Submitted by सिद्धेश्वर विला... on 17 June, 2019 - 06:29
ती म्हणाली " चिमणी "
मी म्हणालो भुर्रर्रर्र
ती म्हणाली " कावळा "
पुन्हा उत्तरलो भुर्रर्रर्र
आलतूफालतू उत्तरं देऊन
आमचं प्रेम झालं सूर्रर्रर्रर्र
लक्षात ठेवून होतो चांगलंच
गुढघ्यात असते अक्कल
डोकं बाजूला ठेऊन काम होतंय
थोडीच पाहिजे शक्कल
कशाला करावा अभ्यास ?
कशाला हवी ती नोकरी ?
कुणी सांगितलंय घासायला
पटवावी श्रीमंत बापाची छोकरी
सासरा बिचारा राबेल
कन्या भोळीच असेल
होऊन जायचं घरजावई
आपोआप झोळी भरेल
{{{ सिद्धेश्वर विलास पाटणकर }}}
विषय:
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
समजलीच नाही कविता.
समजलीच नाही कविता.
पु.ले.शु.
अहो आशय आहे ना , आशयाचा जलाशय
अहो आशय आहे ना , आशयाचा जलाशय आहे . मुली फारच हळव्या असतात . त्यांना खरे प्रेम काळातच नाही बहुतेकवेळा . काही उनाड पोरे , या गोष्टीचा व्यवस्थितपणे फायदा उचलतात आणि आयुष्यात सेटल होतात , तेही काही न करता . बिच्चारा बाप , हतबल होतो , त्यांच्या लाडावलेल्या मुलींसमोर आणि देतो त्यांना त्यांच्या गळ्यात बांधून ..
लहानपणीचा खेळ आठवतोय का तुम्हाला .. एकाने " चिमणी " बोलायचं आणि इतरांनी आपापली बोटे वर करून " भुर्रर्रर्र " बोलायचं . पक्ष्यांची नाव बोलता बोलता , मध्येच काहीतरी अचल वस्तूचं नाव घ्यायचं , उदा . डोंगर ,चमेली . आणि जो बोट वर करतो तो आऊट . हे असे खेळ मोठे झाल्यावर आचरट वाटतात पण लहानपणी एकदम निरागस . तसेच काहीसे मुलींचे आहे . मुली मोठ्या झाल्या तरीही निरागस असतात . त्यांना खरे खोटे प्रेमातले काहीच कळत नाही आणि मग पुढे जाऊन फसवणूक होते .
सिद्धेश्वर विला...भावना
सिद्धेश्वर विला...भावना समजल्या पण खर सान्गते कविता समजलीच नाही.
या आधिच्या कविता छानच आहेत .
तुम्हाला वाईट वाटु नये म्हणुन प्रतिसाद बदलला आहे.
या टायमाला चालवून घ्या ,
या टायमाला चालवून घ्या , पुढच्या वागताला धावणारी आणि पोचणारी क्वीता टंकून सोडतो .. काय बोलता ....
या टायमाला चालवून घ्या ,
या टायमाला चालवून घ्या , पुढच्या वागताला धावणारी आणि पोचणारी क्वीता टंकून सोडतो .....
- नक्किच. वाट बघते पुढिल कवितेची.