साहित्य

झोका.....!! (भाग १)
__________________________________________

मधाच्या पोळ्यावर दगड पडावा आणि शेकडो मधमाश्या चोहो दिशांना घोंघावत उडाव्या तसे चित्रगंधाच्या बाबतीत आज घडत होते.

मागील आठ दिवसांपासून अनेक विचारांच्या शेकडो मधमाश्या तिच्या डोक्यात घोंघावू लागत.

तेच ...तेच.. हजारो प्रश्न..!!

गेल्या आठ दिवसांपासून येणारा प्रत्येक दिवस तिला चमत्कारिक भासत होता. चमत्कारिक म्हणजे खूपच चमत्कारिक ..!

चित्रगंधाने हातातला कॉफीचा मग बाजूला ठेवला. नेहमीपेक्षा कॉफीची चव आज तिला जास्तच कडवट जाणवली.

उत्कटता शब्दांची संगत सोडत आहे बहुधा
नाते अपुल्या दोघांमधले बदलत आहे बहुधा

: mahesh more (स्वच्छंदी)

येणाऱ्या जाणाऱ्या रस्त्यावर घुटमळतो आहे
पाय तुझ्या गावाचा रस्ता शोधत आहे बहुधा

टप्प्यामध्ये आला तो तर कळेल त्याला विस्तव
तो माझ्या जगण्यास कोळसा समजत आहे बहुधा

एकेका शेराने उचकी वाढत आहे माझी
ती माझ्या गझलेचे पुस्तक वाचत आहे बहुधा

काल जिथे मी होतो पोहत तिथे आजही आहे
प्रवाहात मी उर्ध्व दिशेने पोहत आहे बहुधा

टिळा लावला पंगतीस अन् बोट सुगंधी झाले
कुणीतरी देहाचे चंदन झिजवत आहे बहुधा

दिला तुला जो खेळ बापड्या, नीट जरासा खेळ गड्या
रंजन माझे झाले उत्तम, तरीच देइन गाणे तुजला

म्हण हासुनी ते नीटपणे, सुरात, स्वरात, रागदारीत
प्रेमाने मग मला रिझवी तू ,नाचून असे तालात वरी तू

श्रांत क्लांत मी सृष्टी रचूनी, स्वस्थ बैसलो क्षीरसागरी
अंत सृष्टिचा होण्याआधी, रंजन माझे पूर्ण करी

नवी सृष्टी , नवा खेळ, हाच माझा छंद असे
पुन्हा पुन्हा पाचारण तुजला, जन्मोजन्मी मुक्ती नसे

मोक्ष मुक्ति हा खेळ केवळ, ते वेगळे माझे दालन
त्या मंचावरी साधुजनांचे,कीर्तन चाले अध्यात्माचे

कल्लोळ

बाहेर धो धो कोसळणारा पाऊस..
मी बसलेय खिडकीत.. तुषार अंगावर घेत..
घरात पिठा मिठाने शिगोशिग भरलेले डबे..
पाऊस कोसळतोय..

ती काळरात्र - भाग १
शब्दांकन : तुषार खांबल

सदर कथा हि पूर्णपणे काल्पनिक असून केवळ मनोरंजनाकरिता लिहिलेली आहे. यातून समाजात अंधश्रद्धा पसरविण्याचे कोणतेही उद्दिष्ट नाही. तसेच नावात साम्य आढळल्यास निव्वळ योगायोग समजावा.

"आज पितृपक्षाचा शेवटचा दिवस.... सर्वपित्री अमावस्या..... म्हणतात कि या पंधरा दिवसात स्वर्गाची दारे खुली असतात आणि या कालावधीमध्ये ज्या कोणाचा मृत्यू होईल त्याला सरळ स्वर्ग प्राप्ती होते." रुपेश आपल्या पत्नीला म्हणजेच रेवतीला सांगत होता.

नमस्कार माबोकर,

'सुचेतस आर्टस' ही अभिवाचन, ऑडिओबुक्स, भाषांतर यामधे काम करणारी संस्था आहे.व आम्ही मराठी भाषा संवर्धनासाठी काम करतोय.
ह्या वर्षी देखील आम्ही 'मराठी भाषा अभिवाचन स्पर्धा' आयोजित करत आहोत.

आपण ह्यात वैयक्तिक किंवा सांघिक भाग घेवू शकता.

नाव नोंदणी करण्याची व संहिता पाठवण्याची अंतिम तारीख - ३० नोव्हेंबर २०२२

८ नोव्हेंबर १९१९ ला महाराष्ट्राच्या अत्यंत लाडक्या  व्यक्तीचा ( बऱ्याच लोकांसाठी दैवताचा) जन्म झाला. आज असते तर १०३ वर्षांचे अवघ्या महाराष्ट्राचे, जगभर पसरलेल्या मराठीजनांचे, लाडके 'भाई' आजोबा झाले असते.

पद्मावतीपर्यंत आलो तेव्हाच आईचा फोन आला, आणि तो उचलल्यावर लगेच चिटणीसांचा कॉल वेटिंगवर. आता आई लवकर फोन ठेवणार नाही, आणि तोवर हे साहेब पुन्हा पुन्हा कॉल करत राहणार, हे ठरलं. याच्या अगदी विरूद्ध झालं असतं, म्हणजे समजा यांचा फोन आधी आल्यामुळे तो घेतल्यावर कॉल वेटिंगवर आईचा फोन आला असता तरी हेच झालं असतं. म्हणजे चिटणीस आपले बोलताहेत, बोलताहेत, आणि आई लेकराच्या अपार काळजीपोटी पुन्हापुन्हा माझ्या कॉल वेटिंगवर येतेय. माझी अवस्था दोन्ही केसेसमध्ये सारखीच.

सिटीतल्या रोड्सवरून
पोएट भटकत जातो
तेव्हा टिपतो तो व्हेन्समधलं
कुठे वाहणारं कुठे गुठळलेलं ब्लड,
भिंतींमध्ये खोल एम्बेडलेला नॉईज,
सिमेंटच्या गॅप्समधून येणारा मल्टीलेयर्ड अरोमा,
स्कीनच्या पोअर्सना पाणी आणणारा सिटीचा फ्लेवर,
आणि पार्कापार्कांवर सेटल झालेली
अर्बनस्तानाची आफ्टरटेस्ट
पोएट टच करतो इतरांचे एक्स्पीरीयंसेस
आणि फील करतो स्वतःचे फीलिंग्ज

अवती भवती तरंगे तुझ्याच श्वासाचा दरवळ
अंतरी फुलते आहे तुझ्याच प्रीतीची हिरवळ.

रस्त्यावर पाऊल खुणा कि होई आभास तुझा
वाऱ्यावर गंध फुलांचा कि दरवळे श्वास तुझा
जिकडे तिकडे दाटली तुझ्याच पदराची सळसळ.

संध्याकाळ ही उधळीत रंग तुझ्या आठवांचे
रात्र दाटता का आठवे मज पळ चांदण्यांचे?
उठता बसता सारखा तुझाच भास मला हरपल.

छेडूनी दुखास माझ्या आता हे सूर लाविले तू
ते माझेच शब्द होते येथे जे गीत गायिले तू
कशास करशी मना तिचीच तू आता कळकळ.