एकदा अकबराने विचारले की सत्य आणि असत्य यामधला फरक थोडक्यात स्पष्ट करा. बिरबलाने उत्तर दिले "चार बोटे" कारण डोळे आणि कान यांच्यात चार बोटांचे अंतर असते. गर्भितार्थ जरी "ऐकलेल्या गोष्टींची शहानिशा करणे श्रेयस्कर" असा असला तरी वरकरणी अर्थ, "जे डोळ्यांना दिसते ते नेहमी सत्यच असते", सर्व संस्कृतींमध्ये प्रचलित आहे. सीइंग इज बिलिव्हिंग, येनजिआन वेइ शी, ह्याकुबुन वा इक्केन नि शिकाझु - जवळपास प्रत्येक भाषेत या अर्थाची म्हण सापडतेच. तसे असेल तर प्रत्यक्षदर्शी साक्षीदार हाच एकमेव विश्वासार्ह पुरावा नाही का?
~*~*~*~*~*~
कितना बदल गया इन्सान..!!
बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले.....
साक्षात देवी लक्ष्मी...??
___तीसुद्धा या फलाटावर ..??
तो चमकला ...
बहुरूपी असला म्हणून काय झालं रूप तर देवी
लक्ष्मीचेचं ना ..?
तो खाली वाकला .. बहुरुप्यातला देवीचा आशिर्वाद घेण्यासाठी... मुळातच श्रद्धाळू तो...!
धनवंत हो..!!
देवीचा आशिर्वाद..!
कृतकृत्य होत तो उठला.
समोर पाहिलं..
देवी गायब..
" टिकीट प्लीज..! " तिकीट तपासनीसचा खर्जातला स्वर...
(इथे वावरणाऱ्या समस्त स्त्रीवर्गास (आयडींसकट) आणि त्यांच्यासह सौजन्याने वागणाऱ्या 
समस्त पुरुषवर्गास समर्पित)
स्त्री असणं म्हणजे.....
बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचे लक्ष तिच्याकडे गेले....."
लेखन उपक्रम २ - सखी - आर्च
" बाकीचे अजून आले नव्हते. गाडी यायला तसा वेळच होता. तेवढ्यात त्याचं लक्ष तिच्याकडं गेलं.
"अविश्वासाची नभ-भ्रमंती करून "तू
नैराश्याचे आभाळ व्यापण्यापेक्षा...."
"थोडेसे...."
आधुनिक पुढारलेले म्हणत म्हणत
सुसंस्कृत मानवतेच्या चिंधड्या उडवण्यापेक्षा,
झाकलेल्या अंगाला कालबाह्य संबोधून
नग्नतेचं प्रदर्शन मंडण्यापेक्षा,
जरासे धर्मांध असलेले बरे.
"आमदार धनंजय देसाई यांची त्यांच्याच फार्म हाऊस मध्ये झालेली हत्या, त्यानंतर राज्याचे पर्यावरण व विकास मंत्री विलासराव सावंत यांच्यावर भर प्रचार सभेत झालेला जीवघेणा हल्ला, आणि या हल्ल्यानंतरच्या अवघ्या काहीच तासांमध्ये ' जनशक्ति पक्षकार ' आप्पासाहेब गडकरी यांच्या नाट्यमय हत्येने राज्य हादरून गेलंय,
"नाही फार कही सीरियस नाहीये,फक्त थोडा मूका मार लागलाय आणि थोडं खरचटलंय त्यांना..." डॉक्टरांचा आवाज त्याच्या कानावर पडत होता.
शिव ने हळूवार डोळे उघडले.पहिल्याच क्षणी ठणकणारं शरीर आणि मऊ हाताचा स्पर्श त्याला जाणवला.
"अहो..."
वैदही त्याचा हात अजूनच घट्ट पकडत म्हणाली.
तिच्या लाल झालेल्या डोळ्यातून गालावरून ओघळणारे तिचे अश्रू नजाणो किती वेळापासून बेडवर पडत होते.
शिव मात्र अजून भानावर आलाच न्हवता पुन्हा तेच दृश्य त्याच्या डोळ्यांसमोर तरळलं , बाईकखाली निपचित पडलेला रक्ताने माखलेला अनिश....
एखादा विजेचा झटका बसावा त्या प्रमाणे शिव भानावर आला.
टेबलवर दोन्ही बाजूला असलेल्या फाईल्स च्या ढिगांमध्ये इन्स्पेक्टर सरनाईक त्रासिक चेहऱ्याने समोरची फाईल चाळत होते,मध्येच घड्याळाकडे कटाक्ष टाकत होते. त्यांच्या चेहऱ्यावरचा वैताग सहज दिसून येत होता.टेबलवर बाजूलाच अर्धा झालेला ग्लास होता आणि बऱ्याच पेपर्स ची दाटीवाटीही झाली होती.इतक्यात त्यांना कोणाच्या तरी येण्याची चाहूल लागली.
"या मिस्टर पटवर्धन तुमचीच वाट बघत होतो मी, या बसा."समोरची फाईल मिटवत शिव आणि अनिशला त्यांनी बसायला सांगितलं.
