अव्यक्त

पाहता क्षणीच भुललो...
अन मागे मागे फिरलो...

ति तिथं मी असा प्रवास रंगला...
अन नजरानजरीचा खेळ खूप दंगला...

आमच्यातील प्रितबंध मित्रांनी हेरले...
येता जाता शब्दांनी दोघांनाही घेरले...

नजरेतील बाण आता समोर येऊन थाटले...
शब्दसुमांच्या प्रीतफुलांची गोडी ओठी दाटले...

नेत्रसुखांच्या हिरवाईतून गाली खळी खुळे...
अबोल प्रीतीचे मनोमनी इंद्रधनुष्य फुले...

दिवसागणिक दिवस सरले...
शब्द न ओठांवरती फिरले...

प्रेम नजरेतून व्यक्त झालेले...
कधी शब्दांनी ना स्पष्ट केले...

आदिअनादि

भरकटून गेलो वार्‍यावरती जेव्हा
आधार संपता भिरभिरलो मी तेव्हा

गरगरता वार्‍यासंगे फिरलो दूर
फांदीचा नव्हता हळवासाही सूर

संपन्न हिरवे जगणे जेव्हा स्मरतो
स्वप्नेही अलगद अंतरात साठवतो

मातीत पुन्हा मी मिसळून जातानाही
कोंभांची लवलव खुणावीत ती जाई

मी आदिअनादी होतो जेव्हा व्यक्त
दिपवून जगाला पुन्हा पुन्हा अव्यक्त