मदत

मला ट्रेकिंग चे खूप आकर्षण आहे लहानपणापासून. पूर्वी पुण्याच्या आसपासच्या किल्ल्यांवर जाउनही झाले आहे. जसे कि तोरणा , राजगड , पुरन्दर , सिंहगड , लोहोगड , विसापूर .
छोटे ट्रेकही केले होते. उदा कात्रज - सिंहगड , कावळ्या किल्ला - शिवथर - हिरडोशी
परत सुरूवात करायची आहे. काही मित्र भक्कम ट्रेकर आहेत पण त्यंच्याबरोबर एकदम जाणे झेपणार नाही . त्यासाठी तयारी म्हणून छोटे १५-२० कि.मी. चालण्याचे एक-दोन दिवसाचे ट्रेक सुचवा. शक्यतोवर सपाट चालणे हवे. किंवा थोडे फार चढणे - उतरणे चालेल.
खालील ठिकाणांबद्दल कुणाला माहिती आहे का ?

नमस्कार मंडळी,

नमस्कार,

करणार का मला मदत, थोडीशी?
पण, मी कोण ते आधी
सांगायला हवं, नाही का?
तर, जे जे या जगी जगते, तयामधी
असतात माझे भाई बंद किंवा मी.
आमची संख्या किती?
अमिबा पासून ते माणसापर्यंत आणि हरीत पेशी पासून वृक्षांपर्यंत
संख्या येईल का मोजता तुम्हाला ? नाही ना?
दगड-धोंडे, नद्या-नाले, वाळवंटं-पठारं, वनं, शेतजमिनी ......
द्या राव सोडून. त्याला महत्व देणार तरी किती?

तर, मी कोण?
मी आहे, नकारांची न संपणारी साक्षात मालीका.
(वाहिनी कोणती असला खुळचट प्रश्न विचारू नका.)
आता, नकार कोणकोणते?
म्हणजे बघा,
मला रंग नाही, रूप नाही, आकार नाही,

मायबोलीच्या जुन्या धाग्यांचे उत्खनन करताना मधुरिमा यांचा हा धागा सापडला

आई वडिलांची काळजी http://www.maayboli.com/node/2577?page=1

योगयोगाने मी सुद्धा नोकरी साठी आई वडिलांपासून दूर राहतो आहे, माझ्या एकदोन कलीग्स न आलेले अनुभव, अडचणी यांनी एकटे असणारे सिनिअर सिटीझन्स हे समस्या प्रकर्षाने समोर आली.
एकटे आणणाऱ्या सिनिअर सिटीझन्स (सध्या तरी फक्त पुणे शहर) साठी एक service चालू करण्याचा विचार मनात मूळ धरतो आहे.

१) व.ना चा एक वर्ग आहे जो उठून अथश्री सारख्या सोसायटी मध्ये जाऊ शकतो,

एकमेकां सहाय्य करु, अवघे धरु सुपंथ....

हे लहानपणापासून ऐकत आलो आणि तसेच संस्कारही झालेत आपल्या सर्वांवर.

तर अशी ही मदत करण्याची वृत्ती, कधी नातलगांना, कधी मैत्रीच्या नात्याने तर कधी माणुसकीच्या नात्याने अनोळखी व्यक्तीला आपण सर्वांनीच येन केन प्रकारेण मदत ही केलीच असेल.

परंतु कधी असं अनुभवलंय का आपल्यातील कुणी की करायला गेलो एक आणि झाले भलतेच, किंवा केलेली मदत आपल्याच अंगाशी आली, चार-चौघात हसं झालं, फजिती झालीय?

जयपूरला भर गर्दीच्या रस्त्यावर अपघात झाला. एक अख्खं कुटूंब अपघातात सापडलं.

जयपूर अपघात

पती, छोटा मुलगा जखमी तर पत्नी आणि ६ महिन्याचं बाळं अत्यवस्थ. बाजूने रहदारी चालूच आहे. जखमी माणूस मदतीची याचना करतो आहे, आणि कोणीच मदतीला येत नाही मदतीसाठी थांबत नाही.

अतोनात वाईट वाटले. खूप हेल्पलेस. माणूसकी संपली आहे का खरचं असं वाटत आहे. का झालं असावं असं. आणि असं परत होऊ नये म्हणून काय करता येईल. त्यावेळी काय करता येऊ शकलं असतं. अपघात नुसत्या पहाणार्‍या लोकांना कमीत कमी काय करता आलं असतं.

माझ्या एका परिचयातील ज्येष्ठ नागरीक पतीपत्नींना मुलाने वाईट वागवल्याने ते अगदी एकाकी झाले आहेत. त्यांनी ज्येष्ठ नागरीक संघ जॉइन केल्यास त्यांना दु:खातून बाहेत पडायला मदत मिळेल आणि त्यांचा काही वेळ आनंदात जाईल, असे वाटल्याने मी माहिम, माटुंगा, दादर या भागातील ज्येष्ठ नागरीक संघ शोधत आहे. कॄपया कुणी माहिती देऊ शकेल का?