Submitted by डॉ अशोक on 15 October, 2010 - 10:44
एका डॉक्टरच्या कविता-6 : व्यथा
फिनेल स्पिरिटच्या वासांनी
नाकाला घेराव केले
वेदनेच्या आकान्तांनी
कान सुद्धा बधीर झाले
रो़ज रोज मरण बघून
डोळे सुद्धा कोरडे झाले
मित्रांचं तर जावूच द्या
अश्ररू सुद्धा गद्दार झाले!
- अशोक
गुलमोहर:
शब्दखुणा:
शेअर करा
रो़ज रोज मरण बघून डोळे सुद्धा
रो़ज रोज मरण बघून
डोळे सुद्धा कोरडे झाले
मित्रांचं तर जावूच द्या
अश्रू सुद्धा गद्दार झाले!
हे खूप सत्त्य आहे
छान वाटली छोटीशी कविता .