नजर

पाहता क्षणीच भुललो...
अन मागे मागे फिरलो...

ति तिथं मी असा प्रवास रंगला...
अन नजरानजरीचा खेळ खूप दंगला...

आमच्यातील प्रितबंध मित्रांनी हेरले...
येता जाता शब्दांनी दोघांनाही घेरले...

नजरेतील बाण आता समोर येऊन थाटले...
शब्दसुमांच्या प्रीतफुलांची गोडी ओठी दाटले...

नेत्रसुखांच्या हिरवाईतून गाली खळी खुळे...
अबोल प्रीतीचे मनोमनी इंद्रधनुष्य फुले...

दिवसागणिक दिवस सरले...
शब्द न ओठांवरती फिरले...

प्रेम नजरेतून व्यक्त झालेले...
कधी शब्दांनी ना स्पष्ट केले...

गर्दीत हरवून ही
का मनास रिते रिते वाटे
हसु चेहऱ्यावरी तरी
का डोळ्यात पाणी साचे..
ऐकता नाव कधी तिचे
का धुंद मनात बासरी वाजे....
सुप्त झाल्या आठवणी साऱ्या
तरी का मनास बोचे काटे
ना चारोळीत दिसे ती आता
ना कवितेत ती साजे..
ऐकता नाव कधी तिचे
का धुंद मनात बासरी वाजे....
पापण्या मिटता आता ही
का तिचाच चेहरा दिसे
गुंतते नजर नजरेत अजुन ही
जरी तुटले मैत्रीचे धागे..
ऐकता नाव कधी तिचे
का धुंद मनात बासरी वाजे....
मी लिहलेल्या प्रत्येक शब्दांना
तिच्या ओठांचा स्पर्श असे

उमा आज आपल्या मैत्रिणीच्या घरी(पद्मिनी) कामानिमित्त कडे आली होती. पद्मिनीची आई शांता काकू उमाच्या सख्या नसल्या तरी जुन्या भावकीतील नातेवाईक होत्या. पद्मिनी वर्ग मैत्रिण असल्यामुळे उमेचे तिच्या घरी जाणे येणे होत असे. पद्मिनी सोबत तिच्या खोलीत बोलत असताना सहजच निरागस पणे सांगीतले की, तिला स्थळ बघायला घरच्यांनी सुरुवात केली आहे. पुढील आठवड्यात तिला बघायला पाहुणे येणार आहेत असे सुद्धा सांगीतले. चहा-पाणी केल्यानंतर उमा घरी गेली.

नजर...

तुझी पाणावलेली नजर
सारे काही सांगून गेली
माझ्या स्वप्नांना
ओली नजर लावून गेली

स्वप्नांनाही भिजविले
मी अनेक रात्री
आठवणीत वेचल्या
मी अनेक रात्री

आठवतो अजूनही
तुझी नजर ति ओली
अजूनही मोजतो आहे
मी माझ्या जखमांची खोली

राजेंद्र देवी

नजर..

बालपणीचा पाऊस
म्हणजे असे
मजामस्ती,
शाळेत जाण्याची धांदल
,वाहत्या पाण्यात
सोडलेल्या कागदी होड्या
आणि अवखळ खेळ

तारुण्यात तोच
पाऊस म्हणजे
गुलाबी जग सारे,
प्रेमपत्र,
चोरटी बावरलेली नजर
आणि
पावसातली ती घट्ट मिठी

उतारवयात पाऊस
तोच ; पण
नेत्र असतात पाणावलेले,
हक्काची नातीही
दुरावलेली,
कोणीच नसे सोबती;
दोन शब्द बोलायला.

पाऊस असे तोच.
दरसाल तसाच बरसुन जाई
वयाप्रमाणे बदलत
जाई ती आहे
'नजर'
पावसाला अनुभवण्याची!

एकजीव

एका हाताने दुसऱ्या हातात
हात गुंफावे

एका डोळ्याने दुसऱ्या डोळ्याची
नजर विस्तरावी

एक ओठाने दुसऱ्या ओठाचे
चुंबन घ्यावे

एका कानाने दुसऱ्या कानाचे
गीत ऐकावे

एका पायाने दुसऱ्या पायाचे
ओझे वहावे

एका हृदयाने दुसऱ्या हृदयाची
सल जाणावी

एक मनाने दुसऱ्या मनाला
टाळी द्यावी

एका जीवाने दुसऱ्या जीवाशी
एकजीव व्हावे

दत्तात्रय साळुंके

आपल्याला गाणं आवडतं, चित्र आवडतात, निसर्ग आवडतो....
पण हि आवड निर्माण करणारी नेमकी नजर कुणी दिली ते आठवतं का??

काही प्रचंड आवडणारी गाणी ऐकतांना नेहेमी मला हा प्रश्न पडतो....
कि संगीताची आवड निर्माण झाली त्या क्षणी आपण नेमकं कुठलं पीस (तुकडा संगीताचा) ऐकत होतो...
तो उच्चभू असा कुठला क्षण होता
कुठला नेमका सूर किंवा ताल कानावर पडला आणि मनात शिरला होता ?...
काय होतं ते? गीत, गझल कि नुसतंच संगीत ?
आह! कि वाह! कि नुसताच हुंकार …. शब्द कुठला बाहेर पडला कंठातून कि मग निःशब्दच झालो होतो आपण.

कुणाचा आवाज होता तो स्वर..जो असा मनाला येउन भिडला होता ??

नजर...

तुझी पाणावलेली नजर
सारे काही सांगून गेली
माझ्या स्वप्नांना
ओली नजर लावून गेली

स्वप्नांनाही भिजविले
मी अनेक रात्री
आठवणीत वेचल्या
मी अनेक रात्री

आठवतो अजूनही
तुझी नजर ति ओली
अजूनही मोजतो आहे
मी माझ्या जखमांची खोली

राजेंद्र देवी