व्यथा

घातलेली साद तू, मी ऐकली नाही
साद प्रेमाने तशी तू घातली नाही

भोगल्या मी तू दिलेल्या त्या व्यथा साऱ्या
प्रेम मिळण्याची व्यथा मी भोगली नाही

भूतकाळाने शिकवले वेगळे काही
माणसाशी प्रीत वेडी चांगली नाही

जे प्रवासी भेटले, ते पांगले सारे
भाग्य माझे! वाट माझी पांगली नाही

घाबरट हे सत्य इथले, न्याय ही भित्रे
आज खोट्यालाच भीती वाटली नाही

शस्त्र झाले सर्व बोथट, वार ही थकले
राजनीतीची लढाई संपली नाही

रोज पडले कैक, त्यांना मी उचलले मग
का कुणी माझीच तिरडी उचलली नाही?

व्यथा

भावनेचा कोंडमारा
घाव जे जिव्हारा
कसा आवरू आता
आयुष्याचा पसारा

सांगू व्यथा कोणाला
आहे कोण ऐकणारा
कसा आळवू न कळे
सुना सुना देव्हारा

गुंतलास कोठे तू
कोणास उध्धारा
व्याकुळले नयन
दे दर्शन परमेश्वरा

राजेंद्र देवी

व्यथा

सुगंध घेता फुलाचा
काटा कधी रुतावा
सौख्यातही सुखाच्या
विष डंख उरी सलावा

दुर्भाग्य असे जीवनी
कुणा कधी नसावे
डोळ्यात असुनी पाणी
ओठी कसे हसावे

पिसाट सुटला वारा
राहिला दूर किनारा
मागू कुणा कुणा मी
दुबळ्या मना सहारा

वदली न कुणा व्यथा
हसलो सदा निर्व्यथा
थकलो थकलो आता
झुकवितो इथेची माथा

"नमस्कार मित्रमैत्रिणिंनो! मी स्नेहल निगडे, एस वाय बी एस सी! व्यासपीठावर उपस्थित असलेले आदरणीय प्राचार्य सर, आदरणीय उपप्राचार्य सर, आपल्या भागाचे आदरणीय तहसीलदार सर, सर्व गुरूजन आणि सर्व कर्मचारीवर्गाला अभिवादन करून मी आपले चार शब्द मांडते."

किर्ती:

एका वडाची व्यथा
=============