गणेशोत्सव

ओमने (वय वर्षे ३) आधी हे एक cartoon रंगवलं होतं पण पार मारामारी केली होती तिकडे, अर्ध ice cream रंगवलं आणि अर्ध हेलिकॉप्टर.
गणेशोत्सवाच्या १० दिवसात एवढे प्रयत्न केले पण चित्र आज पूर्ण रंगवून झालं.
त्यातही वरची गुलाबी बॉर्डर आणि आरसे रमाने रंगवलेत मध्येच येऊन. ओम मी तुला शिकवते असं म्हणून...

माध्यम : डिजिटल अ‍ॅप 'प्रोक्रिएट'
कार्टून : 'झूको' - अ‍ॅवटार टीव्ही शो

जवळ जवळ १५ वर्षांपूर्वी (१४ वर्षे ९ महिने मायबोलीच्या नोंदीमध्ये आहेत. पण १५ वर्षे कस भारी वाटत ना) कुठलीतरी रेसिपी शोधत असताना मायबोलीवर ती रेसिपी सापडली. तेव्हा हितगुज हे ठळक अक्षरात येत असल्याने साईटचे नाव हितगुज आहे ह्याच भ्रमात मी कित्येक दिवस होते. वाचण्यासाठी विविध प्रकारची लेखने, कविता, रेसिपीज, अस बरचस साहित्य एकत्रित मिळाल्याने ही साईट मला अत्यंत प्रिय झाली व रोज मी मायबोली वाचू लागले.

पाफा तुम्हाला अनेक धन्यवाद. तुमच्या मुळे खायला मिळाले आम्हाला मोदक. तुम्ही एवढं सांगितलंत म्हणून केले ह्या वर्षी मोदक नाहीतर केले नसते मी. भरपूर अडचणी होत्या मोदक करण्यात आणि कोरोनामुळे उत्साह ही नव्हता पण केले शेवटी. त्यासाठी मायबोली आणि पाफा ना पुन्हा एकदा धन्यवाद.

माझ्याकडे वासाचे तांदूळ नव्हते पण बेडेकरांची मोदक पिठी होती घरात म्हणून त्याची उकड काढली आहे .

तसे प्रामाणिकपणे सांगायचे तर मी एक कमालीचा आत्मकेंद्रीत मनुष्य आहे.

लहानपणी मी दरवर्षी गणपतीसाठी आईबरोबर आजोळी मुरुडला जायचे. मुरुड म्हणजे जंजिरा-मुरुड. आमच्या गावाहून आधी एसटीने किंवा कधी बाबाही सोबत असतील तर मोटरसायकलवर, दिघीला जायचं. तिथे लॉंचच्या धक्क्यावर पोचलं, की ’आगरदांडा की राजपुरी’ असा एक पर्याय असायचा. राजपुरीला जाताना लॉंच जास्त हलायची, कारण ते खुल्या समुद्राच्या जास्त जवळ आहे. अर्थात अगदी लहानपणापासून हा प्रवास अनेकदा केल्यामुळे लॉंच कितीही डुचमळली, तरी मला कधीच भीती वाटली नाही. लॉंच चालवणारी माणसं तर लीलया मोटरसायकली, स्कूटर्स लॉंचच्या टपावर वगैरे चढवायची.

नमस्कार मायबोलीकरहो,
मायबोली गणेशोत्सवाचे हे यंदाचं २० वे वर्ष. जगाच्या कानाकोपऱ्यात पसरलेले मायबोलीकर ज्यांना इच्छा असूनही गणपतीत घरी जाता येत नाही अश्या सर्वांसाठी अगदी आपला घरचा उत्सव. उत्सव ऑनलाइन असला तरी यात आरत्या होत्या, पंचपक्वान्नांचा नैवेद्य होता, आरास सजलेली, विविध उपक्रम होते, पानाफुलांच्या रांगोळ्या सजल्या, स्पर्धा झाल्या. उत्सवात मायबोलीचं वातावरण पण एकदम उत्साहपूर्ण असते आणि म्हणूनच नेहमी उत्सव दणक्यात होतो.

खिडकीबाहेरचं जग!

ती आपले पाणीदार डोळे किलकिले करुन खिडकीबाहेरच जग बघण्याचा केविलवाणा प्रयत्न करत होती.

शाळा-ऑफिसात जाणार्यांची गडबड,रस्त्यावरची वर्दळ, फेरीवाले हे सारं तिला एकदातरी जगता यावं. असं वाटे; पण बाहेरच्या दुनियेत मात्र तीच अस्तित्व नव्हतं..

ती आजही नेहमीप्रमाणे किरणची वाट बघत होती. खरं तिला किरणच्या सहवासात स्वतःचा जीव नकोसा होई.

किरणचं तिला नको असताना उगाच जवळ घेणं, बोलतं करायचा प्रयत्न करणं.हे सारं तिला अजिबात आवडत नसे.तरी ती सहन करी.फक्त झोक्यावर बसण्यासाठी.

खूप दिवसांनी आणि अनेक अडथळे पार करत पूर्ण केलेले श्री गजाननाचे चित्र (कॉफी पेंटींग)