vilas

स्वैर वारा खेळ खेळतो, लालबुंद मातीशी

कणकणास उंच उडवे, दूरवर आकाशी

रंग वेगळा धूलिकणांचा मिसळला नभांत

सूर्यागमनाने झाल्या दशदिशा मूर्तिमंत

डोकावे अधूनमधून कळस एका मंदिराचा

दावे जणू दिशा कुणा , जरी आसमंत धुरळ्याचा

स्वैर वारा अन कळस , स्थितप्रज्ञ भासले

रंग घेऊनि सोनेरी मात्र धूलिकण माजले

माज उतरला क्षणात आपटले धर्तीवरती

स्वैर वारा मंद झाला , परतली लाल माती

==================================

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

आज झालो भ्रष्ट मी

पसरले माझे दोन हात

पाठीवरती वार करुनि

केला साहेबा कुर्निसात

लावूनी चरणधूळ ललाटी

पकडून धरली गच गोटी

मागे वळूनी पाहतो तर

त्याचीही हिरवी शेपटी

कोण खोटा कोण खरा

हिशेब मनी नाही लागला

ज्याला मी साहेब समजलो

तोपण साला राघू निपजला

=======================

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

प्रेम म्हणजे जणू क्रिकेटचा खेळ

आपली संयमी फलंदाजी

तिचे धारधार तेजतर्रार मादक यॉर्कर

गोलंदाजी नीट समजण्यास द्यावा लागणार वेळ

सर्व मुलींना समजत होतो पाटा खेळपट्टी

सुमार वाटल्या म्हणुनी चालू होती हातभट्टी

त्यातल्या त्यात बरी म्हणावी , शेजारी एक होती

कळलं असतं घरी तिच्या तर झाली असती माती

देउनी तिजला तिलांजली मी बनलो पुन्हा सेहवाग

तय्यार झालो बॅट परजुनी, ज्वानीची शोधण्या आग

ओढ लागली भेटीची , झालो दुखी कष्टी

एक अनामिक यॉर्कर आला आणि उडवली मधली यष्टी

भानावरती येऊनि तिजला डोळेभरून पाहिले

कसं पटवावं पोरीला ?

शोधत होतो लवगुरु

अथक प्रयत्नांनी एक मिळाला

ज्याची लफडी होती सुरु

माग काढुनी भेट घेतली

पण वाटला तो थकलेला

प्रेमरसात तो न्हाउनी डुंबुनी

असेल कदाचित पिकलेला

मी पण होतो आसुसलेलो

एक पोरगी पटवण्यासाठी

सांगेल ते मी करणार होतो

माझ्या मधल्या काठीपोटी

पदस्पर्श करून मी त्याला म्हणालो

मलापण प्रेम करायचंय

तुमच्यावानी रुबाबात पार

पोरींना घेऊन फिरायचंय

ऐकून माझा उद्देश गुरुचे , हरपले सारे भान

जुन्या आठवणींनी रडू कोसळले, कंठाशी आले प्राण

करवंदाच्या जाळीत ते दोघे बसलेले

काट्याकुट्यांची पर्वा नाही ...

एकमेकांत हरवलेले

सर्व काट्यांवर मात करून

त्यानं तिला कवेत घेतलेलं

ते बघून मी स्तब्ध झालो

जणू स्वप्न हवेत विरलेलं

आकाशाकडे पाहून मी वर मागितला

आवडेल बघायला त्या हिरोच्या

पार्श्वभागात मोठ्ठा काटा घुसलेला

धरला एक आडोसा

घेतला थोडा कानोसा

चित्रविचित्र आवाज यायला लागले

इथं मात्र मलाच काटे घुसायला लागले

भानावर आलो , ऐकून अधीर किंचाळी

आकाशाकडे बघितलं

आणि मारली टाळीवर टाळी

वाटलं मला येतील बाहेर

यज्ञास बैसलों आम्ही

आहुतीचा मान घ्यावा

भरा झोळी माझीच फक्त

भरभराटीचा आशिष द्यावा

अवकाळी पाऊस , भूकंपाची जोड त्याला

घरे पडली भूकंप येता , पडल्या दगड आणि विटा

त्याच चोरुनी यज्ञ मांडला

आता आहुतीसाठी आटापिटा

तिथे दूरवर चूल पेटली

राखण करती दोन मशाली

भाकरी रांधण्या तिथेच बैसली

सुन्न चेहरा घेऊन माउली

महत्प्रयासे पार मशाली

आता राहिली फक्त माउली

तिला एकदा का आडवी केली

आहुतीची मग चिंता मिटली

माऊलीचा भोग चढवितो

जगणं आलंय जिवा

क्षुब्ध व्हाल अशी आस धरितो

नशिबाची परीक्षा घेतली

असाच नंबर डायल केला

समोरून मधुर आवाज आला

हॅलो , मी बोलतेय , बोला ...

आवाजानेच जीव गारेगार झाला

आहाहा , मनातल्यामनात जणू स्वप्नांचा बंगला

बंगल्यात लगेच राहायला गेलो, मिळून आम्ही दोघे

दोनाचे चार , कुटुंब फोनवरच झाले मोठे

देऊन टाकल्या तीन चार ऑफर

उधळली नको ती मुक्ताफळे

समोरची पार येडी झाली

रस्ते झाले सारे मोकळे

गेलो तडक बाजारात अन घेतल्या साऱ्या वस्तू

शोधत गेलो पत्ता तिचा तर तिथे नव्हती ती वास्तू

परत लावला नंबर तर येत होता व्यस्त

हे गगना तू मजला ताऱ्यांचे दान दे

तुजपर्यंत पोहोचण्यास पुष्पक विमान दे

घेऊन जा उंच नभी, अंबरात राहू दे

गगनातुनी सुंदर ती वसुंधरा मज पाहू दे

हे धरती तू मजला हरितसृष्टी दान दे

मुक्तपणे विहारण्यास घनदाट रान दे

काम क्रोध मत्सराने व्यापली धरा ऊभी

प्रेम क्षमा शांती फुलवण्या देहात त्राण दे

हे वरुणा तू मजला चैतन्य वरदान दे

झुळझुळ ती ऐकण्या अंतरी दोन कान दे

जीवन तू सृष्टीचे , फुलवतोस धरा सारी

कोपू नको कधी पुन्हा, संयमाचे वाण घे

हे समीरा तू मजला निर्भयता दान दे

कणाकणात पोहोचण्यास वाहण्याचा मान दे

रंग रंग तू, रंगिलासी

दंग दंग तू, दंगलासी

भंग भंग तू, भंगलासी

वेड्यापिश्या रे जिवा

जाशी उगा जीवाशी

अव्यक्त बोल रे तुझे

शब्दांचे झाले तुला ओझे

का धावीशी उगा तू रे

कुणी नाही वेड्या रे तुझे

तो सूर्य देई एकला शक्ती

समिंदराची ओहोटीभरती

आकाश झेलते तारे

मग का हवे रे , तुला सारे ?

का जन्म घेतलासी ?

हा डाव साधलासी

रंगात रंगुनिया साऱ्या

संसार मांडलासी

गती मंद होत तुझी जाईल

मग हार गळ्याशी येईल

अग्नीत दग्ध होई सारे

आला तसाच रिता जाशील

ऐक साद अंतरात्म्याची

आला रे आला कोरोना आला

कुठे राहिला तो आंदोलनवाला

दंगली साऱ्या हवेत विरल्या

देश आपसूक शांत झाला

यापूर्वी कधीही असा कुणी

घेतला नव्हता धसका

दंगेखोरांना कोरोनाने येऊन

दाखवलाय चांगलाच हिसका

रस्त्यावर उतरून साले

नाचत होते नंगानाच

कोरोनाच्या भीतीने ठेवलीय

त्यांच्या मानगुटीवर टाच

जीव घेणाऱ्याच्याच आता

पोटात गोळा आला

शांतप्रिय लोकांच्या मात्र

जीवात जीव आला

आला रे आला ,,कोरोना आला

कोरोनाच्या येण्याने मात्र भारत प्रकाशात आला

"गो कॅरोना गो कॅरोना" असं आठवले त्याला बोलला