सातार्‍यात १ मे हा दिवस 'गुलमोहर डे' म्हणून साजरा केला जातो. हा दिवस साजरा करणारे सातारा हे बहुधा जगातले पहिलेच शहर असावे. १९९९ सालापासून सातार्‍यात हा दिवस साजरा केला जात आहे.
या ‘गुलमोहोर डे’च्या निमित्ताने-
*गुलमोहर*
आकाशाच्या निळ्या पटावर
केसरलाल गुलमोहर फुलला
नसता हाती मज रंग कुंचला
निळ्या कागदी कसा उमटला
असुनि मी घरीच एकला
निसर्ग सारा कसा प्रकटला
पंख पसरून पक्षी उडाला
अलगद येऊन वृक्षी बैसला
#मुक्ताकाव्य
गुलमोहर
तुला पाहताना
गुलमोहर आठवतो
समोर असतोस तरीही
पिसाट आठवणींच्या
लागते मागे उगीचच....
फार आवडायचं त्याव भडक लाल रंगात हरवून जायला....
सगळं झाड एकसारखं...
गोठलेल्या लाल हिमनगासारखं.....
माथ्यावर ऊन्ह पडावं
वितळून थेंब थेंब गळायचं!!
टपटप पडणारी फुलं,
अधाशी चातकासारखी वेचायचे, वाचायचे...
एकच वेगळी पाकळी...
तुझ्या हास्याचे रहस्य असलेली
तेव्हापासून बरोबर तू असल्यासारखं..
म्हणूनच गुलमोहर पूर्ण लाल लाल पांघरतो तेव्हा समोर असलास तरी तू आठवतोस...
तेव्हाचा माझ्या मनातला!!
तळटीप -
०१. हा ‘हलकट’पणा नसून ‘हलकासा’ प्रयत्न आहे.. मायबोलीच्या (विहीरीतल्या) खवळलेल्या लाटांवर स्वार होण्याचा.. ‘वल्हवासकट होडी बुडणार’ म्हणजे ‘आयडीसकट धागा उडणार’ ह्याची खात्री असून उडी मारतोय..
०२. माबोच्या बाहूबली योद्ध्यांपुढे मी म्हणजे केस खेत की आयडी... अनुल्लेखानं मारलंत तर शेवटपर्यंत वाचणार नाही. (म्हणजे मी वाचेन, पण तुम्ही लेख वाचणार नाही..) म्हणुन तळटीप उजळ माथ्यावर टाकली आहे..
०३. ‘मेरा वचन ही है शासन’ असं आपलं काही नाहीये.. त्यामुळं लेखात लिहलेल्या मतांशी लेखक स्वतःसुद्धा प्रामाणिक नाहीये. फारच जोडे पडले तर लेखक पलटी खाऊ शकतो..
नविन सुधारीत मायबोली वर लिखाण कुठे करायच?? लिखानाची खिडकीच गायब आहे
कोपिष्ट ऋषी
संतापावा
याव्यात झळा
त्या डोळ्यांतुन
अन् शाप झणी
उच्चारावा -
"नजरेत असे
जी आग तुला
ती भस्म करो !"
तैसेच जणू
आकाशाने
संतापावे
ह्या धरणीवर
सविता-नयनी
फुलता ज्वाळा
कणकण धरणी
पेटून उठे
पोळून बने
केविलवाणी
प्रत्येकाची
लाही लाही
पण एक तरू
खंबीर असे
जो ज्वाळेतुन
बहरून उठे
झाडुन पाने
ओकाबोका
झाला तरिही
अंगावरती
पसरून फुले
दु:खामध्ये
आनंदभरे
निर्व्याज हसे
चैत्र सरला, वैशाखाचा वणवा फुलला
वाटेवरचा 'तो' गुलमोहर
'तिला' पाहुनी थोडा डोलला, आतून हलला
सळसळ त्याची वादळी भासली,
तळमळ त्याची तिजला दिसली,
एक फांदी किंचित कलली
झुकून तिच्या कानी गुजली
" कोणा वाटेल बहर
कोणी वदेल आरक्त
डोळ्यातून सांडतेय माझ्या
मलाच जाळणारे माझेच रक्त "
त्यावर 'ती' 'त्याला' वदली
" किती रे तू मनी तडफडशी
आक्रंदित तू का धडपडशी
रणरणत्या या भर दुपारी
कोणता सल ठेवलायस उरी "
प्रश्नाने तो मनी चुटपुटला
पानगळी सम सहजच बोलला,
" राहू दे मजला असेच जळत
स्पर्शाने तुझ्या कोसळेन नकळत "
त्यावर 'ती''त्याला' वदली
" आलेय न मी झुळूक बनून
NOTE ::(ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असुन यातील घटना, स्थल, प्रकाशचित्रे आणि व्यक्ती यांचा संबंध कोणत्याही मृत अथवा जिवित व्यक्तीशी नाही. याची कृपया वाचकांनी नोंद घ्यावी. धन्यवाद!)
असंभव :--(एक चित्तथरारक प्रेमकथा)::=>>भाग=>3 पासून पुढे़...
.
.
.
.भाग=>4
NOTE ::(ही कथा पुर्णपणे काल्पनिक असुन यातील घटना, स्थल, प्रकाशचित्रे आणि व्यक्ती यांचा संबंध कोणत्याही मृत अथवा जिवित व्यक्तीशी नाही. याची कृपया वाचकांनी नोंद घ्यावी. धन्यवाद!)
असंभव :--(एक चित्तथरारक प्रेमकथा)::=>>भाग=>2 पासून पुढे़...
.
.
.
.भाग=>3
