचा अन माझा
संवाद होत नाही
खरच सांगतो हल्ली भांडण होत नाही

कधी व्हॉट्सअप,कधी फेसबुक
तर कधी व्हिडीओ
कॉलवरच होतं बघणं
खरच सांगतो हल्ली भेटणं होत नाही

ती तिच्या मोबाईल मध्ये
मी माझ्या मोबाईल मध्ये
मुलांचं आता धडपडणं होत नाही
खरच सांगतो हल्ली खेळणं होत नाही

पाहुणे येतात,पाहुणे जातात
पण आमचे मोबाईल बंद करून
आदरातिथ्य होत नाही
खरच सांगतो हल्ली संस्कार होत नाही

शीर्षक:- खरच सांगतो

तंत्रज्ञानच्या युगात
तिचा अन माझा
संवाद होत नाही
खरच सांगतो हल्ली भांडण होत नाही

कधी व्हॉट्सअप,कधी फेसबुक
तर कधी व्हिडीओ
कॉलवरच होतं बघणं
खरच सांगतो हल्ली भेटणं होत नाही

ती तिच्या मोबाईल मध्ये
मी माझ्या मोबाईल मध्ये
मुलांचं आता धडपडणं होत नाही
खरच सांगतो हल्ली खेळणं होत नाही

पाहुणे येतात,पाहुणे जातात
पण आमचे मोबाईल बंद करून
आदरातिथ्य होत नाही
खरच सांगतो हल्ली संस्कार होत नाही

सणाची सावली ओल्या मनावर मुग्ध पायांनी,
अशी रांगून जाते भाबड्या ओढाळ धावांनी....
जसे ऐसेच कोणी खरवडावे बाळ जखमेला
नी व्हावे प्रौढ अन गंभीर त्या जरतार घावांनी!

आकाश शोधती पक्षी
पंखांचे वाहत ओझे
घरट्यात मुकी अंगाई
रानांत बासरी वाजे

मातीत मिसळती रंग
झाडांची हिरवी पाने
थांबेल ऋतूंचे केव्हा
अव्याहत येणे जाणे?

वाऱ्याच्या मागे मागे
काठावर आले कोणी
प्रतिबिंब गवसण्याआधी
का क्षितीज ओढते पाणी?

जा पार क्षितिज रेषेच्या
परतीची मोडून वाट
डोळ्यांतून काळोखाच्या
बघ झरते शुभ्र पहाट ......

ऐन दिवाळीत एक
मेसेज व्हायरल झाला
नको त्या उपमा
देवून गेला फराळाला

काय तर म्हणे शंकरपाळी
म्हणजे चौकस विचार
म्हणून मी शंकरपाळी
हातोडीखाली चिरडली
सुक्ष्मदर्शकाखाली निरखली
कुठेही चौकस विचार नव्हता
तोंडात टाकलेला चुराही चवीला
काहीसा शंकरपाळी सारखाच होता

लाडू, करंजी, चकली फोडवी तर
आपल्यालाच फोडेल कोणी
या चौकस विचारांनी
घेतली मी माघार तत्क्षणी