vilas

ती म्हणाली " चिमणी "

मी म्हणालो भुर्रर्रर्र

ती म्हणाली " कावळा "

पुन्हा उत्तरलो भुर्रर्रर्र

आलतूफालतू उत्तरं देऊन

आमचं प्रेम झालं सूर्रर्रर्रर्र

लक्षात ठेवून होतो चांगलंच

गुढघ्यात असते अक्कल

डोकं बाजूला ठेऊन काम होतंय

थोडीच पाहिजे शक्कल

कशाला करावा अभ्यास ?

कशाला हवी ती नोकरी ?

कुणी सांगितलंय घासायला

पटवावी श्रीमंत बापाची छोकरी

सासरा बिचारा राबेल

कन्या भोळीच असेल

होऊन जायचं घरजावई

आपोआप झोळी भरेल

{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}

हे देवी वटसावित्री

मी पण पूजेन तुला

लपून छपून फेरे घेईन

उद्या पौर्णिमेच्या रात्री

माझे सर्व काळे धंदे

अव्याहतपणे चालू देत सदैव

कधी नजरेत येऊ नको देउ तिच्या

नाहीतर होतील माझे वांदे

मी साधाभोळाच राहू देत तिच्यासाठी

फार कठीण गं , झेलणं तिला

ती आहे एक सुशील गृहकृत्यदक्ष

पण दुर्दैवाने वटवटसावित्री

वटवट करूनच मारते

माझ्या नावाने फेरे

नेहेमी मागते देवाकडे

मिळू देत याचे सर्व धागेदोरे

इतकी वर्षे लोटली

कळला नाही तुझा महिमा

आज तुला मी शरण जातो बघ

थांबव माझी दैना

मी पण अमिताभ बनलो असतो भाय

पण आपल्याला रोलच कधी मिळाला न्हाय

" अय साला " करून, डिट्टो करतो हाणामारी

स्टाईल आपली बघून येड्या होतात साऱ्या पोरी

बिग बी ची ऍक्टिंग म्हणजे खाऊ वाटलं काय

उंची सोडली तर बाकी इथं सर्व ठीक हाय

मी पण अमिताभ बनलो असतो भाय

पण साला तसा रोलंच मिळाला न्हाय

शहेनशहा बनुन बाहेर पडलो एका काळ्याभोर रात्री

चमकणारा हात बघून लागली भरपूर मागे कुत्री

लटपट लटपट धावत होतो जणू अग्निपथावरती

जंजीर धरुनी दिवार चढलो मग पडलो तोंडावरती

तोंड फुटुनी पार सुजले , आला गळ्यात माझ्या पाय

भटकभवानी ठुमकत चाले

भटके पप्पू संगे

तारुण्याची नौका हाकण्या

शोधे नेहेमी लफंगे

पप्पू शामल कुलीन शोभे

नाकासमोर चाले

डोक्यावरती तेल थापूनी

चष्म्यावरती आले

हारतुरे तो घेऊनि हाती

विनवी पांडुरंगा

तुझ्या कृपेने लाभली मजला

चंचल अवखळ गंगा

गंगा मैय्या रंगुनी सोडे

झुळझुळणारं पाणी

पप्पू मात्र कापडं काढूनच

होई पाणी पाणी

पप्पू होऊनि खजील बिचारा

शोधे नाना दवा उपाय

काय खाऊ नि काय पिऊ?

जेणे उठेल मधला पाय

शोधत शोधत गेला असता

सापडे नवी खाण

किती सोपा प्रश्न होता माझा

"तू " अधिक " मी " किती ?

तू उत्तर दिलेस "दोन"

अंतर्मुख होऊनि शोधू लागलो

आपण आहोत तरी कोण ?

मला अपेक्षीत “एक " होते

आपल्यात मुळी अंतरच नव्हते

दोन देण्यामागे कारण काय होते?

जर तू माझ्यात होतीस

मग मी तुझ्यात का नव्हतो ?

आणि मी तुझ्यात नव्हतो

तर मी कुठे होतो ?

गणित सोपे जरी वाटले दुरून

अवघड झाले उत्तरावरून

का दिलेस तू विचित्र उत्तर ?

कुढत गेलो पुढे निरंतर

जवळ घेतला मद्याचा प्याला

शोधत गेलो मला स्वतःला

{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}

देवा, क्लोरोफिल देतो का रे , क्लोरोफिल

दे ना रे मजला

मी कि नई छान छान खायला

करून घालेन तुजला

कशाला हवाय डोक्याला ताप नि तो पगार

कशाला होतील चोऱ्या नि माऱ्या

कुठेच पडणार नाहीत दरोडे कि होणार नाहीत कुणाचे खून

लुटेल , हो फक्त लुटेल

ते सूर्यनारायणाचे ऊन

तू काया बनवलीस

सोबतीला कमी कि काय म्हणून माया बनवलीस

खायला तोंड दिलेस नि भरायला पॉट

तरी बी सारे शोधत बसलेत

कुठं लागतोय का ते जॅकपॉट ?

झाड बघा ना, कुठंच जात नाही

तिथेच राहतं नि ऊन खाऊन जेवण बनवून देतं

एक लेंडूक टाकले

दुसरे थोडे फाटले

तिसरे काही येईना

कुंथुनहि निघेना

प्राण कंठाशी आले

लेंडूक नाही निघाले

असेच टाकले पाणी

वाजवत सुटलो पिपाणी

जागोजागी पोटाचा आजार

मैद्याच्या अन्नाचा बाजार

ग्रुहान्नावर फिरले पाणी

छन्दीष्ट्य वातावरणी
जर्जर धारा हि सारी
जरब कायम असे दिनकराची
दुर्भिक्ष्य ते जान्हवीचे पाणी II

यति नग सारे
काष्ठ मांडी हाट सारा
त्रागा मरुत वाही
रिक्त अंबार सारे II

कंगाळ बळीराज
करी मख
घेउनि नांगर हाती
अर्ध्वयु अवतरती स्वअभ्युदयासि II

अक्षर आरोहण अर्ध्वयु
ते साधे
अनृत अनुज मानुनी
बलीराजासी
उध्रुत उधम इंद्रजाल सारे
बळीराज किंकर अख्नंडीत माझे II

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

आपुल्या नात्याचा शिलालेख कल्पला

विषाद नव्हता मनी तो कसला

ना होती मनीषा अन विजिगीषा

पण ,,, पाषाण शोधण्यातच हया गेली

अनभिज्ञ ,घन अन नाजूक बंधन

अक्षय संचयात बहू किल्मिषे दाटली

पृथ्थककरणात अन निरूपणात

कैक अमावास्यां पौर्णिमा लोटली

भ्रमिष्ट अस्थिपंजर

शोध कूर्म गतीने पाषाणाचा

अनिर्वचनीय बंधनात अविरत

सोबतीने शोध अस्तित्वाचा

अनावृत, वैचित्र्य, अनाहूत गाठे

यथास्थित स्थितिस्थापक

क्षणभंगुर वाटे

शिरकाण , बलिदान ती ज्येष्ठ नाती

पाषाण शोधण्यातच दिली मूठमाती