गुलमोहर

चैत्र सरला, वैशाखाचा वणवा फुलला
वाटेवरचा 'तो' गुलमोहर
'तिला' पाहुनी थोडा डोलला, आतून हलला
सळसळ त्याची वादळी भासली,
तळमळ त्याची तिजला दिसली,

एक फांदी किंचित कलली
झुकून तिच्या कानी गुजली
" कोणा वाटेल बहर
कोणी वदेल आरक्त
डोळ्यातून सांडतेय माझ्या
मलाच जाळणारे माझेच रक्त "

त्यावर 'ती' 'त्याला' वदली
" किती रे तू मनी तडफडशी
आक्रंदित तू का धडपडशी
रणरणत्या या भर दुपारी
कोणता सल ठेवलायस उरी "

प्रश्नाने तो मनी चुटपुटला
पानगळी सम सहजच बोलला,
" राहू दे मजला असेच जळत
स्पर्शाने तुझ्या कोसळेन नकळत "

त्यावर 'ती''त्याला' वदली
" आलेय न मी झुळूक बनून
फुंकर घालीन तुझीच होऊन,
सांडल्यात तुझ्या पाकळ्या थोड्या
मजसाठी आहेत त्या पायघड्या,
सप्तपदीचे फेर गुंफिन
सळसळीवर ताल धरीन
वैशाखाचा शिशिर करीन "

ऐकून तिची ती कुजबुज
मनोमनी तो गेला वरमून
सळसळ देखील झाली निशब्द
माथ्यावरची उन्हे हि स्तब्ध

अजूनही जेंव्हा वैशाख येतो
वादळ वारा झुळूक बनतो
वाटेवरचा 'तो' गुलमोहर
फक्त ' तिचीच ' तर वाट पाहतो