शाळा

आज काल वर्तमानपत्र उघडलं ना कि पेपर फुटीच्या बातम्या येत असतात ना.... कि बस्स.कालच अशी एक बातमी वाचली आणि मन काहीस माझ्या माहेरी नासिक ला CIDCO मध्ये गेलं.कर्मवीर भाऊसाहेब हिरे विद्यालय आठवलं(माझ शिक्षण तिथे झालं आहे ना...). १० वी ला असताना जेव्हा आमचा अभ्यासक्रम पुर्ण शिकवून झाला(अस मला आमच्या शिक्षकांनी सांगितल्यावरच कळाल होत.) त्यानंतर आमचे सरावाचे पेपर असायचे आणि ते पण रोज, अभ्यास करायला वेळच मिळायचा नाही(आयुष्यात तो मला कधीच मिळाला नाही... वेळ हो) आणि लगेच दुसर्या दिवशी पेपर असायचा.
मन कंटाळून गेलं होत.अभ्यास करायला उत्साह राहिला नव्हता.

बदलापूरची माझी शाळा प्रचंड मोठी... नावाजलेली.. आम्ही थोडे गावाबाहेर राहात होतो. त्यामुळे तशी दूरच होती, परंतु एक "short-cut" होता. डोंगरातून.. मी, ताई आणि अजून १-२ मुलं त्याच रस्त्याने जात असू.. शाळेत जाणं-येणं मला शाळेपेक्षा जास्त आवडायचं.
ह्या शाळेतली एक आठवण मी कधीच विसरणार नाही..

दुपारची वेळ होती, मधल्या सुट्टीनंतरची..खामकर सर. गणिताचा तास. आदल्या दिवशी मी गैरहजर होतो आणि त्याच दिवशी इंग्रजीचे पेपर मिळाले होते.
बाई आल्या आणि त्यांनी सरांना काल गैरहजर असलेल्या सा-यांना एकेक करून वर्गाबाहेर पाठवायला सांगितले.. पेपर देण्यासाठी.. परेड सुरु झाली. ७-८ मुलं होती एकूण..

ऑफिस...

ऑफिस म्हणजे काय असते?

ऑफिस एक थेटर असते
कामाचे नाटक जिथे रोज दिसते...
बढती मिळते तेव्हा कॉमेडी असते
बॉसशी वाजले तर ट्रॅजेडी होते...

ऑफिस ही एक शाळा असते
सदैव शिकण्याची जागा असते...
हर प्रोजेक्ट नवी परीक्षा असते
पास झालात तर प्रमोशन असते...

ऑफिस ही एक सर्कस असते
डेड्लाईन्स मिळण्यासाठी जगलींग असते...
रींगमास्टरच्या हातात चाबुक असते
पोटासाठी तारेवरची कसरत असते...

ऑफिस हे एक घर असते
आपली टीम जणु फॅमिली बनते...
आपल्या सुखदु:खात सहभागी होते
हाक मारताच मदतीला धावुन येते...

ऑफिस हे एक देऊळ असते
ऑफिसवर्क हिच पूजा असते...
ट्रेनिंगच्या रुपात शारदा भेटते

शाळा सुटल्याची घंटा वाजली. पेंगुळल्या डोळ्यांनी अमरने दप्तर काखोटीला मारलं. भराभर चालत तो निघाला. शाळेच्या आवारातून तो बाहेर पडणार तेवढ्यात मोगरेबाईंनी त्याला गाठलं. कपाळावरची झुलपं उडवत तो नुसताच त्याच्यांकडे बघत राहिला.
"मंगलताई येतील आज. त्यांना तुझ्याशी बोलायचं आहे."
"कशाला? मला टपरीवर जायचं आहे. पक्याला कबूल केलय मी." तो वैतागलाच.
"अरे, कुणी भलं करायला गेलं तर तुझं आपलं माझंच खरं असं आहे."
"बरं थांबतो." निर्विकार स्वरात तो म्हणाला.
"शाळा बंद झाली आहे. बाहेर राहशील का उभा? पाहिजे तर मी पण थांबते तुझ्याबरोबर ताई येईपर्यंत."
"थांबतो मी. तुम्ही गेलात तरी चालेल."

आठवणींच्या जुन्या गाठी सोडवू,
पूर्वीच्या घड्या पुन्हा उलगडू।।
परत एकदा लहान होऊ,
पुन्हा आपण वर्गात बसू।
वह्या उलगडून रोजच्या प्रश्नांना,
मग्न व्यापातून उत्तरं लिहिताना।
थोडं थांबून व्यस्त जीवनात,
हरवून जाऊ स्नेह बंधनात।
सर्व जगच जिथे शाळा,
पूर्ण आयुष्य त्याचा फळा।
जे मिळाले ते नशीब कोरले,
जे गमावले ते हसून पुसले।
आठवणींच्या जुन्या गाठी सोडवू,
पूर्वीच्या घड्या पुन्हा उलगडू।।

बाई इथंच ठोकू का हा खिळा?

मास्तरः
ठोकू का ठोकू का, बाई इथंच ठोकू का हा खिळा?
मास्तरीणबाई:
चला लावूया, सर लावूया, इथेच काळा फळा

मास्तरः
ह्या वर्गात आडवे बेंचेस ठेवू
उभं रहायला उंच प्लॅटफॉर्म करू

मास्तरीणबाई:
समोर टेबल अन आहे खुर्ची बसायला
डस्टर द्या मला, नाही वापरत कापडी बोळा

मास्तरः
ठोकू का ठोकू का, बाई इथंच ठोकू का हा खिळा?

मास्तरीणबाई:
चला लावूया, सर लावूया, इथेच काळा फळा

मास्तरः
दरतासाला मी हो हजेरी मुलांची घेईन
सार्‍या मुलांना मी लाईनीनं उभं करीन

मास्तरीणबाई:

१२ ऑगस्ट २०१०